Έχουμε το ποδόσφαιρο που μας αξίζει…

Αδυνατώ πλέον ν’ αντιληφθώ, γιατί μετά από κάθε φορά που γίνονται επεισόδια στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, όλοι πέφτουν από τα σύννεφα, μιλάνε με βαρύγδουπα λόγια και αναφέρονται στις μειοψηφίες που δεν εκφράζουν τις πλειοψηφίες!

Τα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια, χωρίς καμία αλλαγή.

Εάν δείτε τι έλεγαν όλοι μετά τα περσινά επεισόδια στο ματς πρωταθλήματος του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, μετά τον τελικό Κυπέλλου της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο, ή ακόμα πιο πίσω, μετά την περιβόητη Ριζούπολη, όταν ο Παναθηναϊκός έχανε σε κλίμα τρομοκρατίας το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, δεν θα δείτε καμία διαφορά!

Δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις.

Έχουμε το ποδόσφαιρο και τους παράγοντες που αξίζουμε – όπως έχουμε και τους πολιτικούς που μας αξίζουν – γιατί πολύ απλά είμαστε σαν κι αυτούς.

Στην Ελλάδα των… ψεκασμών, του Τράγκα, της Χρυσής Αυγής, του κουτσού που μετά τη… βάρδια του στα φανάρια περπατάει, τον αμέτρητων καταθέσεων στην Κύπρο και το εξωτερικό, στη χώρα της αρπαχτής, του βολέματος στο δημόσιο, των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων που είναι στη φυλακή για υπεξαίρεση αλλά ακόμα πληρώνονται και των φοιτητών που βρίζουν τον πανεπιστημιακό καθηγητή τους, τι περισσότερο περιμένατε από το ποδόσφαιρο;

Να είναι όλα αγγελικά πλασμένα;

Να παίζουν οι ποδοσφαιριστές για τη νίκη μόνο με τις ικανότητές τους;

Να μην χρησιμοποιούν εξωθεσμικά κέντρα;

Να μην υποθάλπουν οι ομάδες αλήτες, τραμπούκους και πρεζάκια;

Όπως και σε κάθε άλλο τομέα, έτσι και στο ποδόσφαιρο η υποκρισία περισσεύει και ελάχιστοι λένε τα πράγματα με το όνομα τους.

Κι αυτοί δυστυχώς, όταν το τολμήσουν, το πληρώνουν στην καλύτερη με ένα ξυλοδαρμό και στη χειρότερη με χρόνια ανεργίας…

Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης και ο χαρακτηρισμός «υγιής φίλαθλος» είναι μια καραμέλα που πιπιλάμε για να κοιμόμαστε ήσυχα τα βράδια, αλλά από ουσία τίποτα…

Όλοι οι οπαδοί ξέρουν να κατηγορούν τις «παράγκες» και τα σκοτεινά κυκλώματα, αλλά όταν η ομάδα τους στη μάχη της παραμονής ρίξει πεντάρα σε αντίπαλο θεωρητικά ανώτερο, τότε θριαμβεύει η αγωνιστικότητα της ομάδας και η παλικαριά των παικτών που τα έδωσαν όλα στην πιο κρίσιμη για την αποφυγή του υποβιβασμού.

Όλοι κλαίμε στις κερκίδες όταν υποβιβάζεται η ομάδα μας, αλλά δεν κάναμε τίποτα τόσα χρόνια να αποκόψουμε όσους χρησιμοποιούν τον όρο… οργανωμένοι για να καμουφλάρουν την καφρίλα τους.

Ούτε στείλαμε μήνυμα στις διοικήσεις «ή αυτοί ή εμείς» κι επιλέξαμε δήθεν αγανακτισμένοι την αδιαφορία, παραχωρώντας ουσιαστικά όλο το γήπεδο στην αλητεία!

Όλοι τοποθετούμε τους εαυτούς μας στους υγιείς φιλάθλους που οι «άλλοι μας έκοψαν το γήπεδο», αλλά ποτέ δεν κάναμε κάτι για να τους κόψουμε εμείς το γήπεδο!

