Το σύγχρονο τσίρκο που λέγεται Ελλάδα.

Καλά, δεν παιζόμαστε.

Μιλάμε για κωμικοτραγικές  καταστάσεις.

Το ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο έχει διαπιστωθεί προ πολλού, και μάλιστα από κορυφαίο πολιτικό μας.

Μόνο που σήμερα, η κατάσταση έχει ξεφύγει, κυρίως επειδή η τρέλα περιορίζεται στη βάση, την ίδια ώρα που το επίσημο κράτος, μέσω της κυβέρνησης, φαίνεται για πρώτη φορά να παράγει έργο, και μάλιστα σοβαρό.

Αυτό το στοιχείο από μόνο του είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό φαινόμενο των σαρωτικών, και κυριολεκτικά σουρεαλιστικών πρωτόγνωρων στιγμών που ζούμε, ελέω κρίσης…

Και θα αναρωτηθείτε: Το κράτος δουλεύει;

Είπαμε, σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης.

Ή για να το προσδιορίσω έτι περαιτέρω, σε επίπεδο πρωθυπουργού.

Από κει και πέρα...

Ναι αλλά αν ακούσει κανείς τον Τράγκα, και τον πιστέψει, τότε θα πρέπει να πηδήξει πάραυτα από το πρώτο μπαλκόνι που θα βρει.

Μιλάμε ότι ο άνθρωπος έχει ξεφύγει προ πολλού από τα όρια της δημοσιογραφίας (έστω και κίτρινης) και βολοδέρνει πλέον σε επίπεδα φτηνής επιθεώρησης τύπου Σεφερλή, ή  μπουλουκιού εποχής πρώιμου Χατζηχρήστου.

Δυστυχώς όμως, όπως και το τσιγάρο, έτσι και ο Τράγκας μου έχει δημιουργήσει εξάρτηση, και αν δεν τον ακούσω (να γελοιοποιείται) κάθε πρωί, δεν μου βγαίνει η ημέρα.

Άσχετα αν μακροπρόθεσμα μου κάνει κακό…

Και άντε ο Τράγκας είναι αυτός που είναι, και βρήκε τον τέλειο τρόπο για να κερδίζει το ψωμί του, και παράλληλα να διασκεδάζει αμειβόμενος (πλουσιοπάροχα).

Τρομοκρατώντας και επηρεάζοντας τους διάφορους αγανακτισμένους φοροφυγάδες και μπατακτσήδες, που έμαθαν να ζουν με δανεικά και αγύριστα επί δεκαετίες, και τώρα που ήρθε η ώρα της λυπητερής ψάχνουν να βρουν άλλοθι για την κατάντια τους.

Και ποιο είναι το άλλοθι που βρήκαν;

Ότι έχουμε χούντα, και ότι ο Σαμαράς είναι η μετενσάρκωση του Αδόλφου, ή έστω απλά δωσίλογος.

Μάλιστα… Άει καλά.

Από την άλλη πάλι έχουμε το μοναδικό φαινόμενο του  ΓΑΠ, και της οικογένειάς του.

Που αν πιστέψουμε στα δημοσιεύματα, ζουν το όνειρο, ως ένα είδος περιοδεύοντος (και καλά φρουρούμενου) μπουρλέσκ θιάσου…

Σαν εκείνες τις παλιές οικογένειες στα τσίρκο, τους τσιρκολάνους ντε.

Ταξίδια στο Λας Βέγκας, διαλέξεις στο Χάρβαρντ, βόλτες με σκάφη στη Μύκονο, ψαρούκλες σε ακριβά εστιατόρια, ηλιοθεραπείες, που και που καμιά επίσκεψη στη Βουλή, και άλλα πολλά τέτοια, που θυμίζουν τις πάλαι ποτέ χρυσές εποχές των τζετ σετ διασημοτήτων στο Σεν Τροπέ, στις Κάνες, κλπ.

Ένας ΓΑΠ σαν τον Μπελμοντό κάπως, χωρίς όμως  το ταλέντο…

Μάλιστα, σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα χθες, ο μικρός αδελφός Νίκος, κυκλοφορεί με κότερα και μπανιερά, επισκεπτόμενος πανάκριβα ρεστοράν σε ειδυλλιακές παραλίες νησιών, αδιαφορώντας πλήρως για τυχόν αντιδράσεις, παπαράτσι, και γενικά για την κρίση που περνάει η χώρα, και που θέλει ακόμη και τους μαϊντανούς να κρατούν χαμηλό προφίλ για τον φόβο των γιαουρτιών.

Και καλά κάνει.

Αφού μπορεί…

Απλά απορώ που τα βρίσκει τόσα λεφτά, αφού αν δεν κάνω λάθος επαγγέλλεται τον συγγραφέα.

Και αν πάλι δεν κάνω λάθος, το συγγραφιλίκι (ειδικά στην Ελλάδα) δεν αποφέρει και πολλά χρήματα, εκτός και αν είσαι επιπέδου Καζαντζάκη, Σαμαράκη, και άλλων τέτοιων γιγάντων, που τα βιβλία τους πουλάνε παγκοσμίως, και που κάποιοι (ποιοι άραγε;) απολαμβάνουν ακόμη τα ποσοστά επί των πωλήσεων των νεκρών αυτών τιτάνων της γραφής.

Ο Νίκος όμως που τα βρίσκει τα λεφτά για τα κότερα;

Παράλληλα, κι αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον, άκουσα να κυκλοφορεί μια φήμη (πιθανώς μούφα) που θέλει την οικογένεια  να είναι στα πρόθυρα υπογραφής συμβολαίου  για να κινηματογραφείται η καθημερινότητα τους (σε στυλ αδελφών Καρντάσιαν), και να προβάλλεται από αμερικανικό συνδρομητικό κανάλι.

Κάτι τέτοιο σίγουρα θα πετύχαινε μεγάλες τηλεθεάσεις, ειδικά αν επανέρχονταν στους ζεστούς κόλπους της οικογένειας και ο πρώην σώγαμπρος και νυν υποψήφιος σωτήρας μας Θόδωρος, ο επονομαζόμενος και ως «ο θεωρητικός», καθώς και η πάλαι ποτέ διανοήτρια (βλ. Κούντερα) και πληθωρική σεξοβόμβα Εβίτα της Ελλάδας (στο πιο πλαδαρό), με σπουδές υψηλής αεροσυνοδείας στο παλμαρέ της. 

Φανταστείτε ίντριγκες, έρωτες, χρήμα, φιλοσοφίες, και μπόλικο μάτι….

Προσωπικά θα το παρακολουθούσα μετά μανίας.

Όπως παρακολουθούσα κάποτε τον Τσάκα, τον Πρόδρομο, και την …Σκόρδου.

Και τέλος, για να συμπληρωθεί το σύγχρονο τσίρκο που ζούμε, έχουμε και την μεγαλειώδη αντίσταση (στη χούντα του μνημονίου) των «εκπαιδευτικών».

Των ίδιων που στη πραγματική χούντα όχι μόνο δεν έβγαλαν κιχ, αλλά δίδασκαν με ζέση (και με βέργα) τα εθνικά ιδεώδη της ελληνοχριστιανικής επανάστασης του Πατακού!

Αυτών όμως, που κάποτε τα έβαλαν με κοτζάμ Ανδρέα, και μετά με κοτζάμ Μητσοτάκη, δηλώνοντας τότε, μεταξύ άλλων, ότι δεν το κάνουν για τα χρήματα, αφού αυτοί είναι οι «πλάστες της νεολαίας μας», και ότι εν πάση περιπτώσει αυτοί «διδάσκουν Αντιγόνη…»!!!

Έτσι ακριβώς το έλεγαν… Το θυμάμαι και ανατριχιάζω.

Βέβαια, μόλις ικανοποιήθηκαν τα χρηματικά τους αιτήματα αναδιπλώθηκαν, και επέστρεψαν στο παραδοσιακό τους καθισιό.

Πάει και η Αντιγόνη, πάει και ο Κρέοντας, κι από δω παν κι ‘άλλοι.

Τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα να κερδάνε, και να παν να γ…..ούν τα υπόλοιπα!

Το ότι έχουμε την ευνοϊκότερη αναλογία παγκοσμίως μεταξύ διδάσκοντος και διδασκομένου, ούτε λόγος.

Το ότι οι εκπαιδευτικοί μας δουλεύουν από 10-23 ώρες το πολύ την εβδομάδα, δεν αναφέρεται από κανέναν τους.

Το ότι καπηλεύονται και χρησιμοποιούν τον τίτλο του εκπαιδευτικού, άτομα που καμιά μα καμιά σχέση (γνωστική ή μη) δεν έχουν με την παιδαγωγική επιστήμη, ούτε λόγος.

Απλά στα καθ ημάς, όποιος κατάφερε να τελειώσει ένα ΑΕΙ (ασχέτως κλάδου) και διορίστηκε στην μέση εκπαίδευση, δηλώνει εκπαιδευτικός!

Και διαπλάθει τους νέους…

Τέλος πάντων…

Και βέβαια, να μη ξεχάσω και εκείνη την περίπτωση με τον μπρατσωμένο ανεγκέφαλο που έδειρε μέχρι θανάτου την κοπέλα του, επειδή τον πίεζε για σχέση η παντρεμένη αδελφή της!

Μιλάμε για σόι αλλοπαρμένο.

Φαντάζομαι πως στην δίκη θα βγουν κι άλλα… Τύφλα να’χει ο Φώσκολος.

Μπορεί μάλιστα να πάρει ιδέες και ο Παπακαλιάτης, ο οποίος θα ήταν ότι πρέπει για τον ρόλο του ανεγκέφαλου.

Για τον ρόλο της ερωτιάρας αδελφής προτείνω την Ντούβλη.

Και για  να σοβαρευτούμε λίγο, φανταστείτε δηλαδή σε τι κόσμο βγαίνουν τα παιδιά μας.

Στον σάπιο αυτό κόσμο, που όλοι μαζί φτιάξαμε αυτές τις περασμένες δεκαετίες, της δήθεν ευμάρειας, καθηλωμένοι και υπνωτισμένοι από την Ρούλα Κορομηλά, τον Ηλία Ψινάκη,  τον Ανδρέα Μικρούτσικο, και άλλους πνευματικούς κατσαπλιάδες.

Αυτούς τους «κολοσσούς» της (πραγματικής) τηλεοπτικής παιδείας μας…

Έναν κόσμο πορτιέρηδων, υπεύθυνων δημοσίων σχέσεων σε μπαρ, βιζιτούδων, μπράβων, νυκτόβιων, και σιλικονούχων ανορεξικών ναρκομανών μοντέλων.

Οι τσαούσες ενηλικιώθηκαν, και τώρα δρέπουμε τους καρπούς τους.

Καλά να πάθουμε δηλαδή…

Strange Attractor

ΥΓ- Γιατί δεν κάνουν απεργία οι εκπαιδευτικοί μας εν μέσω των τετράμηνων πληρωμένων θερινών διακοπών τους;

Γιατί ντε και καλά τώρα, εν μέσω εξετάσεων;

Την Αντιγόνη μόνο τον χειμώνα την θυμόμαστε;