Με τον Ρέμο και τα άλλα παιδιά…

Ή αλλιώς: «φέρτε μου τον Σόιμπλε, να τον γ…..ω, μπας και περπατήσει»!

Ότι και να λένε οι μονίμως ανησυχούντες, και οι επαγγελματίες μιζερογκρινιάρηδες, η Ελλάδα συνεχίζει να είναι Ελλάδα.

Και άσχετα με τα χαράτσια, τους Μελιγαλάδες, και τα γουναράδικα, η πραγματική Ελλάδα είναι άλλη, από αυτήν που μας πλασάρουν οι ντόπιοι τσανακογλείφτες..

Είναι η Ελλάδα στην οποία μάθαμε, πάππου προς πάππου, και δεν πα να γ….. οι δανειστές μας!

Ένα μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται, μέσα σε μια θάλασσα κονφορμισμού, και παγκοσμιοποιημένης ομοιομορφίας.

Αυτή δηλαδή η Ελλάδα που ξέρουμε, και που αγαπούμε τόσα χρόνια τώρα.

Η Ελλάδα των φιλοσόφων, των πολεμιστών, του ούζου, του φραπέ, και της πίστας!

Τρανή απόδειξη των παραπάνω η περίφημη πλέον «συναυλία» του Αντώνη Πασχαλίδη, ή αλλιώς Ρέμου, ή αλλιώς ερωτιάρη, ή κατά κάποιους κακοπροαίρετους «μπινέ», σε γνωστό κλαμπ της Μυκόνου, όπου παρά το τσουχτερό εισιτήριο, και τις πανάκριβες σαμπάνιες, δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα στην άμμο.

Μάλιστα, όπως ακούω, υπήρχαν και ουρές απ’ έξω, όσων δύσμοιρων δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν εισιτήριο.

Μιλάμε για … αγανάκτηση.

Αφού στο τέλος, άρχισαν όλοι να αλληλομπουγελώνονται με σαμπάνιες, και να εκτοξεύουν υπερμεγέθεις πανάκριβες γαρίδες εισαγωγής προς τη μεριά των υπευθύνων του καταστήματος, που δεν φρόντισαν να μεγεθύνουν τον χώρο.

Μάλιστα, την «πολιτιστική» αυτή εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους διάφοροι ντόπιοι και ξένοι μαϊντανοί, ή αλλιώς σελέμπριτι, όπως π.χ. η άλλοτε εθνομητέρα, νυν υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, και εσαεί διανοήτρια των πρώτων τραπεζιών πίστα, κα Εύα Καϊλή.

Υπήρχαν και διάφοροι άλλοι μεγαλόσχημοι της οικονομίας και της τέχνης, πολλοί εκ των οποίων ινκόγκνιτο.

Λένε μάλιστα πως μέχρι και ο ζάπλουτος Ρέστης ήταν εκεί, διασκεδάζοντας, και αγνοώντας προφανώς το τι του έμελλε να πάθει, από την χουντική μας κυβέρνηση.

Αυτά που ακούστηκαν για παρουσία της Μιμής Ντενίση, παρέα με την Γκερέκου, και τον Τόλη, όλοι με μαύρα γυαλιά βραδιάτικα, δεν τα πιστεύω και τα θεωρώ κακοήθειες των γερμανοτσολιάδων, που θορυβήθηκαν από  τον παλμό και την ζωντάνια της εκδήλωσης που δεν ήταν απλά μια ακόμη βραδιά ελληνικού χαβαλέ.

Όχι!

Διότι η συναυλία δεν περιορίστηκε απλά σε μπουζουκοτράγουδα, γαρδένιες, και τσιφτετέλια, αλλά πέρασε και σε άλλα επίπεδα: Εθνεγερτικά.

Με τον τροβαδούρο του έρωτα Ρέμο να καλεί σε πανστρατιά και σε εθνική επανάσταση από μικροφώνου, με απελευθερωτικά συνθήματα τύπου «φέρτε μου τον π…η τον Σόιμπλε, να τον γ…..ω, και να τον κάνω να περπατήσει».

Είχε δηλαδή και θρησκευτικές προεκτάσεις η βραδιά, με αναφορές σε θαύματα πίστης!

Ή το άλλο, που θύμιζε Ρήγα Βελεστινλή στα καλύτερά του: «Πού’σαι κουφάλα Μέρκελ να με δεις και να καυ….σεις»!

Μέχρι και οι Ελληνάρες της Χ. Αυγής χάρηκαν, αφού δεν έλειψαν οι αναφορές στον σχιστομάτη υπουργό της γερμανικής συγκυβέρνησης, που «τα θέλει ο κώλος του, κι αν τολμάει ας κατηφορίσει κατά Μύκονο μεριά να του σιάξουνε τα μάτια…»!!!!!

Τύφλα δηλαδή να’ χει ο Χαϊκάλης και ο Πάντζας, που το παίζουνε και αντιμνημονιακοί, αλλά είναι φλώροι, και που τελικά μπροστά στον Έλληνα τσολιά  Ρέμο, δεν πιάνουν μια…

Και πώς να πιάσουν, αφού άλλο κόλευ και άλλο τρόλευ, που λένε στα σοκάκια της Μυκόνου.

Ένας είναι ο Ρέμος, που αν και από τον Λαγκαδά, καταφέρνει να συγκλονίζει την … Μύκονο (μπορεί και την Ευρώπη γενικότερα).

Που αν και παράτησε το σχολείο στα 14, υπακούοντας στο έμφυτο κάλεσμα της καλλιτεχνικής προσφοράς, λατρεύτηκε ακόμη και από καθηγητές πανεπιστημίου, όντας συνδαιτυμόνας (αν θυμάμαι καλά) των Σημίτη και Βέλτσου!

Το τι έλεγαν όταν έκαναν παρέα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ένας απλός επαρχιώτης βοηθός υδραυλικού, μπόρεσε και ξετύλιξε το ταλέντο του, κερδίζοντας την αναγνώριση της ελίτ των γραμμάτων, των τεχνών, και της πολιτικής.

Και μπορεί τόσο καιρό να παρέμεινε στην πολιτική και εθνική αφάνεια, αφήνοντας δευτεροκλασάτους συναδέλφους του (στυλ Κιάμου, Γονίδη, και του αυτοαποκαλούμενου τρισμέγιστου Νότη) να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, αλλά ήταν να μην αγριέψει!

Μάλιστα, όπως μου είπε πρωί πρωί φίλος μου συριζαίος, μακάρι να τους τιμούσε με την συμμετοχή του ο Ρέμος, ώστε όταν με το καλό κυβερνήσει ο Αλέξης, να τον κάνουν υπουργό Πολιτισμού (τουλάχιστον)!

Αν και κατά τη γνώμη μου ο Ρέμος πιο πολύ κάνει για υπουργός Άμυνας, τηρώντας τη παράδοση του Άκη, αφού παρά τον έμφυτο ελληνισμό του, και την φλογερή του αγάπη για την πατρίδα, ούτε αυτός ευκαίρησε να υπηρετήσει στον στρατό (που καιρός για τέτοια, αφού είχε τραπέζια με τον Σημίτη).

Εξάλλου, όπως γνωρίζουν οι αρμόδιοι, ο αντιμνημονιακός Ρέμος, αυτός που θέλει να «μαγαρίσει» τον Σόιμπλε, γλίτωσε  την θητεία του ως … μόνιμος κάτοικος Γερμανίας, αφού εκεί γεννήθηκε.

Μόνο μη το μάθει ο «ανάπηρος» και τον στείλει στα γερμανικά κομάντα να κάνει εκεί εναλλακτική θητεία  διασκεδαστή.

Τέλος πάντων, η προχθεσινή εκδήλωση χρειάζονταν, αφού σφυριλάτησε την εθνική μας αξιοπρέπεια, τόνωσε το ηθικό μας, και έδωσε ένα σκληρό μάθημα στους τροϊκανούς και στους Γερμανούς δανειστές μας, που επειδή μας δάνεισαν μερικά ψωροδισεκατομμύρια, νόμισαν πως μπορούν και να μας γονατίσουν.

Τι μας λέτε καλέ…  λουκανικοφάγοι;

Ξεχάσατε το Ρούπελ;

Ξεχάσατε το Τεπελένι;

Ε, λοιπόν, ήρθε ο καιρός να τα ξαναθυμηθείτε…

Με τον Ρέμο αρχιστράτηγο αυτή τη φορά, που σε αντίθεση με τον Παπάγο, δεν καταλαβαίνει την έννοια της υποχώρησης.

Οπότε ξαναελάτε, με μια νέα επιχείρηση ΜΑΡΙΤΑ.

Αν σας βαστάει.

Οι Έλληνες σας περιμένουν, να σας κατατροπώσουν δια μίαν εισέτι φοράν.

Με τον Ρέμο και τα άλλα παιδιά.

Διότι, ως γνωστόν, οι Έλληνες δεν τραγουδούν ως ήρωες, αλλά οι ήρωες τραγουδούν ως Έλληνες.

Και ενίοτε χορεύουν κιόλας. Τσιφτετέλια.

Ειδικά στη λεβεντομάνα Μύκονο…

Το λέει άλλωστε και ο Σεφερλής (ο οποίος παρεμπιπτόντως κόντεψε να φάει ξύλο χθες βράδυ στην Ασπροβάλτα, αφού αντί να εμφανιστεί στις 9:30, ως μεγάλος σταρ που είναι, εδέησε να εμφανιστεί στις 1:00 τα χαράματα, όταν το κατά βάση παιδικό του ακροατήριο είχε προ πολλού γλαρώσει).

Μόνο μην αγριέψειτώρα  και ο Σαρμπέλ, ή κανένας Μαζώ, και έχουμε ξανά μανά πολέμους με τους Γερμαναράδες....

Τέλος.

Strange Attractor