Οι Πασόκοι στα κεραμίδια….

Η Ιστορία είναι σύντομη, διδακτική, όλοι την ξέρουν αφού αι γενεαί πάσαι την μαθαίνουν από τα παιδικά τους βιβλία.

Ο Παύλος υπήρξε απηνής διώκτης των χριστιανών.

Δεν τους άφηνε σε χλωρό κλαρί.

Και ξαφνικά, σε 3 μέρες μέσα, τυφλωμένος είδε το φως του.

Και έγινε ο Νο 1 κήρυκας των χριστιανών.

Τα άλλαξε κάπως τα λόγια, έβαλε και δικά του, πάντως αναρριχήθηκε στην κορυφή.

Από τότε η Ιστορία έχει επαναληφθεί άπειρες φορές….

Είσαι στα πράγματα, αλλάζουν οι καταστάσεις, αλλάζουν οι προτιμήσεις, αλλάζεις και συ, και πάλι στα πράγματα είσαι.
Βλέπω τα φιλαράκια μου, τα πρώην πασόκια.

Καλά πέρασαν.

Με τα πλασαρίσματα τους στην διαχείριση του δημόσιου, με τα ρουσφετάκια ή τις ρουσφετάρες τους, με τις γνωριμίες που άνοιγαν πόρτες.

Καλά πέρασαν πολλά χρόνια τώρα.

Ώσπου όλα κατέρρευσαν.

Να το χρηματιστήριο κάτω, να τα επιτόκια πάνω, να τα ομόλογα στο βάραθρο, να η τρόικα, να τα μνημόνια…

Οι γνωριμίες γίνανε βαρίδια.

Νόμος δεν είναι το δίκιο του ινστρούχτορα.

Η καλοπέραση μπήκε σε αμφισβήτηση και έγινε το σημάδι του “έξω αποδώ”. Ασφαλιστικά ταμεία, υποβρύχια, δάνεια, πυρκαγιές, ρώσικοι πύραυλοι, αναπηρικές συντάξεις, μίζες, διορισμοί, διπλό και τριπλό και πολυθεσίτες.

Όλα στη φόρα και όλοι μαζί πέφτουμε από τα σύννεφα, και τα φιλαράκια του διπλανού κόμματος πρώτα και καλύτερα στην πτώση, στην απαξίωση, στην επανάσταση.  

Πρωταγωνιστές τότε, πρωτοπόροι τώρα.

Τους βλέπω πάλι, έξαλλους αυτή την φορά, να ζητούν τα κεφάλια των «γνωριμιών» τους σα να έμαθαν τώρα τι καπνό φουμάρανε τότε.

Εδώ και τώρα! Κι όποιος τους ζητά λίγη ψυχραιμία, λίγο πιο χαμηλή την ένταση, περασμένα μεσάνυχτα είναι, βρίσκει τον μπελά του.

Τα φιλαράκια μου οι πασόκοι, ήταν πολλά.

Πάρα πολλά στις γειτονιές μας.

Τώρα χωριστήκαν.

Τα πιο πολλά είναι στα κεραμίδια χωρίς ίχνος αυτογνωσίας, με την γνωστή από τα παλιά υψηκράτεια τους, με το δάκτυλο τεντωμένο και με την λεοντή του αριστερού ριγμένη με χάρη στους ώμους.

Ότι δεν τους σκοτώνει τους κάνει πιο δυνατούς.

Υπάρχουν και τα άλλα. Με την ανησυχία στα μάτια όπως όλοι μας, με το κεφάλι σκυμμένο, θυμίζουν μέρες που είναι την ιστορία με τον τελώνη και τον φαρισαίο.

Τους προτιμώ να πω την αλήθεια.

Μανώλης Γλαμπεδάκης

Treno