Η ΕΡΤ τους φέρνει κοντά…

Χρειαζόμαστε δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Γιατί η χώρα πρέπει να συνδέεται με τον έξω κόσμο, γιατί οι ακριτικές περιοχές έχουν δικαίωμα στην ενημέρωση.

Γιατί στο περιβάλλον της, υπάρχoυν κάποιες πιθανότητες να ευδοκιμήσει κάτι πραγματικά καλό και ποιοτικό. 

Λίγες, αλλά υπάρχουν.

Να είμαστε όμως και ρεαλιστές, γιατί ζούμε στην Ελλάδα.

Τα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα είναι  κρατικά και ως εκ τούτου τα διαχειρίζεται το κόμμα που κυβερνά.

Θα προάγουν πάντοτε την κυβερνητική πολιτική και θα βολεύουν ημέτερους.

Αν καταφέρναμε να εγκαταστήσουμε θεσμικά αντίβαρα ώστε αυτά να γίνονται με κάποιο μέτρο και να μη κοστίζουν ακριβά στους πολίτες θα είχαμε καινοτομήσει.

Γιατί στην Ελλάδα ζούμε.

Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τι θα ήταν η ΕΡΤ αν στην εξουσία ανέβαινε το ΚΚΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σίγουρα δε χρειαζόμαστε αυτήν την ΕΡΤ, για τους λόγους που είναι γνωστοί εδώ και πολλά χρόνια.

Νοοτροπία δημοσίου, κομματικοί παρεμβατισμοί, διοικητική και οικονομική αδιαφάνεια, πελατειακή διόγκωση, σπατάλη και διαπλοκή, συνδικαλιστική αμετροέπεια και αμφίβολης ποιότητας αποτέλεσμα.

Σίγουρα, αυτή η ΕΡΤ δεν μεταρρυθμίζεται όπως και οι περισσότεροι οργανισμοί του δημοσίου.

Για να μεταρρυθμίσεις, πρέπει πρώτα να αποτιμήσεις, να μετρήσεις και να αξιολογήσεις, πράγμα αδύνατο σε δομές όπως η ΕΡΤ.

Πρέπει να έχεις ισχυρή πολιτική βούληση και σχέδιο.

Να έχεις ανθρώπους και μηχανισμούς να τρέξεις τις αλλαγές.

Αλλά αυτή η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα από αυτά, το έχουμε διαπιστώσει.

Οπότε και το νέο που ευαγγελίζεται δεν θα διαφέρει και πολύ από το παλιό.

Σίγουρα θα είναι πιο οικονομικό λόγω της κρίσης.

Αλλά θα είναι και πιο κομματικό ή καλύτερα διακομματικό.

Αξίζει όμως τον κόπο να το προσπαθήσουμε, χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες.

Χρειαζόμαστε μια άλλη  δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Αλλά η ανάγκη αυτή δεν θα ρίξει και την κυβέρνηση.

Δεν θα διαλύσει τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Δεν θα πάει πίσω το πρόγραμμα ανάκαμψης της χώρας.

Δεν θα μας στείλει σε εκλογές χωρίς κανένα λόγο.

Η κίνηση του Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ στα ξαφνικά και σε κόντρα με Κουβέλη και Βενιζέλο, χωρίς να έχει έτοιμη εναλλακτική λύση, υποδηλώνει την ύπαρξη πολιτικής ατζέντας ισοδύναμης με πολιτικό τυχοδιωκτισμό.

Οι εύκολες προηγούμενες νίκες του στα ζητήματα του ΜΕΤΡΟ, της ΟΛΜΕ και του αντιρατσιστικού τον γέμισαν έπαρση και διάθεση στριμώγματος των κυβερνητικών εταίρων.

Η ταπείνωση των συμμάχων αδυνατίζει την πολιτική νομιμοποίηση της κυβέρνησης και πριονίζει το κλαδί που κάθεται.  

Αν ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ τραυματιστούν ανεπανόρθωτα και περιορίσουν δραματικά τα ποσοστά τους, που θα βρει αύριο δημοκρατικά κόμματα πρόθυμα να συνεργαστούν μαζί του;

Ή μήπως ελπίζει ότι σε 2 χρόνια θα έχει αυτοδυναμία;

Η θα αναζητήσει τους συμμάχους του στη ΧΑ;

Αντιθέτως θα έπρεπε να τους προστατεύει.

Να συνεργάζεται καλύτερα μαζί τους, να υποχωρεί στα αυτονόητα, να δείχνει περισσότερο ομάδα.

Η ΕΡΤ πρέπει να επαναλειτουργήσει έστω και με μειωμένο πρόγραμμα μέχρι να δώσει τη θέση της στο νέο μαγαζί που θα έχει όμως δημιουργηθεί.

Η κυβέρνηση πρέπει να φέρει την πρόταση Μόσιαλου Αλιβιζάτου προς ψήφιση στη βουλή και μάλιστα άμεσα.

Η ύπαρξη αυτής της ΕΡΤ δεν είναι δείγμα δημοκρατίας. Κάθε άλλο.

Είναι δείγμα διαπλοκής και κομματισμού, δείγμα της παλιάς Ελλάδας που απέρχεται. Το τέλος της, έστω και με αυτόν τον αναίσχυντο τρόπο, σηματοδοτεί την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων.

Η δημοκρατία θα έχει κάνει πρόοδο, αν η νέα ΕΡΤ στηθεί σε άλλες αξιόπιστες, διαφανείς και ανεξάρτητες βάσεις.
Η κρίση στην ΕΡΤ έφερε κοντά ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ.

Ξαναζέστανε την υπόθεση της κεντροαριστεράς.

Έδειξε ότι μαζί μπορούν κάτι περισσότερο, κάτι καλύτερο.

Στα ξαφνικά και από το πουθενά η υπόθεση του τρίτου πόλου έγινε και πάλι επίκαιρη. Δεν χρειάζονται ανούσιες ρητορείες και περιχαρακώσεις.

Χρειάζεται ένα μόνιμο κανάλι διαλόγου και συνεννόησης. Μια κοινή στάση απέναντι στο Σαμαρά και τις ηγεμονικές του διαθέσεις.

Κοινές επεξεργασίες για καλύτερο κυβερνητικό αποτέλεσμα, για περισσότερη σταθερότητα.

Για μια μελλοντική σοσιαλδημοκρατική λύση.

Είναι ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Όπως έχουμε ξαναγράψει, μόνο η ίδια η ζωή μπορεί να κινήσει αυτήν τη συνεργασία. Και το κάνει.

Λεωνίδας Καστανάς

Μη Μαδάς τη Μαργαρίτα