Στα μπούτια… στα μπούτια!

Ο κακός χαμός έγινε με την διαφήμιση γνωστής επιχείρησης ειδικευμένης στις εκνευριστικές διαφημίσεις, με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Στανίση η οποία προσέρχεται ως «νονά» στο υπαίθριο πασχάλιο τραπέζι μιας μέσης μικρομεσαίας ελληνικής οικογένειας, με αρνί στη σούβλα και όλα τα κομφόρ.

Από κάθε γωνιά του διαδικτύου (και από ελάχιστες γωνιές της πραγματικής κοινωνίας) ορθώθηκε η κατακραυγή, ότι η εικόνα που δίνει αυτή η διαφήμιση είναι παρακμιακή, καθυστερημένη, οπισθοδρομική, κιτς, μη επαρκώς προοδευτική και τα λοιπά γνωστά.

Ιδιαιτέρως ενόχλησε τις πολιτοφυλακές της thought police το ότι ο γυρίζων την σούβλα στην διαφήμιση έφερε υπόλευκο φανελάκι, διότι ως γνωστόν όταν γυρίζεις την σούβλα του αρνιού στους 60-80 βαθμούς Κελσίου οφείλεις να κυκλοφορείς με πλήρη και επίσημη στρατιωτική στολή.

Αλλά και το ίδιο το αρνί, το ότι εικονίστηκε στην τηλεόραση –άκουσον άκουσον!- ένα σουβλιστό αρνί…

Προσωπικά δεν αντέχω τα ακούσματα που αντιπροσωπεύει η Κατερίνα Στανίση, ενώ οι διαφημίσεις της γνωστής, ειδικευμένης στις εκνευριστικές διαφημίσεις επιχείρησης μου προξενούν πάντοτε αισθήματα έντονης βιαιότητας έναντι της συσκευής που τις αναμεταδίδει, είτε ραδιοφωνικής είτε τηλεοπτικής.

Οφείλω όμως να υπερασπιστώ αν μη τι άλλο το ελληνικό πασχαλινό τραπέζι από τον πολιτισμικό φασισμό που το απειλεί, θεωρώντας το μη επαρκώς αποστειρωμένο για τα γούστα του.

Θα μοιραστώ μαζί σας ένα μυστικό: και ο ευρωμανής φωταδιστής εν τέλει Βαλκάνιος είναι.

Και Έλληνας, όσο κι αν ντρέπεται γι’ αυτό.

Εξ ου και δεν αντιμετωπίζει ψύχραιμα και υπολογιστικά τις στιγμές όπως ένας πεπειραμένος γερμανός λογιστής, αλλά εκρήγνυται σε θυμική έξαψη ακόμη και για τα «μικρά» ζητήματα όπως οι διαφημίσεις που δεν του καλαρέσουν ως ανεπαρκώς προοδευτικές, εισοδεύει μάχιμος και πάνοπλος στην αρένα για πολέμους αξιών, έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και τα κάνει όλα λίμπα με παντελώς αντι-ευρωπαϊκό τρόπο, στο όνομα της Ευρώπης και του εκσυγχρονισμού. Πολλές ελληνικές σημαίες στο Euro του 2004;  

Οι διμοιρίες της thought police υλακίζουν για τον αναδυόμενο εθνικισμό. Διαφημίσεις τύπου «ομορφάντρας»;

Πρέπει οπωσδήποτε να εκφραστεί μαχητικά η αηδία για «αυτήν την Ελλάδα», την καθυστερημένη, την οπισθοδρομική, την βαλκανική, που δεν μοιάζει με την Ευρώπη των «πεφωτισμένων και λελαμπρυσμένων της Εσπερίας εθνών» όπου οι χούλιγκανς των γηπέδων πίνουν το τσάι τους στις 5 ακριβώς και όπου οι μασχάλες των αντρών δεν μυρίζουν ποτέ και για κανέναν λόγο.

Αρνί στη σούβλα με νονά την Στανίση;

Ντεκαντάνς, πότε θα έρθει επιτέλους ο Διαφωτισμός;

Να φανταστείς, λέει, εικονίσανε και το αρνί! Έτσι, ψημένο, σουβλισμένο!

Άλλο να το τρως, άλλο να το βλέπεις.

