Το φράγμα έσπασε!

Το τελευταίο εξάμηνο γίναμε θεατές ενός δράματος, τόσο στο εξωτερικό της χώρας όσο και στο εσωτερικό της.

Με πολλή αγωνία παρακολουθήσαμε την εξασφάλιση των χρημάτων των δόσεων που ήταν αναγκαία για την ομαλή λειτουργία του οικονομικού συστήματος της χώρας.

Στο εσωτερικό παράλληλα, παρακολουθήσαμε τις κόντρες των κυβερνητικών εταίρων, που σε κάποιες περιπτώσεις (Νοέμβριος-Δεκέμβριος) πήγαν να πάρουν αποσταθεροποιητικό χαρακτήρα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το πολιτικό σκηνικό πέρασε τη φάση της πίεσης στο κέντρο τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά, κατά το διάστημα από τον Οκτώβριο ως τον Δεκέμβριο, την ανασύνταξη του κέντρου και την για πρώτη φορά υποχώρηση της Χ.Α και του ΣΥΡΙΖΑ (απώλειες της τάξης του -1 για Χ.Α και -2 για ΣΥΡΙΖΑ ) κατά το διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου, ενώ αρχίζει η σταδιακή επιδείνωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του σχηματισμού του Καμένου, που πλέον το τελευταίο δίμηνο έχει αρχίσει να καταγράφει πτώση από το σταθερό 7% στο οποίο είχε κινηθεί κατά μέσο όρο όλο το προηγούμενο εξάμηνο…

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ:

Σύμφωνα και με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που βλέπουν τη δημοσιότητα, η ΝΔ προηγείται με τουλάχιστον 2% διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος εξαιτίας κακών επιλογών βρίσκεται σε φάση αποσυσπείρωσης.

Μπορούμε με σχετική ασφάλεια να μιλούμε για ένα ποσοστό της ΝΔ της τάξης του 27-28% και για τον ΣΥΡΙΖΑ 26-27%.

Το σημαντικό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται πλέον απώλειες από τα υψηλά του χειμώνα (είχε ξεπεράσει το 28% σε κάποιες μετρήσεις, και η Public Issue τον ανέβαζε στο 30+), ενώ ταυτόχρονα παρατηρείται τάση για ανάκαμψη της ΝΔ.

Τα γεγονότα που διαμορφώνουν την κατάσταση στην παρούσα φάση είναι τα εξής:  

1) Η συνειδητοποίηση από το εκλογικό σώμα ότι η στάση του Σαμαρά απέναντι στο μνημόνιο ήταν η ενδεδειγμένη, αφού γίνεται κατανοητό ότι το όχι οδηγούσε σε καταστροφή όπως στην περίπτωση της Κύπρου.

2) Η εξάλειψη του φόβου της τραπεζικής κατάρρευσης, απότοκος συνέπεια της Κυπριακής κρίσης και του φόβου μετάδοσης της κρίσης στην ελληνική αγορά.

3) Η εντελώς συγκρουσιακή αντιπολίτευση, η οποία δεν μπορεί να καυχηθεί για κανένα επίτευγμα. Αυτό αφαιρεί πόντους από κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης ενώ προσθέτει κάποιους πόντους στη ΔΗΜΑΡ, και κατά τη γνώμη μου είναι η αιτία της ιδιαίτερης αντοχής της.

4) Η γέννηση μιας καινούριας αξίας στο υπόβαθρο της κρίσης, της ελπίδας. Πλέον τα απτά δείγματα συμμαζέματος των μακροοικονομικών κάνουν τους πολίτες να αρχίζουν να προσδοκούν βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους στο μεσοπρόθεσμο μέλλον.

Εφόσον μάλιστα οι προσδοκίες για καλή τουριστική σεζόν επαληθευτούν, το ίδιο και  για μείωση των φόρων, ειδικά του ΦΠΑ, τότε μπορούμε να αναμένουμε ακόμη καλύτερη πορεία για τα κόμματα της συγκυβέρνησης.

Για όλα;

Η απάντηση εδώ είναι όχι.

Δυστυχώς δεν θα μπορέσουν όλοι να παρακολουθήσουν τη νέα μέρα στην Ελλάδα από βουλευτικά έδρανα.

Οι πιθανότητες επιβίωσης του ΠΑΣΟΚ είναι μικρές.

Δεν κατόρθωσε να ανανήψει με το συνέδριο του.

Παρά την αναλαμπή που συνέβη τον μήνα εκείνο, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν ήταν μόνιμα τα αποτελέσματα, (κάποιες μετρήσεις το έδειχναν και στο 9% εκείνες τις μέρες).

Εφόσον δεν έχει πλέον δυνατότητα ανάκαμψης με πολιτικές πρωτοβουλίες και τα οικονομική προβλήματα αμαυρώνουν ακόμη περισσότερο την εικόνα του, τότε αναμένεται αργά και σταθερά να εξαχνωθεί ως τις εκλογές.

Η μόνη πραγματική ελπίδα του Βενιζέλου είναι ο ανασχηματισμός, στον οποίο θα επιδιώξει να αναλάβει προβεβλημένα υπουργεία με πολιτικά στελέχη προκειμένου να μεταπείσει τον κόσμο ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη υπαρκτό.

Ένα άλλο κόμμα που κινδυνεύει με εξαφάνιση, είναι αυτό του Καμένου.

Παρά την φαινομενική σταθερότητα του οι ποιοτικοί δείκτες του, (ποιότητα αντιπολίτευσης, ρεαλισμός, ικανότητα αρχηγού) επιδεινώνονται σταδιακά και δεν πιστεύω ότι θα περάσει το καλοκαίρι πριν αρχίσει να εκδηλώνεται η φθορά.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω, το ΚΚΕ παρά την ήττα του αντέχει και μάλιστα επανακάμπτει σε ένα ποσοστό κοντά στο 6%. (Αυτό αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ).

Φυσικά αναμένουμε την πορεία του καινούριου Γ.Γ καθώς ακόμη είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής του ως προς την επανασυσπείρωση της εκλογικής βάσης που έχασε το ΚΚΕ στις εκλογές του Ιουνίου.

Για το τέλος άφησα την Χ.Α, η οποία φαίνεται να έχει σταθεροποιηθεί σε ένα ποσοστό κοντά στο 12% (η μικρή αύξηση του τελευταίου μήνα θεωρώ ότι είναι παροδική και σχετίζεται με λανθασμένες κινήσεις όπως ο αντιρατσιστικός νόμος και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Χ.Α και δημαρχών η αριστερών οργανώσεων που μόλις παύσουν να τη θυματοποιούν θα αλλάξει και η διάθεση του εκλογικού σώματος απέναντι της.)

Θεωρώ ότι τόσο η Χ.Α, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ είναι προϊόντα της κρίσης, η οποία όσο υποχωρεί θα μειώνεται και η εκλογική απήχηση των εν λόγω σχηματισμών.

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα και τις προσδοκίες για το μέλλον, εφόσον η κυβέρνηση καταφέρει να ξεπεράσει τους 12 επόμενους μήνες το πολιτικό τοπίο θα έχει αλλάξει, τόσο που θα είναι μη αναγνωρίσιμο σε σχέση με σήμερα.

Η μόνη πολιτική δύναμη η οποία μπορεί να επιβάλει τους όρους της αυτή τη στιγμή είναι η ΝΔ, εφόσον δεν αποφασίσει να βάλει αυτογκόλ στο τέλος ενός δύσκολου αγώνα.

Γιατί δεν είναι μόνο σημαντικό να κερδίζεις έναν πόλεμο, αλλά είναι σημαντικό να το πιστωθείς αυτό. (Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, βρετανικές εκλογές του 1945, συμπεριφορά των συμμάχων απέναντι στην Ελλάδα το 1945-47, κλπ.)

Μάνθος Καψάλης