Το δημογραφικό ζήτημα της Τουρκίας χαράσσει το μέλλον της.

Από όλες τις μεταβλητές που καθορίζουν την μοίρα μιας χώρας, το δημογραφικό ζήτημα ίσως να είναι και το πιο σημαντικό.

Το πώς αναπτύσσονται οι πληθυσμοί, καθορίζει την πολιτική εξέλιξη ενός κράτους, την εσωτερική του συνοχή, αλλά και τη θέση του στον κόσμο.

Παράλληλα, παίζει ρόλο και στις διεθνείς προτεραιότητες μιας χώρας.

Και αυτό το βλέπουμε στη σημερινή Τουρκία.

Στα τέλη Απριλίου, η TurkStat, που είναι η επίσημη στατιστική υπηρεσία της χώρας, δημοσίευσε την τελευταία ανάλυσή της σχετικά με τον τουρκικό πληθυσμό.

Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή, οι ρυθμοί γονιμότητας (2.08) παραμένουν σταθεροί.

Η τάση όμως δεν είναι καθόλου ομοιόμορφη.

Στη δυτική πλευρά της χώρας, οι γεννήσεις πέφτουν κάτω από το 2.1 ανά γυναίκα, οπότε και τα νούμερα δεν επαρκούν για την ανανέωση του πληθυσμού.

Στην κουρδική νοτιοανατολική πλευρά της Τουρκίας, οι γεννήσεις είναι σημαντικά περισσότερες.

Με άλλα λόγια, η κουρδική μειονότητα αυξάνεται αλματωδώς, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός όχι.

Αυτή η λεπτομέρεια εξηγεί και την τελευταία απόπειρα της τουρκικής κυβέρνησης στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.

Χωρίς να δοθεί ιδιαίτερη σημασία από πλευράς της Δύσης, η κυβέρνηση του Recep Tayyip Erdogan αποπειράθηκε να βάλει τέλος στην από δεκαετίες κόντρα της με το ΡΚΚ, και «να τα βρει με τους Κούρδους».

Η προσπάθεια αυτή είναι αρκετά παλιά, αλλά τα τελευταία χρόνια είναι πολύ πιο σοβαρή.

Σε αντάλλαγμα αμνήστευσης τους, επιτράπηκε η εκεχειρία και η  αποχώρηση των Κούρδων ανταρτών από την Τουρκία.

Οι λόγοι για αυτή τη πρωτοβουλία είναι αρκετοί, και απαραίτητοι.

Σε αντίθεση με την Δύση, το τουρκικό κυβερνών κόμμα (ΑΚΡ) τα πάει καλά δημοσιονομικά.

Το ΑΕΠ ($786 δις το 2012) αυξάνεται, το έλλειμμα είναι μικρό (2%), το ίδιο και η ανεργία (9.4%), ενώ το δημόσιο χρέος της (37%) καθιστά τη χώρα την έκτη ισχυρότερη οικονομικά στην Ευρώπη, και την 16^η στον πλανήτη.

Οι Τούρκοι αξιωματούχοι είναι αισιόδοξοι, και ελπίζουν πως ως το 2050 η χώρα τους θα είναι η τρίτη ισχυρότερη οικονομία στην Ευρώπη, και η δέκατη στον κόσμο.

Σε αυτό το φόντο, η τουρκική κυβέρνηση συνειδητοποίησε πως δεν την συμφέρει καθόλου  η σύγκρουση με το ΡΚΚ.

Υπολογίζεται πως η Τουρκία έχει ήδη δαπανήσει σχεδόν μισό τρισεκατομμύριο δολάρια στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Χρήματα τα οποία θα μπορούσαν να της χρησιμεύσουν σε άλλου είδους απαραίτητες δημόσιες επενδύσεις.

Η κόντρα με το ΡΚΚ απειλεί την τουρκική ευμάρεια, αφού το ΑΚΡ έχει εξαρτήσει την μελλοντική ανάπτυξη στην οικονομική συνεργασία με την προσωρινή κουρδική κυβέρνηση στο γειτονικό Ιράκ.

Τελευταία, πιστεύεται ότι η τουρκική κυβέρνηση έκλεισε μυστική συμφωνία με την κουρδική στο Β. Ιράκ, προκειμένου να αυξηθεί η ενεργειακή τους συνεργασία.

Οι Κούρδοι υπολογίζουν πως οι νέες ενεργειακές δίοδοι που συζητούν με την Άγκυρα, θα μπορούν να μεταφέρουν ως και ένα εκατομμύριο βαρέλια αργού πετρελαίου στη Τουρκία ως το 2015, και την διπλάσια ποσότητα ως το 2020.

Υπάρχουν όμως πολλά εμπόδια σε μια τέτοια προσέγγιση, όπως π.χ. η κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ, που δεν βλέπει με καλό μάτι τις οικονομικές και εμπορικές πρωτοβουλίες των Κούρδων.

Πάντως, για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο ενεργειακό σχέδιο, η Τουρκία θα πρέπει να έχει ειρήνη στα σύνορά της με το Ιράκ, και σταθερότητα στην κουρδική περιοχή της επικράτειάς της.

Αυτό απαιτεί να τα βρει η Άγκυρα με το ΡΚΚ, το οποίο εδώ και χρόνια υπονομεύει την Άγκυρα από το ασφαλές του καταφύγιο στο Βόρειο Ιράκ.

Παράλληλα, χρειάζεται και περισσότερη ενσωμάτωση της συνεχώς αυξανόμενης κουρδικής μειονότητας της Τουρκίας, η οποία αναδεικνύεται σε βασικό παράγοντα του οικονομικού μέλλοντος της χώρας.

Με άλλα λόγια τα (δημογραφικά) νούμερα δεν λένε ψέματα.

Και για αυτό, η επαναπροσέγγιση που σχεδιάζει η Άγκυρα δεν είναι μόνο ένας πολιτικός ελιγμός, αλλά και μια άκρως απαραίτητη οικονομική ανάγκη.

Απόδοση: S.A.

Forbes