Τρία είναι κατά τη γνώμη μου τα κυρίαρχα τεκταινόμενα το
τελευταίο διάστημα στη πολιτική σκηνή της χώρας.
Ένα φαιδρό, και δυο περίπου σοβαρά (ή σοβαροφανή).
Ας ξεκινήσω από το φαιδρό…
Πρόκειται για την βαρυσήμαντη απόφαση που πήρε ο Θ. Κατσανέβας,
γνωστός και ως «ο σώγαμπρος», ή «ο σιτεμένος», ή «ο μελάτος», για να συντελέσει κι αυτός, από το δικό του
μετερίζι, στη σωτηρία της πολύπαθης πατρίδας μας.
Και η προσπάθειά του είναι αξιέπαινη, αφού σε αυτή τη κρίσιμη
ιστορικά περίοδο κανείς δεν περισσεύει.
Χρειαζόμαστε χέρια… και πλάτες.
Και εγκέφαλους πάνω απ όλα.
Οπότε καλώς τον!
Εξάλλου, έχουμε τόσους και τόσους εν δυνάμει σωτήρες, που
τι μας πειράζει ένας ακόμη;
Και μάλιστα κάποιος με περγαμηνές;
Που στο παρελθόν, όχι μόνο πρόσφερε, αλλά θυσιάστηκε κιόλας
πολιτικά προκειμένου να προκόψει ο τόπος.
Το όνομά του και μόνο, μπορεί να προκαλέσει ταραχή στον Σόιμπλε
και την Μέρκελ, που συνειδητοποιούν έντρομοι ότι το αντιμνημονιακό μπλοκ της Ελλάδας,
δεν είναι πια απλά συμπαγές, αλλά επώνυμο μπετόν αρμέ.
Κι αν μάλιστα ο Κίμων Κουλούρης, πραγματοποιήσει την υπόσχεσή
του να συστρατευτεί κι αυτός στον αντιμερκελικό αγώνα, ιδρύοντας άλλο ένα κόμμα,
τότε ποιος μας πιάνει;
Για αυτό ας τον στηρίξουμε τον Θόδωρο… κι ας φτιάξουμε δυο
τρία … χίλια κόμματα (στυλ Καμένου) για να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στα
σκοτεινά σχέδια των Τευτόνων επικυρίαρχων.
Και ας βγάλουμε απ το σεντούκι τις δραχμές που κρύψαμε κάποτε,
διότι αν θέλει ο Θεός, και αν επικρατήσουν οι Κατσανεβικοί, θα μας είναι χρήσιμες.
Από την άλλη, ένα άλλο στοιχείο που βλέπω να εξελίσσεται,
είναι το ξεφούσκωμα της Χρυσής Αυγής.
Κι σε αυτό δεν χρειάστηκε να επέμβει ούτε ο Δένδιας, ούτε
το … ΚΚΕ με το ΠΑΜΕ.
Το πετυχαίνουν μια χαρά από μόνοι τους οι χρυσαυγίτες.
Αυτοί οι κυρίως μαυριδεροί Βαλκάνιοι τύποι, με τις κακοχυμένες
φάτσες και τα κουρεμένα γουλί κρανία, που θαυμάζουν εκείνους οι οποίοι αν ήταν
στα πράγματα πρώτους απ όλους αυτούς θα έστελναν σε φούρνους και σε εξορίες,
κυρίως λόγω σωματότυπου και «φυλετικής καθαρότητας».
Ξέρω πως ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Άιχμαν, ούτε δα κι ο Γκέμπελς
ήταν πρότυπα Άρειων.
Αλλά τουλάχιστον ο πρώτος είχε και γαλάζια μάτια…
Οι δικοί μας όμως;
Σαν κακομούτσουνα ταγκαλάκια είναι.
Μαυροτσούκαλα…
Και ξέχωρα από τα φυλετικά, πάγια μου πεποίθηση ήταν και
είναι ότι το κόμμα αυτό έκανε το εκλογικό μπαμ επειδή ο κόσμος κουράστηκε με
την λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα.
Και νόμιζε πως η Χ.Α. θα βοηθήσει.
Ναι αλλά αυτοί καταναλώνονται στο να ξυλοκοπούν και να
κυνηγούν κάποιους κακόμοιρους μικροπωλητές, μαγαζάτορες κλπ. που και νόμιμοι είναι,
και δεν πειράζουν κανέναν.
Δεν τους είδα να τα βάζουν με τους χατζαροφόρους Μαροκινούς,
τους τρελαμένους Αφγανούς, ή τους Τσετσένους και τους Γεωργιανούς με τα καλάσνικοφ.
Οπότε;
Αν το παραπάνω το συνδυάσουμε και με τις βάσιμες πληροφορίες
ότι πάρα πολλοί λαθρό την κάνουν από τη χώρα μας με ελαφρά πηδηματάκια εξαιτίας
της γενικευμένης ανεργίας, τότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η Χρυσή Αυγή
μετράει μέρες.
Και δύσκολα θα ξαναπάρει ψήφους από στοιχειωδώς νοήμονες ή
φυσιολογικούς εγγράμματους συμπατριώτες μας.
Τρίτο και τελευταίο στοιχείο είναι η … εξαφάνιση του Τσίπρα!
Που στο καλό κρύβεται;
Τι έπαθε;
Γιατί τον εξαφάνισαν;
Τον ταρίχευσαν μήπως;
Άλλες φορές, πετούσε από μια σαχλαμάρα κάθε μέρα. Βρέξει
χιονίσει…
Άλλες φορές περιόδευε ανά τον πλανήτη, πλασάροντας την
δική του βαλκανική εκδοχή της επανάστασης, και προωθώντας το όραμα της …
χρεοκοπίας.
Άλλες φορές ήταν άρνηση για την άρνηση 24 ώρες το 24ωρο,
365 μέρες το χρόνο.
Τώρα;
Μήπως το φιάσκο
της Κύπρου, που για 24 ώρες έζησε το συριζέικο όνειρο, του έβαλε μυαλό;
Μήπως όλα τα τελευταία στοιχεία και οι δείκτες, που θέλουν
την χώρα να στέκεται στα πόδια της, του στέρησαν το όνειρο;
Μήπως κρύβεται, επειδή κάνει εντατικά φροντιστήρια για να
μάθει επιτέλους βασικά αγγλικά, ειδικά τώρα που κάποιοι εξίσου ανερμάτιστοι
(απομεινάρια του Χόνεκερ) τον προτείνουν για διάδοχη κατάσταση του Μπαρόζο;
Καλά, αν γίνει κι αυτό, θα πέσει πιο πολύ γέλιο και από
αυτό που έπεσε με αφορμή την ίδρυση του κόμματος του Κατσανέβα.
Ή την παράδοση μαθημάτων στο Χάρβαρντ από τον Γιωργάκη…
Μιλάμε για καταστάσεις υστερίας….
Μιλάμε για γέλιο επιπέδου Γκιωνάκη.
Και όλα αυτά την ώρα που ο άοκνος Σαμαράς συνεχίζει αθόρυβα
(κυρίως) να δουλεύει!
Κάτι που είχαμε να δούμε δεκαετίες ολόκληρες από
πρωθυπουργό.
Προσωπικά, η όλη προσπάθεια του Σαμαρά (όπως και οι
ιστορικές συγκυρίες) με κάνουν να τον συγκρίνω με τον Καποδίστρια και τον Βενιζέλο.
Και αν έχω δίκιο, αυτό θα το δείξει η ιστορία.
Προς το παρόν όμως, είναι σχεδόν μόνος, και περικυκλωμένος
από λύκους.
Αλλά του έχω εμπιστοσύνη…
Και παράλληλα γελάω με τους πολιτικούς του αντιπάλους!
Άκου ο Τσίπρας … Μπαρόζο!
Χα χα χα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου