Η σοφή (και πεντακάθαρη) απόφαση του ΣτΕ.

Εμείς οι νομικοί ανέκαθεν εκτιμούσαμε το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Τόσο το παρελθόν του (το μόνο δικαστήριο π.χ. που με τις αποφάσεις του αντιτάχθηκε σε ορισμένες, έστω περιπτώσεις όταν οι πάντες έσκυβαν το κεφάλι και χειροκροτούσαν τη χούντα των συνταγματαρχών), όσο και το παρόν του είναι αυτά που επιβάλλουν το σεβασμό.

Σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι αποφάσεις που πήρε και παίρνει δεν είναι οι αναμενόμενες από το εκάστοτε κατεστημένο, και σχεδόν πάντα είναι άψογα νομικά αιτιολογημένες.

Εννοείται, αλάθητο δεν έχει κανείς κι αν θέλει κάποιος να το ψάξει, σίγουρα θα βρει να σχολιάσει, ακόμα και σκληρά.

Το σημαντικό όμως είναι ότι το Ελληνικό Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο (διότι αυτό ακριβώς είναι το ΣτΕ) έχει κερδίσει επάξια το σεβασμό του κόσμου.

Κυρίως (και αυτό είναι άκρως σημαντικό) έχει το προνόμιο του να μην αμφισβητείται η καλή προαίρεσή του και η πραγματική ανεξαρτησία του, κι αν ακόμα βγάζει μια απόφαση με την οποία μπορεί έντονα να διαφωνήσει κανείς.

Πάμε λοιπόν στο προκείμενο, την προσωρινή διαταγή που εξέδωσε χθες ο πρόεδρός του κ. Μενουδάκης.

Διαβάζω και ακούω ότι είναι λέει «πολύπλοκη», έχει «πολλές ερμηνείες», και γίνονται (και μάλιστα και από τα κομματικά και κυβερνητικά επιτελεία) «προσπάθειες αποκωδικοποίησής της».

Κι όμως, είναι πολύ σαφής και καθαρή!

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν μερικοί;

Ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν;

Επιγραμματικά η απόφαση λέει τα εξής βασικά:

1) Η κυβέρνηση είχε και έχει κάθε δικαίωμα να κλείνει έναν δημόσιο οργανισμό, να ανοίγει στη θέση του άλλον και εν τω μεταξύ να προβαίνει σε κάθε σχετική ενέργεια (προσλήψεις, απολύσεις κλπ).

Ηθικό δίδαγμα: Το κλείσιμο της ΕΡΤ και το άνοιγμα της ΝΕΡΙΤ δεν μπορεί να προσβληθεί νομικά.

Η δική μου νομική άποψη: Συμφωνώ απολύτως με τον πρόεδρο. Αυτά είναι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ αποφάσεις που το Σύνταγμα δεν τις περιορίζει.

2) Η κυβέρνηση οφείλει πάντα να εκπέμπει τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σήμα (χώρια και το διαδίκτυο) το οποίο να είναι και κάποιου επιπέδου – δεν έχει δικαίωμα να κλείνει τους αναμεταδότες και να αναστέλλει εντελώς τη λειτουργία των κρατικών ΜΜΕ.

Ηθικό δίδαγμα: Μπορεί αν θέλει να κλείσει την ΕΡΤ και στη θέση της να ανοίξει όποιον άλλον (κρατικό πάντα) οργανισμό θέλει, εν τω μεταξύ όμως και κατά τη διάρκεια της «μετάβασης» τα πάντα θα λειτουργούν.

Η δική μου άποψη: Πολύ σωστά και πάλι αποφάσισε ο πρόεδρος. Η λειτουργία κρατικών ΜΜΕ προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος είναι ρητή συνταγματική επιταγή.

Δε θα μείνω σε δευτερεύοντα θέματα που ούτως ή άλλως είναι συνέπειες των παραπάνω (π.χ. το ότι οι υπάλληλοι των ορχηστρών δεν συμπεριλαμβάνονται στα παραπάνω) ή σε διαδικαστικά-δικονομικά θέματα (όπως π.χ. ότι οι απολύσεις αναστέλλονται μέχρι την εξέταση από το τμήμα αναστολών του ΣτΕ), ή το ζήτημα της δυνατότητας να υπάρξει προσωρινός «διαχειριστής». ΄

Η ουσία είναι τα δύο βασικά ζητήματα που προανέφερα και τα οποία και πολύ σαφή είναι και σε καμία περίπτωση δεν αλληλοαναιρούνται.

Για να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα ας μου επιτραπούν και δύο, πολιτικά αυτή τη φορά, σχόλια:

Σχόλιο πρώτο: Το ΣτΕ στην ουσία υπέδειξε σε όλο το ελληνικό πολιτικό σύστημα τον σωστό και ορθολογικό τρόπο που (πρέπει να) γίνονται αυτές οι δουλειές.

Αν έχεις έναν οργανισμό που είναι επιβλαβής και προβληματικός καλώς αποφασίζεις να τον κλείσεις.

Στο μεταξύ όμως, και ενώ δημιουργείς τον καινούργιο φορέα,  έχεις φροντίσει πλήρως το μεταβατικό διάστημα – δεν αφήνεις τίποτα σε εκκρεμότητα, δεν κατεβάζεις διακόπτες, και δεν σταματάει το σύμπαν.

Εδώ βέβαια κολλάει ένα ερώτημα: Μπορούσαν ΟΝΤΩΣ αυτά να γίνουν στην Ελλάδα; Υπήρχε περίπτωση μία στο εκατομμύριο να ανακοινώσει η ελληνική κυβέρνηση ότι π.χ. η ΕΡΤ σε τρεις μήνες κλείνει οριστικά, και εν τω μεταξύ δημιουργείται η ΝΕΡΙΤ,  η οποία στο τρίμηνο θα ετοιμαστεί για να πάρει τη θέση της ΕΡΤ;

Χωρίς να έχουμε πάλι μαύρο στις οθόνες μας, αυτή τη φορά από συνδικαλιστές και τους λοιπούς «επαναστάτες» και αγανακτισμένους γενικώς;

Χωρίς καταλήψεις στούντιο, ή ακόμη και εντοιχισμούς των αρμοδίων υπευθύνων κατά τα νεοελληνικά πανεπιστημιακά πρότυπα;

Δηλαδή υπάρχει κάποια περίπτωση όλα αυτά να γίνονταν με στοιχειώδη ομαλότητα; Αυτονόητες νομίζω οι απαντήσεις, οπότε τις αφήνω στην κρίση του καθένα.

Σχόλιο δεύτερο: Δεν ξέρω αν ήταν και αυτό μέσα στις προθέσεις του Προέδρου του ΣτΕ, αλλά χθες δεν εξέδωσε μόνο μια σωστή νομικά απόφαση, αλλά έδωσε στην τρικομματική κυβέρνηση έτοιμη και μία φόρμουλα συμφωνίας.

Στον Σαμαρά έδωσε τη δικαίωση ως προς την ουσία της απόφασής του να κλείσει την πράγματι προβληματική και αμαρτωλή ΕΡΤ κατοχυρώνοντας έτσι τη θέση του ως αποφασισμένου μεταρρυθμιστή (που προφανώς αυτό το μήνυμα ήθελε να περάσει προς όλους και πράγματι το πέρασε).

Στους άλλους δύο έδωσε την ικανοποίηση του να μπορούνε να πούνε ότι δικαιώθηκε η επιμονή τους ότι δεν έπρεπε να σταματήσουν οι εκπομπές.

Καλώς καμωμένα λοιπόν.

Δικαιώθηκαν όλοι.

Άντε λέω εγώ να τα βρούνε και στις λεπτομέρειες γρήγορα-γρήγορα, να πάμε παρακάτω (σόρρυ Alexis, φοβάμαι ότι θα πρέπει να περιμένεις λιγάκι ακόμα για την εξουσία, στο μεταξύ καλή τύχη με το συνέδριο και τις συνιστώσες).

Κι αν μάλιστα βρεθεί τρόπος να λυθούν τα επίσης υπαρκτά εσωτερικά προβλήματα της κυβέρνησης (που βασικά έγκεινται στην ανικανότητα ορισμένων, στην απροθυμία, άλλων και στα μικροπολιτικά παιχνιδάκια κάποιων τρίτων) ακόμα καλύτερα.

Για τη χώρα συνολικά μιλάω, αφού προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρει το κομματικό και προσωπικό συμφέρον του οποιουδήποτε.

Και μακάρι όλοι να διδαχτήκαμε κάτι απ’ όλα αυτά!

Ο Παραβάτης