Όλα αυτά τα δουλικά καμώματα της εγχωρίου thought police θα ήσαν απλώς κωμικοτραγικά αν δεν υπαγόρευαν πολιτικές συμπεριφορές, αν δεν συνδημιουργούσαν κοινωνικές τάσεις και αν δεν προωθούσαν ουδόλως αναγκαίους διχασμούς.

Και κυρίως αν δεν εικόνιζαν αυτήν την πραγματική τραγωδία ενός μικρού μέρους της κοινωνίας, η οποία μετατρέπεται σε προπαγάνδα με αποδέκτη όλους τους υπολοίπους: την ασύγγνωστη ντροπή για το γεγονός ότι γεννήθηκαν Έλληνες στην Ελλάδα, για το ότι δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν (και να διαχειριστούν την εκεί εθνική ταυτότητα) στο Βέλγιο ή στο Λουξεμβούργο, σε «μη έθνη-κράτη» όπου ο λαός δεν είναι πολλά περισσότερα από πληθυσμός και η χώρα δεν είναι πολλά περισσότερα από χώρος.

Την «Δυστυχία του να είσαι Έλληνας», το σύμπλεγμα της ηττημένης (από το 1204) κοινωνίας και η μοίρα της να λιγουρεύεται δουλικά, να ζηλεύει τους κατακτητές της ή αποικιοκράτες της, να νοιώθει απερινόητη μειονεξία έναντί τους.

Είναι οι άνθρωποι που «όταν ακούν Ελλάδα, στο μυαλό τους έρχονται κοντοί κι άσχημοι άντρες, τσίκνα, βρωμιά ιδρώτα στο γήπεδο, λίπη και λίγδες». Περαστικά.

Και ο λόγος τους βρίσκει ενθουσιώδη απήχηση σε ένα μικρό μα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Και κυρίως εκείνο το κομμάτι, το οποίο δεν έχει γνωρίσει καλά και εις βάθος καμμιάν άλλη κοινωνία.

Ο αναγνώστης θα παρατηρήσει από τον κύκλο του ότι οι πλέον φανατικοί φωταδιστές, αυτοί με τον μεγαλύτερο θυμό έναντι του εθνικού τους «πατέρα», είναι όσοι είτε δεν έζησαν ποτέ στο εξωτερικό είτε έζησαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα-«τουρισμό», π.χ. για ένα διετές μαστεράκι.

Η «προχωρημένη» κοινωνία γυαλίζει, είτε μακρόθεν είτε στην σύντομη παραμονή, και τα αδιέξοδά της ή τα μειονεκτήματά της δεν προλαβαίνουν να καταστούν βίωμα στο νεοπροσήλυτο επαρχιωτάκι της Ευρώπης.

Ο πιο φανατικός φωταδιστής και ευρωμανής νέος που γνωρίζω δεν έχει ταξιδέψει ποτέ του στο εξωτερικό και δεν γνωρίζει πραγματικά καλά καμμία ξένη γλώσσα, ούτε τα αγγλικά ώστε να διαβάσει στο πρωτότυπο μιαν οποιαδήποτε ξένη πηγή…

Κι όμως πίνει νερό στο όνομα της Προόδου, του Φιλελευθερισμού και της Ευρώπης!

Αυτή η ιδιότυπη «κοινωνική τάξη» βράζει στο ζουμί της όσο παραμένει στην Ελλάδα, τρώγεται με τα ρούχα της (μην και σας πείσει ότι τα κάνει όλα αυτά «για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο», προς Θεού).

Και όσο δεν καταφέρνει να αφεθεί ερωτικά στην αγκαλιά του πολιτισμικού κατακτητή της, στον προσωπικό του εθνικό χώρο, προσπαθεί να ποινικοποιήσει εδώ το σουβλιστό αρνί, τη Στανίση, την «πετσούλα» και το φανελάκι…

Αντισταθείτε, σύντροφοι.

Φάτε αρνιά που σουβλίσατε μόνοι σας φορώντας φανελάκια και έχοντας επιτηδευμένα αξύριστες μασχάλες, ακούστε Στανίση ακόμα κι αν δεν σας αρέσει καθόλου, ακόμα κι αν ανεβάζετε πυρετό με το «Σ’ έχω κάνει Θεό» όπως ο τάλας και δύστηνος γράφων.

Ο σκοπός όμως είναι ιερός: no passaran!

Ο πολιτισμικός φασισμός δεν θα περάσει! Venceremos!

Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης

Antinews