Τα χάλια της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Αφήνοντας στην άκρη τα θέματα της δημοτικής αστυνομίας και των σχολικών φυλάκων, εαν πρέπει να υφίστανται οι πρώτοι, αν έκαναν τη δουλειά τους οι δεύτεροι, αν σωστά καταργούν και μπαίνουν σε κινητικότητα ή και απολύονται, αν πραγματικά θα λείψουν από τους δήμους ή όχι και αν η κυβέρνηση είχε σκεφτεί τα επόμενα βήματα, ή απλά ενήργησε κάτω από πίεση και τώρα υπαναχωρεί σταδιακά εν όψει της ψηφοφορίας για το πολυνομοσχέδιο, υπάρχει ένα ζήτημα με τους έλληνες δημάρχους και γενικότερα με την τοπική αυτοδιοίκηση.

Δεν είναι όλοι οι δήμαρχοι ίδιοι και ευτυχώς στην Αθήνα  τη Θεσσαλονίκη και σίγουρα και σε κάποιους άλλους δήμους τη θέση την έχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τις υποχρεώσεις τους, δείχνουν αφοσίωση και δίνουν καθημερινά μάχες για να αναβαθμίσουν την καθημερινότητα των δημοτών.

Είναι και πολλοί όμως οι δήμαρχοι με νοοτροπία παρελθόντος που είτε αδιαφορούν, είτε αδυνατούν να βάλουν στοιχειώδη τάξη και να προσφέρουν τις απαραίτητες υπηρεσίες στους πολίτες τους.

Που νομίζουν ότι βρίσκονται εκεί για να δαπανούν, όπως κάποτε που το κράτος εγγυόταν την αποπληρωμή των χρεών που συσσώρευαν, που θεωρούν ακόμη καθήκον τους να διορίζουν  άφθονους άχρηστους υπαλλήλους με πελατειακές συνταγές και  που θέλουν να κάνουν κόλπα με παράγοντες των περίφημων τοπικών κοινωνιών. Ακόμη περισσότερο, που νομίζουν ότι μπορούν να δρούν ανεξάρτητα και ερήμην του κράτους, ή και εναντίον του. 

Αυτά όλα τα έχουμε δεί και συνεχίζουν να αποτελούν συνήθεις πρακτικές.

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε χρόνο οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), ανακηρύσσονται πρωταθλητές στη διαφθορά, όλοι ακούμε (και πολλοί τα βλέπουμε ή  τα αισθανόμαστε) για κυκλώματα παρανομίας που δρούν (από που νομίζετε ότι εξασφαλίζουν πολλοί λαθρομετανάστες διάφορα «χαρτιά») σχεδόν ανενόχλητα και όλοι ξέρουμε ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις απερίγραπτοι δήμαρχοι σηκώνουν... το ανάστημά τους για να εμποδίσουν επενδύσεις και έργα γενικότερης κοινής ωφέλειας ( Ελληνικό, Κερατέα, Σκουριές, Φυλή, Κόρινθο, Αλεξανδρούπολη και σε πολλά άλλα μέρη), χάριν τοπικών μικρο- και μεγάλων συμφερόντων.

Πάντα φυσικά στο όνομα του λαού και της δημοκρατίας... 

Δεν επίσης τυχαίο ότι στους δήμους έχει ανθίσει το πιο σκληρό συνδικάτο της ΠΟΕ – ΟΤΑ με επικεφαλής τον φοβερό Μπαλασόπουλο και κάλυψη πότε από το ένα κόμμα και πότε από το άλλο, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία.

Αφήστε το άλλο, ότι κάποιοι δήμαρχοι, ειδικά στην Αττική, αφήνουν τους δημόσιους χώρους να βρωμούν και να ζέχνουν. 

Παρατηρείστε τις διαχωριστικές νησίδες στη Μεσογείων,  στην περιοχή του Χολαργού και της Αγίας Παρασκευής και τις αντίστοιχες στη Βουλιαγμένης... 

Αλλά φυσικά δεν τους αρέσει να έχουν ευθύνες για τα οικονομικά, όταν τα ρίχνουν έξω, ούτε κάνουν κάποια προσπάθεια εξορθολογισμού, παρ’ όλο που εισπράττουν μέσω ΔΕΗ τα τέλη και άρα η διαφυγή είναι περιορισμένη.

Γι’ αυτό και αντιδρούν και βεβαίως, στο πλαίσιο της παράδοσης, αναγκάζουν την κυβέρνηση να υποχωρεί.  

Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν αλλάζει και όταν λέμε ότι το κράτος και η διοίκηση στην Ελλάδα είναι ανίκανη και διεφθαρμένη, εννοούμε και την τοπική αυτοδιοίκηση!

Άγγελος Στάγκος

Reporter.Gr