Τσου ρε Λάκη…

Εδώ και μερικά χρόνια που γράφω ότι μου κατέβει στο κεφάλι, πολλές είναι οι φορές που ασχολήθηκα (αποδομητικά) με τους διάφορους μαϊντανούς-σελέμπριτι της χώρας μας, που όντας ημιμαθείς, όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν.

Και πάντα χειροκροτούμενοι από τον λαό.

Σε σημείο του κάποιοι να με θεωρούν εμμονικό.

Τέλος πάντων, ο καθείς με τις εμμονές του, και εν πάση περιπτώσει έχω αναλύσει τις απόψεις μου επαρκώς για το εν λόγω ζήτημα.

Εν ολίγοις, όπως δεν θα ήθελα τον Σαμαρά ή τον Μπένυ να παίζουν σε σήριαλ, ή να τραγουδάνε σε κωλάδικα, επειδή είναι γνωστοί από την πολιτική, έτσι δεν θέλω και τους διάφορους διασκεδαστές να παρεμβαίνουν πολιτικά, επειδή έχουν όνομα στη νύχτα.

Διότι κάνουν ζημιά….

Με την έννοια ότι κάποιοι ανώριμοι, επειδή  λατρεύουν κάποιους άλλους ανώριμους στο τραγούδι ή στην «υποκριτική» (λέμε τώρα), ή στο μόντελιγκ, θεωρούν ότι έχουν και σωστές απόψεις και σε όλα τα υπόλοιπα.

Μεγάλο λάθος.

Ειδικά, όταν οι μισοί ντόπιοι σελέμπριτι (Νότης, Ρόκος, Ρέμος, κ.ά) αμφιβάλλω πολύ αν έχουν τελειώσει το γυμνάσιο.

Για τον στρατό δεν το συζητάω καν.

Αυτά είναι για τους χλέμπουρες,  που χειροκροτάνε τα ινδάλματά τους από κάτω.

Και ονειρεύονται να τους μοιάσουν.

Ένας όμως σούπερ διάσημος διασκεδαστής μαϊντανός (που ειδικά αυτός όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει) είναι και ο Λάκης Λαζόπουλος, ή αλλιώς Μήτσος.

Και ο λόγος που ποτέ δεν ασχολήθηκα μαζί του είναι ότι … μου αρέσει.

Ανέκαθεν μου άρεσε.

Όχι σε όλα, αλλά στα περισσότερα.

Χώρια το γεγονός, ότι εκτός από μια έμφυτη σπιρτάδα, διαθέτει και μόρφωση, όντας πτυχιούχος νομικής.

Βέβαια, στη πορεία της καριέρας του, έκανε κι αυτός ουκ ολίγες κουτσουκέλες.

Ακόμη θυμάμαι το τρελόχαρτο που είχε πάρει από τον στρατό, αν και υγιέστατος, και το οποίο δεν μέτρησε όταν τον τσουβάλιασαν άρον άρον και τον έντυσαν στο χακί επειδή τα είχε βάλει, αν δεν κάνω λάθος, με τον Πρόεδρο (ένας ήταν ο Πρόεδρος).

Ή το ότι πιάστηκε κι αυτός στο «κότερο των ουσιών», αλλά ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Ή το ότι, από τη μια στηλίτευε παντοιοτρόπως το σύστημα, ενώ από την άλλη συμμετείχε σε αυτό με τα μπούνια.

Ή αυτό που ακούστηκε προχθές, για την απόλυση των ταξιθετριών του, επειδή θέλησαν να απεργήσουν…

Παρόλα αυτά, προσωπικά μου άρεσε, διότι εκτός από χιούμορ, είχε το θάρρος ή το θράσος να τα βάλει κατά καιρούς με κάποιες ιερές αγελάδες, στυλ Ντενίση, Καρβέλα, κλπ.

Κι αυτό μου άρεσε.

Μέχρι εκεί όμως.

Διότι τα τελευταία χρόνια, με το λαοφιλές τσαντήρι του, το παράκανε.

Τον έπιασε ένα ανεξήγητο μένος με τον νόμο και τη τάξη, με την Ελλάδα γενικότερα, και έφτασε σε σημείο να ηρωοποιεί την κάθε είδους παραβατικότητα, είτε πρόκειται για μολότοφ, είτε για λαθρομετανάστες με χατζάρια, είτε για 20χρονους βαρεμένους με καλάσνικοφ.

Οτιδήποτε φέρνει το χάος, ο Λάκης το θεοποιεί.

Θεοποιώντας παράλληλα και τον σέξι Αλέξη!

Που κατ’ αυτόν είναι ο νέος μεσσίας!

Και από κάτω οι χάνοι να χειροκροτούν.

Τελευταία τα έβαλε και με τον Σαμαρά.

Λες και του σκότωσε την μάνα…

Σε σημείο που να αρχίσω να αμφιβάλλω για το αν το περίφημο τρελόχαρτο ήταν τελικά πλαστό ή όντως ισχύει.

Το τι χολή στάζει απέναντι στον σημερινό πρωθυπουργό δεν λέγεται.

Αλλά ο Αλέξης στο απυρόβλητο…

Παρά την εγνωσμένη πλέον σε όλους ανεπάρκειά του.

Για αυτό, δεν θα συνεχίσω, απλά θα αναφωνήσω με όλη μου τη δύναμη: Τσου ρε Λάκη….

Strange Attractor