Η επανάσταση του φρέντο…

Ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω. Για ποιο λόγο είναι ανοιχτά τα ζαχαροπλαστεία και οι καφετέριες 7 μέρες την εβδομάδα -ακόμα και τις γιορτές- και δεν μπορεί να είναι το κατάστημα του καθενός επίσης ανοιχτό, αν αυτός το επιθυμεί;

Τι διαφορά έχει ένα ζαχαροπλαστείο ή ένας φούρνος από ένα πολυκατάστημα (supermarket);

Επιχείρηση είναι το ένα, επιχείρηση είναι και το άλλο. Εργαζόμενοι δουλεύουν στο ένα, εργαζόμενοι και στο άλλο.

Για ποιο λόγο δεν απεργεί και δεν επαναστατεί κανένας κομματικός συνδικαλιστής για τα ζαχαροπλαστεία ή για τις καφετέριες;

Η απάντηση είναι η εξής:
1) Η αγορά έχει επιβάλει στα ζαχαροπλαστεία και στις καφετέριες να είναι ανοιχτά.
2) Επανάσταση χωρίς Freddo Cappuccino δεν γίνεται.
Ιδίως για τα ζαχαροπλαστεία, τα περισσότερα είναι οικογενειακές επιχειρήσεις.

Για να μπορούν να αντεπεξέλθουν - οικονομικά και ανταγωνιστικά- δουλεύει μέσα όλη η οικογένεια 7 μέρες την εβδομάδα.
Διότι αν δεν ανοίξει το ένα ζαχαροπλαστείο στην μια γειτονιά, θα ανοίξει το άλλο και θα του πάρει την πελατεία και τον τζίρο.

Και προκειμένου να μην γίνει αυτό, αναγκαστικά όλοι ανοίγουν.
Προσωπικά δεν γνωρίζω περίπτωση ζαχαροπλάστη που να έχει παράπονο ότι μένει ανοιχτός κάθε μέρα όλο τον χρόνο, συμπεριλαμβανομένων των Χριστουγέννων και του Πάσχα.

Ίσα ίσα θα έλεγα, άπαντες περιμένουν αυτές τις μέρες για να κάνουν τζίρους.
Με την ίδια λογική, για ποιο λόγο δεν μπορεί να έχει το κατάστημά του ανοιχτό ένας μπακάλης ή ένα μικρό supermarket;

Αν ο ίδιος το επιθυμεί και η αγορά έχει ανάγκη αυτά τα καταστήματα να είναι ανοιχτά την Κυριακή, για ποιο λόγο να μην μπορούν να ανοίγουν;
Δηλαδή ο υπάλληλος στο ζαχαροπλαστείο δεν έχει ψυχή και έχουν οι υπάλληλοι του εμπορικού τομέα;

Τι διαφορά έχει ο ένας υπάλληλος από τον άλλον;

Για ποιο λόγο δεν βλέπουμε τις σερβιτόρες στις καφετέριες να παραπονιούνται;
Όλοι αυτοί που παραπονιούνται και επαναστατούν ενάντια στον ελεύθερο ανταγωνισμό, καλά θα κάνουν να σταματήσουν να επαναστατούν με ένα Freddo Cappuccino στο χέρι.

Διότι αυτοί που επαναστατούν, είναι οι βολεμένοι του συστήματος, που έχουν πάρει την παχουλή πρόωρη σύνταξη, που ουδέποτε δούλεψαν έστω μια Κυριακή στη ζωή τους, που τα Χριστούγεννα έπαιρναν οικογενειακώς (μαζί με την σύζυγο που επίσης δούλευε στο δημόσιο) 8.000 ευρώ σε μισθούς και δώρα και πολλοί από αυτούς που φωνάζουν στο όνομα του εργαζόμενου λαού, έχουν αυτοκίνητο των 100.000 ευρώ και σπίτι των 500τμ.
Και όπως είπε μια φίλη από το Facebook, όλοι αυτοί που κλαίνε για του εργαζόμενους στα social media, το μήνυμα στο τέλος γράφει “sent via my iPhone”.
Έλεος κύριοι επιτέλους.

Σταματήστε την λαϊκίστικη κομματική σας προπαγάνδα και αφήστε όποιον θέλει να δουλέψει, να δουλέψει όπως αυτός νομίζει και επιθυμεί.

Τα συνδικαλιστικά σας, τα κομματικά σας και τα ιδεολογικά σας να τα προπαγανδίζετε στη Μύκονο, που οι περισσότεροι από εσάς κάνουν διακοπές, με το Freddo στο ένα χέρι και το iPhone στο άλλο.

Γιώργος Καισάριος

Capital.gr