Συνδικαλιστικές λαμογιές και γραφικότητες…

Σε λίγες ημέρες, αν σκεφτεί κάποιος ψύχραιμα, το θέμα της ΕΡΤ θα το έχει προσπεράσει κάποιο άλλο γεγονός, κάποια άλλη είδηση.

Έτσι είναι η ζωή.

Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να μη χάσει την εργασία του ούτε ένας έντιμος και άξιος άνθρωπος στην κρατική ραδιοτηλεόραση.

Αντιλαμβάνομαι την αγωνία τους και έδειξα έμπρακτα την αλληλεγγύη μου.

Οι φίλοι μου στην ΕΡΤ το γνωρίζουν και τους στέλνω και δημοσίως την αγάπη μου. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα λαμόγια, τους κρατικοδίαιτους και τα κομματόσκυλα.

Η κόπρος του Αυγεία πρέπει να καθαρίσει.

Όχι, όμως, με αυτό το βίαιο τρόπο που επέλεξε η κυβέρνηση.

Η αξιολόγηση πρέπει να είναι καθαρά επαγγελματική και αξιοκρατική.

Ώστε σύντομα η υγιής ΕΡΤ να βρει το δρόμο της και με το κύρος της να βοηθήσει τη χώρα να ορθοποδήσει.

Με τους εργαζόμενους που αγαπούν τη δουλειά τους, αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του ρόλου της ΕΡΤ και σέβονται τους πολίτες.

Και θέλω να πιστεύω πως οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην κρατική Ραδιοτηλεόραση είναι αυτού του επιπέδου.

Η ΕΡΤ, όμως, πρέπει να απαλλαγεί σήμερα, όχι αύριο, από όλους αυτούς που ζούνε σε βάρος του ελληνικού λαού.

Είτε τεμπελιάζοντας, είτε "βάζοντας το χέρι στο μέλι".

 

Αυτά τα λίγα για το «πολιτικό» -ας το ονομάσουμε- σκέλος του ζητήματος.

Υπάρχει, όμως, κι ένα άλλο. Αυτό της κοινωνικής σαπίλας. 

Με έπιασε αηδία όταν αντίκρισα τον περίβολο του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής να έχει μετατραπεί σε κουρελαρία από πανό με κάτι πολεμικά συνθήματα και κάτι ακατάληπτα αρχικά ως υπογραφές.

Ταυτοχρόνως έχει στηθεί μία εμποροπανήγυρη με καντίνες και ψησταριές. Με σουβλάκια, λουκάνικα, ¨βρώμικα¨ γηπέδου και καλαμπόκια.

Με πλανόδιους που πουλάνε ομπρέλες, σακούλες για τη βροχή, λουλούδια και πεπόνια.

Η εικόνα που μεταδίδεται σε όλο τον πλανήτη είναι μία καντινούπολη έξω από την ΕΡΤ, στολισμένη με κουρελοπανώ, που εκμεταλλεύονται τον  αγώνα των εργαζομένων.

Και αυτό τους προσβάλει.

Όπως τους αδικεί και η αυθαίρετη και παράνομη απόφαση κάποιων διαδηλωτών να κλείσουν τη λεωφόρο Μεσογείων. Και να απαγορεύσουν ουσιαστικά κάποιες ώρες – με την ανοχή της αστυνομίας – στους οδηγούς την ελεύθερη διέλευση.

Για να πάνε στα σπίτια, στις δουλειές και στις υποχρεώσεις τους.

Δεν υπάρχει – πιστεύω – ούτε ένας δημοσιογράφος που έκλεισε το δρόμο ή συμφωνεί με αυτή την πρακτική.

Να βασανίζονται ανυποψίαστοι πολίτες, άνεργοι, ηλικιωμένοι, φοιτητές που μετακινούνται με τα υπεραστικά λεωφορεία προς την ανατολική Αττική.

Οι οδηγοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μποτιλιαριστούν στη λεωφόρο Μεσογείων και να φτάσουν, τελικά, στα σπίτια τους ταλαιπωρημένοι μέσω της Αττικής οδού -πληρώνοντας και τρία ευρώ.

Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να με εμποδίζει να περάσω από το δρόμο ή να πληρώνω διόδια και περισσότερη βενζίνη. Επειδή θέλει να «συμπαρασταθεί» στους εργαζόμενους στην ΕΡΤ.

Φυσικά και να το κάνει, αλλά χωρίς να κλείσει με φασιστική νοοτροπία το δρόμο.

Να διαδηλώσει πολιτισμένα.

Να κατακλύσει με μηνύματα και σχόλια το διαδίκτυο.

Να διαμαρτυρηθεί έξω από τη Βουλή και από τα γραφεία των πολιτικών.

Και αφού δεν μπορώ να τον εμποδίσω να με εμποδίσει να περάσω ελεύθερα, δεν μπορώ να κατεβάσω τα κουρελοπανώ, δεν μπορώ να διώξω την τσίκνα των λουκάνικων από το «ναό της Ενημέρωσης» τουλάχιστον μπορώ να φωνάξω στους συναδέλφους μου στην ΕΡΤ:

 Μην επιτρέψετε σε κανέναν πολιτικό και κανέναν συνδικαλιστή να εκμεταλλευτεί τον αγώνα και την αγωνία σας.

Για να υφαρπάξει ψήφους στις εκλογές.

Ό,τι εκλογές κι αν είναι αυτές…

Αργύρης Κωστάκης

Αιχμή