Υπάρχει επιχείρηση που στήνεται (ή ξαναστήνεται)
ξεκινώντας από μια θεμελιώδη και απαράβατη «11η
εντολή», από το πανίσχυρο δόγμα του ορισμένου και υποχρεωτικού αριθμού
εργαζομένων που θα απασχολήσει;
Τι είδους εταιρία μπορεί να είναι αυτή που λέει «δεν ξέρω
ούτε τι, ούτε πώς, ούτε για ποιο σκοπό θέλω να λειτουργώ. Ένα ξέρω: Ότι, βρέξει
χιονίσει, θα προσλάβω Χ υπαλλήλους».
Εξ όσων μπορώ να θυμάμαι, μόνο ο Όσκαρ Σίντλερ είχε αυτή
τη λογική -και με βάση αυτή κατάρτισε τη θρυλική Λίστα του.
Εκείνος όμως δεν είχε ένα δημόσιο να εξυγιάνει -μάλλον
ήθελε να το υπονομεύσει.
Από την παρασκηνιολογία των διαπραγματεύσεων ανάμεσα
στους κυβερνητικούς εταίρους, επιβεβαιώθηκε ότι ο εναγκαλισμός της φαιδρότητας
με την τραγωδία είναι πλέον τόσο σφιχτός ώστε είναι αδύνατο να διακρίνει
κάποιος τα όρια ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο.
Υποτίθεται ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς αύξανε διαρκώς το πλήθος του προσωπικού που θα στελεχώσει το νέο κρατικό ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό, προκειμένου να ικανοποιήσει τον ανένδοτο κ. Κουβέλη, διασφαλίζοντας έτσι την παράταση ζωής για την τρικομματική κυβέρνηση.
Υποτίθεται ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς αύξανε διαρκώς το πλήθος του προσωπικού που θα στελεχώσει το νέο κρατικό ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό, προκειμένου να ικανοποιήσει τον ανένδοτο κ. Κουβέλη, διασφαλίζοντας έτσι την παράταση ζωής για την τρικομματική κυβέρνηση.
Ο αριθμός 2.000 ήταν η τελευταία προσφορά εκ μέρους του
πρωθυπουργού, το δικό του «είναι η καλύτερη τιμή που μπορώ να σου κάνω,
παραπάνω δεν πάω, δεν με συμφέρει» όπως θα έλεγε τουρίστας που παζαρεύει κιλίμι
με έμπορο χαλιών στο Μαρόκο.
Αυτομάτως, και κατά τον κλασικό τρόπο της αφελούς κοινής λογικής που καθιέρωσε πανηγυρικά ο κινηματογραφικός Φόρεστ Γκαμπ, οποιοσδήποτε εχέφρων δικαιούται να αναρωτιέται: «Σε ποια επιχείρηση ο σχεδιασμός ξεκινά από τον αριθμό των εργαζομένων που θα προσληφθεί;»
Αυτομάτως, και κατά τον κλασικό τρόπο της αφελούς κοινής λογικής που καθιέρωσε πανηγυρικά ο κινηματογραφικός Φόρεστ Γκαμπ, οποιοσδήποτε εχέφρων δικαιούται να αναρωτιέται: «Σε ποια επιχείρηση ο σχεδιασμός ξεκινά από τον αριθμό των εργαζομένων που θα προσληφθεί;»
Πέρα από τις τρίμηνες συμβάσεις, τα κριτήρια αξιολόγησης,
τα μόρια, τα άτομα κ.λπ. μέσα στην παραζάλη των ημερών, ελάχιστοι δείχνουν να
ενδιαφέρονται για το είδος της εξυγίανσης και της αναδιάρθρωσης που
προδιαγράφεται για την ΕΡΤ.
Γιατί όπως και εάν ονομάζεται, ο νέος φορέας θα ξεκινήσει
από ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο: Να προσλάβει 2.000 υπαλλήλους, ανεξαρτήτως από
πόσους, ποιους και για ποια καθήκοντα τούς χρειάζεται.
Ομολογώ ότι δεν διαθέτω εξειδικευμένες γνώσεις στη διοίκηση επιχειρήσεων, φαντάζομαι όμως ότι εάν αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να επανασυσταθεί μια εταιρία, κάποιοι θα πρέπει να καθίσουν από την αρχή στα θρανία του μάνατζμεντ.
Εννοείται πως δεν θα ήθελα να χαθεί ούτε μία θέση εργασίας, από το δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα -πόσο μάλλον 2.665, όσοι είναι οι υπό απόλυση εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. Ωστόσο, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι ποιο είναι το πραγματικό ζητούμενο ενός μοντέλου εξορθολογισμού και εξυγίανσης του ελληνικού δημοσίου που αρχίζει από τις ίδιες, παράλογες και στρεβλές αρχές του λεγόμενου «αμαρτωλού» παρελθόντος.
Ομολογώ ότι δεν διαθέτω εξειδικευμένες γνώσεις στη διοίκηση επιχειρήσεων, φαντάζομαι όμως ότι εάν αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να επανασυσταθεί μια εταιρία, κάποιοι θα πρέπει να καθίσουν από την αρχή στα θρανία του μάνατζμεντ.
Εννοείται πως δεν θα ήθελα να χαθεί ούτε μία θέση εργασίας, από το δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα -πόσο μάλλον 2.665, όσοι είναι οι υπό απόλυση εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. Ωστόσο, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι ποιο είναι το πραγματικό ζητούμενο ενός μοντέλου εξορθολογισμού και εξυγίανσης του ελληνικού δημοσίου που αρχίζει από τις ίδιες, παράλογες και στρεβλές αρχές του λεγόμενου «αμαρτωλού» παρελθόντος.
Από το οποίο, από ό,τι φαίνεται, όσες κυβερνήσεις και εάν
σχηματιστούν ή ανατραπούν, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεφύγει.
Βασίλης Τσακίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου