Αυτοκτονικός «ιδεασμός» ή ιδανικοί θεσιθήρες;

Πομπώδης τίτλος.

Μα η απάντηση στην ερώτηση αυτή θα μας δώσει να καταλάβουμε με τι ανθρώπους έχουμε

να κάνουμε: που έχουν τάσεις αυτοκτονίας, ή που είναι απύθμενα και ανεξέλεγκτα ιδιοτελείς;

Και η απάντηση θα δοθεί, εφόσον προβληματιστούμε για ένα ζήτημα, που ναι μεν τώρα φαντάζει σαν το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέτας, όταν ο κόσμος πεινούσε και ζητούσε ψωμί, αλλά όταν θα έρθει η κρίσιμη ώρα θα καταστεί ο υπ’ αριθμόν 1 παράγοντας αποσταθεροποίησης.

Ο λόγος γίνεται για τις εκλογές του Μαΐου του 2014.

Και το αν θα είναι μονές (ευρωεκλογές), διπλές (ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές), ή τριπλές....

Ήδη εδώ και καιρό έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις και οι αναλύσεις για το Μάιο του 2014.

Ο άξονας είναι αν θα εφαρμοστεί ο υπάρχων νόμος που υπαγορεύει τη  διενέργεια αυτοδιοικητικών εκλογών μαζί με τις ευρωεκλογές (25 Μαΐου 2014).

Αυτό είναι το ένα ζητούμενο.

Το άλλο είναι, τι μορφή θα έχουν τα ψηφοδέλτια των αυτοδιοικητικών εκλογών: θα έχουν την παραδοσιακή μορφή των παρατάξεων που έχουμε συνηθίσει, ή θα είναι μόνο δυο ψηφοδέλτια: δλδ ένα για τους υποψήφιους δημάρχους κι ένα δεύτερο για όλους τους δημοτικούς συμβούλους;

Πριν συνεχίσουμε βεβαίως την ανάλυσή μας, δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε το εξής, το οποίο και είναι ενδεικτικό της παντελούς απουσίας στρατηγικής από τα επιφορτισμένα για το τομέα της αυτοδιοίκησης, πρόσωπα, προστάτες τους ή «ηγετικούς» της ΝΔ: τα δυο ερωτήματα –χρόνος εκλογών και ψηφοδέλτια- ετέθησαν μετ επιτάσεως στο πρόσφατο συνέδριο της Κεντρικής Ενωσης Δημων Ελλάδος ΚΕΔΕ. Ο αρμόδιος υπουργός απέφυγε να απαντήσει.

Κι όμως!

Τις απαντήσεις τις έδωσε δυο ημέρες μετά μιλώντας σε τοπική κομματική εκδήλωση ο αρμόδιος του ΠΑΣΟΚ Πάρις Κουκουλόπουλος, ο οποίος ελέγχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τον τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης και περνάει απολύτως τη «γραμμή» του χωρίς να αρθρώνουν κουβέντα οι «γαλάζιοι».

Ο Π. Κουκουλόπουλος είπε και ότι οι εκλογές θα γίνουν κανονικά και με το γνωστό καθεστώς των ψηφοδελτίων!

Άλλη μια πολιτική ήττα κάποιων «γαλάζιων» καρεκλοκένταυρων, που όχι μόνο δεν κατάφεραν αυτοί να απαντήσουν, αλλά εμφανίστηκαν για μια εισέτι φορά ως ουρά και παρακολούθημα του ΠΑΣΟΚικού κατεστημένου.

Οι συζητήσεις τελευταία πολλές.

Τόσο στα κόμματα, όσο και στους επαγγελματίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και σ εκείνους που πραγματικά ενδιαφέρονται.

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους «ρομαντικούς» της αυτοδιοίκησης, οι οποίοι δεν είναι και πολλοί.

Αναφερόμαστε ΚΥΡΙΩΣ σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι εφεξής και για πολλά χρόνια σε κάθε εκλογική αναμέτρηση που θα γίνεται στη χώρα μας θα κρίνεται το υπέρτατο διακύβευμα: η σταθερή πορεία της χώρας προς τη σωτηρία.

Αυτός είναι, ή εν πάση περιπτώσει πρέπει να είναι ο Εθνικός στόχος.

Και αυτόν πρέπει να υπηρετούν όλες οι αποφάσεις που (θα) λαμβάνονται....

Υπ αυτήν την έννοια λοιπόν πρέπει να εξετάσουμε ποια λογική διέπει την πρόταση για  διπλές κάλπες το Μάιο του 2014 και αν αυτή η λογική είναι συνεπής με τον προαναφερθέντα Εθνικό στόχο...

Όσοι επιχειρηματολογούν υπέρ των διπλών εκλογών σίγουρα δεν υιοθετούν πολιτικά ή στατιστικά στοιχεία. Αλλά μάλλον... «ψυχιατρικά».

Λένε δηλαδή το... αστείο επιχείρημα ότι οι πολίτες θα εκτονωθούν στην κάλπη των ευρωεκλογών και θα... «σοβαρευτούν» στην κάλπη των αυτοδιοικητικών, ψηφίζοντας με γνώμονα τοπικά κριτήρια που υπερισχύουν των στενών κομματικών....

Ας υποθέσουμε ότι ξεπερνάμε το πασιφανέστατο λογικό κενό αυτού του επιχειρήματος: αν κάποιος είναι τόσο «ασταθής» ψυχολογικά πως αλλάζει ψυχολογία από τη  μια κάλπη στην άλλη;

Κι αν είναι έτσι, πώς ξέρουμε τι θα ψηφίσει, ή που πως, και σε κάποια κάλπη θα εκτονωθεί;

Κι ερχόμαστε στις «λογικοφανείς» διαστάσεις του επιχειρήματος:

Πρώτον: Λένε ότι στις ευρωεκλογές θα εκφραστεί –όπως παραδοσιακά γίνεται- η δυσαρέσκεια. Με τον αντιευρωπαϊσμό να ογκούται καθημερινώς και τον ευρωσκεπτικισμό να κερδίζει έδαφος σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο, είναι δυνατόν να θεωρεί κάποιος ότι το μήνυμα που θα στείλουν οι ελληνικές κάλπες θα μείνει εντός συνόρων;

Ή μήπως νομίζουν ότι η αντιευρωπαϊκή ψήφος των άλλων χωρών θα μείνει έξω από το τελωνείο του Προμαχώνα και δεν θα περάσει τα σύνορα μας;

Ή υπάρχει έστω κι ένας ο οποίος πιστεύει ότι –αφού οι πολίτες θα είναι οργισμένοι- οι ψηφοφόροι αντί για την ευρω-κάλπη θα βλέπουν τη Μέρκελ που θα θέλουν να την τιμωρήσουν;

Δεύτερον: Λένε ότι στη κάλπη της τοπικής αυτοδιοίκησης θα υπερισχύσουν τοπικά κριτήρια και όχι πολιτικά.

Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν «γαλάζιοι» που επιχειρηματολογούν τόσο επιπόλαια;

Στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές η ΝΔ υπέστη πανωλεθρία.

Άρα απείχε από κάθε εξέλιξη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τα τελευταία χρόνια.

Με ποιό μηχανισμό θα μπορέσει τώρα να «κερδίσει» τους πολίτες;

Με ποιους «μπροστάρηδες»;

Αυτούς που αλλάζουν εσωκομματικά στρατόπεδα μόνο και μόνο για να διασώσουν το πολιτικό τους τομάρι και να εξασφαλίσουν θέση στο τραίνο του νέου αρχηγού;

Πως θα απαντήσουν στα καυτά ερωτήματα των τοπικών κοινωνιών γαλάζια στελέχη σε ΚΕΔΕ και Δήμους που συνεργάστηκαν με το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να διατηρηθούν εν (πολιτική) ζωή;

Πώς με «τελειωμένους» πολιτικά ή με «ηττημένους» στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές θα μπορέσει η ΝΔ να πορευθεί;

Υπάρχουν μάλιστα «γαλάζια» στελέχη, τα οποία για να ενισχύσουν την άποψή τους για αυτοδιοικητικές εκλογές τον επόμενο Μάιο, λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει στελέχη για τις τοπικές εκλογές!

Αφού τους υπενθυμίσουμε ότι τα ίδια έλεγαν κάποιοι και το 1980 για το ΠΑΣΟΚ –αλλά έμεινε 10 χρόνια στην εξουσία, βάζοντας τις βάσεις για να καταστραφεί η χώρα- να ρωτήσουμε το εξής: αν  θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο ικανούς, γιατί οι ίδιοι ή οι επιλογές τους δεν κατάφεραν να αλλάξουν την εικόνα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τόσα χρόνια;

Γιατί «σέρνονται» πίσω από το ΠΑΣΟΚ ή τους ανανήψαντες Αριστερούς;

  Στην πολιτική τα σενάρια και οι υποθέσεις εργασίας δεν γίνονται με βάση την ελπίδα ή την ευχή, αλλά με βάση τα δεδομένα.