Την ίδια ώρα που τα χώνουμε στους παράγοντες, ποτέ δεν βάλαμε το χέρι στην τσέπη να βοηθήσουμε κι απλώς περιμέναμε τον πλούσιο επενδυτή να επενδύσει στο παρακμιακό ελληνικό ποδόσφαιρο (το κορυφαίο ανέκδοτο).

Και τώρα μπορεί να υπάρχει κρίση, αλλά και στις καλές ημέρες, φράγκο δεν δίναμε και ψάχναμε μια πρόσκληση από κάποιο γνωστό στην ΠΑΕ για να μπούμε τσάμπα στο γήπεδο.

Πάντα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς.

Κι όπως κάποια στιγμή ως χώρα φτάσαμε στην κρίση και την πτώχευση, έτσι και το ποδόσφαιρο μας έφτασε στη δική του χρεοκοπία.

Ο Ολυμπιακός πληρώνει του δική του ισοπεδωτική πολιτική καθώς διαλύοντας με κάθε τρόπο όλους τους αντιπάλους του, έφτασε στο σημείο να μην έχει ο ίδιος κανένα κίνητρο.

Μια ισοπεδωτική πολιτική που αποδεικνύεται κι από την ανακοίνωση της ΠΑΕ μετά το ντέρμπι που κατηγορεί ως… αχάριστους όσους οπαδούς τόλμησαν να αποδοκιμάσουν λες και οι φίλαθλοι δεν έχουν μάτια να δουν, ή δεν έχουν το δικαίωμα της άποψης και του προβληματισμού και πρέπει να στοιβάζονται όλοι στο ίδιο μαντρί.

Ο Παναθηναϊκός χαίρεται επειδή ήταν καλύτερος από τον Ολυμπιακό και στα δύο ντέρμπι αλλά δεν κοιτά καθόλου τη βαθμολογία που δείχνει -37.

Πλέον είναι δεδομένο ότι βρήκε και άλλοθι για να συνεχίσει τα ίδια επικίνδυνα πειράματα με την επιλογή απαράδεκτων παικτών και προπονητών και με σπασμωδικές κινήσεις που μόνο ανικανότητα δείχνουν…

Όσο για την ΑΕΚ, φυσικά και δεν υποβιβάστηκε τώρα.

Έχει πέσει εδώ και καιρό αλλά κανείς δεν ήθελε να το παραδεχθεί.

Με παίκτες που μάζεψε από τα αζήτητα και κάποτε ούτε το ρόλο του ball boy δεν θα είχαν στην ομάδα, με διοίκηση σε καθαρά δαιχειριστικό ρόλο καθώς οι λεφτάδες παράγοντες της απέχουν συνειδητά, με προπονητές όπως ο Δέλλας που ανέλαβε το δύσκολο έργο χωρίς ποτέ να έχει εργαστεί σε άλλη ομάδα, με ατελείωτα ακόμα με…

Αν και στενοχωρήθηκα για την ΑΕΚ, ίσως ο υποβιβασμός να είναι και η λύση.

Ούτως ή άλλως οι ερμαφρόδιτες καταστάσεις δεν απέδωσαν ως σήμερα και σίγουρα δεν έχουν μέλλον.

Ξεκινώντας από την αρχή και απαλλαγμένη από βαρίδια του παρελθόντος μπορεί να δημιουργήσει κάτι ανθρώπινο, υγιές και κυρίως ελπιδοφόρο.

Αρκεί να βρει τους ανθρώπους να την εμπνεύσουν.

Θα μου πείτε, εδώ δεν έχει βρει ολόκληρη χώρα, πως θα τα καταφέρει η ΑΕΚ; Σε αυτό δεν έχω απάντηση.

Ίσως να φανεί πιο τυχερή από την Ελλάδα…

Δήμος Μπουλούκος 

Αιχμή