Ποιητές 24 ώρες το 24ωρο…

Αυτό που δημιουργεί εσχάτως τόσες παρεξηγήσεις γύρω από τους πνευματικούς ανθρώπους δεν είναι ούτε ο ξαφνικός νανισμός των ποιητών, ούτε η ξαφνική εξαγρίωση του κοινού τους.

Δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Οι ποιητές μας μια χαρά είναι.

Και η Δημουλά και ο Χρονάς έχουν γράψει καλή ποίηση και έχουν ζήσει μια συνεπή ζωή.

Λαθάκια συμπεριφοράς υπάρχουν, αλλά είναι αμελητέα.

Και ποιος είναι αυτός που θα τους κρίνει;

Ούτε το κοινό είναι τόσο άρρωστο όσο λένε.

Είναι το ίδιο κοινό που λίγους μήνες πριν ένιωθε υπερήφανο και συγκινημένο επειδή η Δημουλά ήταν πρωτοσέλιδο στην «Ιnternational Herald Tribune» (αυτή η ύποπτα μεγάλη προβολή!).

Απλώς είναι ένα κοινό που πληροφορείται ανά πάσα στιγμή, στο timeline του, τα πιο μύχια και προσωπικά περιστατικά κάθε περίβλεπτου προσώπου.

Πάντα κάποιο κινητό καταγράφει - ακόμα και τους αναστεναγμούς.

Αυτή τη νέα, ξεχειλωμένη διαφάνεια οι ποιητές, συνήθως, την αγνοούν.

Δεν έχουν ιδέα τι είναι facebook, social media κ.λπ.

Νομίζουν ότι μιλούν στους 40 ανθρώπους που εκάστοτε τους ακούνε και οι οποίοι μέσα στη σούπα του δέους τους και στο context της στιγμής συγχωρούν το ίνδαλμά τους και το προστατεύουν, αν τύχει και πει καμιά κοτσάνα. Καμιά υπερβολή.

Γιατί, όσο τέλειος, όσο αγγελικός κι αν είσαι, η κακιά στιγμή θα σε έβρει.

Όλο και κάποιος θα σε πιάσει με κατεβασμένα βρακιά.

Αν υπήρχαν social media τη δεκαετία του ’70, ο δημόσιος Σεφέρης δεν θα έμενε γνωστός μόνο για τη μεγαλειώδη δήλωση εναντίον της χούντας.

Όλο και κάποια εντεψίζικη χειρονομία θα τον έπιαναν να κάνει, όλο και κάποια διφορούμενη κουβέντα θα του έκλεβαν, ένα δείπνο εξουσίας απωθητικό.

Αν είχε facebook ο Γιώργος Ιωάννου (ο οποίος στο καταπληκτικό του Φυλλάδιο εξέπεμπε όγκους χολής και μπούλινγκ ενάντια σε όποιον δεν χώνευε), δεν θα είχε καμία διαφορά από εκείνους που ξεκατινιάζονται σήμερα στο Ίντερνετ.

Η διαφορά είναι ότι το Φυλλάδιο το αγόραζαν 700 άτομα, ενώ τα ποστ του θα τα διάβαζε το Πανελλήνιο (αμέσως ή μέσω αναπαραγωγής).

Η πρωτοφανής, πανεύκολη και σχεδόν κατασκοπευτική καταγραφή της καθημερινότητας σε όλες τις στιγμές και εκφράσεις της, καθώς και το συνακόλουθο μοίρασμά της μέσω των social media, έχουν σπάσει κάθε φράγμα του Ιδιωτικού.

Και έχουν δημιουργήσει (δημιουργούν καθημερινά) μια νέα εικόνα για το τι είναι ο άνθρωπος.

Ακόμα και ο πνευματικός.

Γνώμη μου, ότι είναι μια εικόνα πραγματική, που δεν πρέπει να μας τρομάζει.

Αυτοί είναι οι πνευματικοί άνθρωποι!

Αυτό ήταν πάντα - δεν υψιπετούν 24 ώρες το 24ωρο!

Οι τοίχοι ακόμα και του πιο γερού, πιο ψηλού οικοδομήματος δεν είναι φτιαγμένοι μόνο από πέτρα κι ατσάλι - έχουν επίσης λάσπη και νερό.

Το θέμα είναι τι παίρνεις και τι αφήνεις από τον καθένα.

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει γυρισμός και η βεβιασμένη αυτή διαφάνεια θα γίνεται όλο και πιο άπλετη, καλό είναι να συμφιλιωθούμε με αυτές τις «αποκαλύψεις» και να πάψουμε να τους δίνουμε μεγαλύτερη σημασία απ’ όση έχουν.

Ναι, ο Χρονάς δημοσίευσε μια απίστευτη χοντράδα για μια νεαρή (και άκακη) τραγουδίστρια. Θα του περάσει.

Και η Κική Δημουλά εξέφρασε μια δυσάρεστη (πολύ δυσάρεστη) πολιτική θέση σε μια συντροφιά που νόμιζε ολιγάριθμη.

Αν ήξερε ότι οι κουβέντες της φτάνουν πια παντού, θα ήταν προσεκτικότερη - θέλω να πιστεύω.

Οι μεγάλες προσωπικότητες έχουν ένα ρόλο παραδειγματικό στην κοινωνία και οφείλουν να τον τιμούν.

Είναι λογικό, αυτή η έκρηξη της δικτύωσης και η διάρρηξη του Προσωπικού να έχουν δημιουργήσει σύγχυση, κουτσομπολιό και παρενέργειες.

Αυτό όμως που τελικά θα μείνει είναι τα ποιήματα.

Τα καλά ποιήματα και των δύο.

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

Lifo 

Υ.Γ. Ορθογράφου: Στην φωτό βλέπουμε μια πρώιμη προσπάθεια για κινητή τηλεφωνία….