Η ΝΔ λοιπόν στις αυτοδιοικητικές εκλογές πάει: αφενός με το πολύ βαρύ κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο,αφετέρου έχοντας στις μηχανές της ανθρώπους που είτε αποδοκιμάστηκαν στις πρόσφατες εκλογές ή κούρασαν και κουράστηκαν κομματικά.

Και μην σπεύσει κάποιος να πει ότι οι προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν «άλλες», διότι έπεφτε βαριά πολιτική σκιά.

Διότι έτσι αναιρείται το βασικό επιχείρημα όσων απεργάζονται τις διπλές εκλογές: δηλ «της ψήφου σε τοπικό επίπεδο».

Άρα: ή πάντα οι πολίτες ψήφιζαν «τοπικά» (επομένως οι ηττημένοι δεν μπορούν αν προσφέρουν κάτι νέο) ή ψήφιζαν «πολικά» (επομένως τα σενάρια περί εκτόνωσης σε δυο κάλπες είναι λάθος!)

Αδιέξοδο ε;

Προφανώς!

Διότι οι άνθρωποι που χειρίζονται αυτά τα θέματα αν ενδιαφέρονταν για την παράταξη κι όχι για μια θέση στη βουλή, την ευρωβουλή, ή τη συνδιαχείριση με το ΠΑΣΟΚ, θα συμβούλευαν  την αλλαγή στρατηγικής.

Όμως δεν το έκαναν. Διότι θέλουν την ηγεσία εγκλωβισμένη και όμηρο στη μετριότητα, την ανεπάρκεια και την ανυποληψία τους.

Οι διπλές κάλπες κατά την άποψη μου είναι συνταγή αυτοκτονίας: είτε της παράταξης είτε του αρχηγού της.

Οι πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες μετά από ένα βαρύ και πολύ δύσκολο οικονομικά χειμώνα.

Η ανάκαμψη ακόμη δεν θα έχει φανεί στην καθημερινότητα μας.

Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η ευρώ-κάλπη θα βγάλει δυσάρεστα πολιτικά αποτελέσματα.

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο αν η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά ΚΥΡΙΩΣ στον εν γένει συσχετισμό δυνάμεων.

Οι δε αυτοδιοικητικές κάλπες θα βγάλουν νέες ισορροπίες σε τοπικό επίπεδο με τις οποίες η κεντρική εξουσία δεν θα μπορεί να ευθυγραμμιστεί.

Κι εν τέλει δεν θα μπορεί να διοικήσει.

Οι διπλές κάλπες θα διαμορφώσουν κλίμα πολιτικής αστάθειας φαλκιδεύοντας την εξυπηρέτηση του Εθνικού στόχου και φέροντας τη χώρα σε πρόωρες εθνικές κάλπες. Υπονομεύοντας πλέον όλα όσα έχει πετύχει ο Πρωθυπουργός από τον Ιούνιο του 2012.

Οποιοδήποτε αποτέλεσμα της ευρώ-κάλπης,  όσο αρνητικό κι αν είναι, μπορεί από την επόμενη ημέρα, να αποτελέσει όχι μόνο μήνυμα, αλλά και εφαλτήριο αλλαγών τόσο σε πολιτικές όσο και σε πρόσωπα.

Οι θιασώτες των διπλών εκλογών αγνοούν αυτό που είπαμε στην αρχή: οι εκλογές πια στη χώρα μας ΠΟΤΕ δεν θα είναι ίδιες.

Η χώρα ουσιαστικά χρεωκόπησε επί ΠΑΣΟΚ.

Και επί Σαμαρά προσπαθεί –με όλα τα λάθη τις αβλεψίες και τις καθυστερήσεις μιας κυβέρνησης εθνικού σκοπού- να σταθεί στα πόδια της μετά κόπων και βασάνων.

Και με πολίτες που αιμορραγούν.

Πόσο ανόητος μπορεί να είναι κάποιος που δεν λαμβάνει υπόψη αυτή τη δραματική μετάλλαξη στο πολιτικό DNA της χώρας και στην ψυχολογία των πολιτών;

Ή μήπως δεν είναι εν τέλει ανόητος, αλλά «προδότης»; Που θέλει να φέρει –μετά βίας- την «επόμενη μέρα» παίζοντας στα ζάρια τη μοίρα της χώρας;

Κι εν κατακλείδι ο Α. Σαμαράς θα αφήσει τους τυχοδιώκτες να παίζουν στην πλάτη του το μέλλον του Έθνους;

Λυσίας