Πριν από λίγες μόνο μέρες έγραφα πως η κρίσιμη περίοδος
την οποία ζούμε, απαιτεί έναν «δικτάτορα» (με την αρχική θετική έννοια του όρου), ή έναν Κινκινάτο για να μας κυβερνήσει
ένα μεταβατικό διάστημα ώσπου να ανακάμψουμε, και μετά ας αρχίσουμε και πάλι να
τρωγόμαστε δημοκρατικά.
Προχθές έγραψα για την απέραντη μοναξιά του Σαμαρά, ο οποίος
έχει να συγκεράσει δεκάδες αποκλίνουσες απόψεις και ρεύματα, ακόμη και
εσωκομματικά, να δώσει λόγο σε δυο αρχηγούς κομμάτων που συγκυβερνούν, και παράλληλα
να τα βάλει με τα θηρία της τρόικας.
Και όλα αυτά μέσα σε ένα οικονομικό περιβάλλον που από
παντού χωλαίνει.
Για να μην αναφερθώ στη στείρα αντιπολίτευση του σέξι Αλέξη,
του ψεκασμένου βαψομαλλιά, και των αγριεμένων Χρυσαυγιτών, που ως άλλοι λύκοι
στην αναμπουμπούλα χαίρονται…
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις… πάνω που ο Σαμαράς κατάφερε
με χίλια ζόρια να συνεφέρει τον Μανιτάκη… τσουπ… πετάγεται ένας ακόμη
παραδοσιακός αριστερός αντιμνημονιακός «ήρωας», που όμως συμμετέχει στην «μνημονιακή»
(κατ’ άλλους κατοχική) κυβέρνηση.
Και βάζει ζήτημα, που λέγανε
και οι παλιοί πούροι αριστεροί στις κόβες.
Και μάλιστα, με ποιον συγκρούεται μετωπικά, φρενάροντας τις
προσπάθειες του Σαμαρά;
Με τον μόνο υπουργό της κυβέρνησης, που προέρχεται από το
ίδιο με αυτόν κόμμα!!!!
Τόσο καλά.
Τόσο σουρεαλιστικά.
Τόση πλέρια δημοκρατία.
Τόση πολυφωνία.
Όπου ο ένας υπουργός, συναγωνίζεται τον άλλο, στο ποιος
θα υπερασπιστεί περισσότερο τα δικαιώματα του λαού, κόντρα στην επιθυμία της …
κυβέρνησης της οποίας είναι μέλος!
Και μάλιστα την ώρα που καιγόμαστε όλοι μαζί.
Και δεν καταλαβαίνω το εξής απλό: Άντε και είσαι φανατικός
αντιμνημονιακός.
Άντε και κόντρα στα πιστεύω σου πειθάρχησες στο κομματικό
δίκαιο και συμμετέχεις ως υπουργός σε μια κυβέρνηση την οποία κατά βάθος αντιπαθείς…
Πως και από πού νομίζεις ότι μπορείς να το παίξεις ήρωας
του λαού;
Αφού όλοι αυτοί που καραδοκούν να αναλάβουν οι ίδιοι την
εξουσία, και να δουν κρεμάλες στο Σύνταγμα, και ελικόπτερα στις ταράτσες της Βουλής,
αν γίνει το δικό τους, εσένα δεν σε σώζει τίποτα!
Αφού, για αυτούς, συμμετέχεις στο έγκλημα.
Είσαι ένας ακόμη «δοσίλογος».
Αυτά δεν ουρλιάζει καθημερινά ο Τράγκας;
Αυτά δεν λένε οι ψεκασμένοι;
Αυτά δεν επιθυμούν ο Καιάδας και τα μπρατσωμένα φιλαράκια
του;
Εσύ δηλαδή τι πιστεύεις;
Ότι θα σε λυπηθούν;
Ότι θα αναγνωρίσουν τον αγώνα σου;
Ότι αν καταρρεύσει από το γινάτι σου η κυβέρνηση, ή χώρα,
και αναλάβουν «οι φρέσκοι και οι άφθαρτοι, που δεν δοκιμάστηκαν ποτέ», θα σε
σεβαστούν εσένα (κατ εξαίρεση) διότι τα έβαλες με την πουλημένη κυβέρνηση (στην
οποία όμως συμμετείχες);
Πάμε καλά;
Ή απλά μέσα στο γενικό αλαλούμ, και την ώρα που χρειάζεται
να βάλουμε όλοι πλάτη, ειδικά οι υπουργοί, κάποιοι νομίζουν ότι θα κερδίσουν εύσημα
και ψηφαλάκια πηγαίνοντας κόντρα στο σύστημα που ορκίστηκαν να υπηρετούν;
Αντιεξουσιαστές έχουμε πολλούς.
Κάποτε μάλιστα δήλωσε ως τέτοιος και ένας πρωθυπουργός μας,
ο οποίος όμως δεν φημίζονταν ως ο πιο ταχύς λαγός του δάσους…
Τώρα όμως έχουμε έναν bona fide αντιεξουσιαστή υπουργό!
Που υπό άλλες συνθήκες θα είχε εκπαραθυρωθεί εν πτήσει (όπως
έκανε κάποτε ο Αντρέας σε έναν παρόμοιο δικό του, και μάλιστα σε ανώδυνες εποχές).
Σήμερα όμως, και επειδή ένα ποσοστό ανεύθυνων «δεξιών» δεν
έδωσε την αυτοδυναμία στον Σαμαρά, αλλά πήγε αλλού (στο μακρινό σύμπαν) αναγκαζόμαστε
όλοι μαζί (και όχι μόνο ο πρωθυπουργός) να ανεχόμαστε παιδήλικα γινάτια άνευ νοήματος.
Και για να το κλείνω:
Πιο πολύ σέβομαι έναν 20χρονο που πιστεύει σε αυτό που κάνει
και διαδηλώνει και φτύνει το σύστημα, και πετάει πέτρες, ή ακόμη και τον Σκουρλέτη,
ή τον Καραγιαννίδη, παρά κάποιον που συμμετέχει σε μια κυβέρνηση ειδικής
αποστολής και εθνικής ανάγκης, αλλά συγχρόνως το παίζει και αντιστασιακός.
Για να διασωθεί;
Για να σαμποτάρει;
Ποιος ξέρει;
Πάντως, κατά την γνώμη μου, όποιος δεν συμφωνεί παραιτείται.
Έτσι απλά.
Και μετά, όταν θα έρθει η ώρα της διαλογής, θα φανεί
ποιος είναι ποιος, και ποιος έκανε τι.
Αλλά τι να σου κάνει κι ο Σαμαράς, που δυστυχώς έχει την
ανάγκη όλων αυτών των λουλουδιών, προκειμένου να μας βγάλει από την στενωπό….
Strange
Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου