Έλληνες πιλότοι: Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά.

Τις εποχές των παχέων αγελάδων, και πιο πριν ακόμη, στην Ελλάδα είχαμε την παντοκρατορία της Ολυμπιακής.

Τον εθνικό μας αερομεταφορέα δηλαδή.

Το «διαμάντι του στέμματος» του τουρισμού!

Ταρατατζούμ….

Η οποία Ολυμπιακή μας κόστιζε τα μαλλιοκέφαλά μας.

Σε κάποια μάλιστα φάση, αν θυμάμαι καλά, είχα διαβάσει ότι καθημερινά έβαζε το κράτος μέσα ως και $200.000.

Παρόλα αυτά, δεν την άγγιζε κανείς, κυρίως διότι αποτελούσε δεξαμενή ικανοποίησης και βολέματος κάθε είδους ρουσφετιού, αφού εκεί ήταν που έβρισκε δουλειά (με ένα απλό τηλεφώνημα) η κουμπάρα ή ακόμη και η ερωμένη του κάθε κυβερνητικού και κομματικού παραγοντίσκου.

Κι ας ήταν ξύλο απελέκητο.

Χώρια οι δωρεάν μετακινήσεις  κυβερνητικών και μη παραγόντων και ψηφοφόρων, τον λογαριασμό των οποίων πλήρωνε όπως πάντα ο φορολογούμενος.

Ήταν ο εργοδότης δηλαδή, του κάθε πικραμένου κομματόσκυλου.

Και επειδή η Ελλάς είναι ο παράδεισος του μικροκομματικού παραγοντισμού, η Ολυμπιακή ήταν ανέγγιχτη.

Και από τους κόλπους της ξεπήδησαν και «σπουδαία» συνδικαλιστικά, αλλά και κρατικά στελέχη και πολιτικοί.

Ονόματα δεν χρειάζεται να αναφέρω, αρκεί να θυμίσω την Μιμή, αυτήν που μελετούσε μανιωδώς τον Κούντερα (πριν τα φτιάξει με τον Σπυρόπουλο), και που κόντεψε να μας κυβερνήσει όχι μόνο ουσιαστικά, αλλά και τυπικά (για αυτό και μόνο θα ευγνωμονώ αιωνίως τον Σημίτη)…

Και μετά επικράτησαν κάποιες πιο σώφρονες απόψεις, οπότε και αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίησή της (όχι της Μιμής, αλλά της ΟΑ), η οποία εν μέρει πέτυχε, αν και το κόστος αυτής της ιδιωτικοποίησης ακόμη το πληρώνουμε.

Σήμερα, και μετά το μεγαλεπήβολο πείραμα του Βγενόπουλου, η Ολυμπιακή κατάντησε μια τριτοκλασάτη μικρή αεροπορική εταιρία, που πετάει κυρίως με ελικοφόρα, σε επιδοτούμενους προορισμούς της λεγόμενης αεροπορικής «άγονης γραμμής».

Τέρμα τα λούσα δηλαδή.

Και τέρμα οι εποχές που ο μέσος εργάτης (βαλιτσάς) εισέπραττε μηνιαίως αντίστοιχα ποσά με αυτά ενός βετεράνου εφέτη.

Μέχρι και επίδομα πληροφορικής εισέπρατταν οι ανειδίκευτοι εργάτες της ΟΑ.

Άσχετα αν μπέρδευαν το κομπιούτερ με τον φούρνο μικροκυμάτων.

Για να μη μιλήσουμε για τους μισθούς των πιλότων, των μηχανικών, και των … αεροσυνοδών, και έχουμε μαζικές αυτοκτονίες καλοκαιριάτικα.

Παρεμπιπτόντως, η Ολυμπιακή ήταν η μόνη σχεδόν από τις αεροπορικές εταιρίες του κόσμου, οι αεροσυνοδοί των οποίων είχαν μονιμότητα, βάσει συλλογικής σύμβασης.

Με αποτέλεσμα να βλέπουμε 50αρες και βάλε παχύσαρκες, που δεν χωρούσαν καν στον διάδρομο του αεροσκάφους, να σερβίρουν καφέ, έτοιμες να μας δείρουν, με εκείνο το ξινισμένο δήθεν χαμόγελο που την έκανε γνωστή ως εταιρία σε όλη την υφήλιο.

Χώρια τα δωρεάν εισιτήρια,  οι εθελούσιες έξοδοι, τα παχυλά αφορολόγητα εφάπαξ, και οι συντάξεις στα 40….

Τέλος πάντων, αιωνία της η μνήμη.

Τη θέση της Ολυμπιακής σήμερα, στο αεροπορικό στερέωμα, την έχει πάρει η ιδιωτική Aegean.

Η οποία μέσα σε ένα διάστημα 15 περίπου χρόνων εξελίχτηκε από μια άσημη εταιρία αεροταξί, στην μεγαλύτερη της χώρας.

Έλα όμως, που δεν πληρώνει.

Ή μάλλον δεν πληρώνει το προσωπικό της όπως πλήρωνε το δικό της κάποτε η Ολυμπιακή.

Και αυτό είναι λογικό, αφού ως ιδιωτική εταιρία, λειτουργεί στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς με τους νόμους της αγοράς.

Με αποτέλεσμα οι πιλότοι της και οι αεροσυνοδοί της να αμείβονται με βάση την αγορά αυτή.

Χαμηλά δηλαδή.

Τέρμα λοιπόν οι εποχές που αν ήσουν πιλότος η αεροσυνοδός (στην ΟΑ) αυτόματα ήσουν και πλούσιος.

Εξάλλου, έχει κορεστεί και το επάγγελμα.

Και τέρμα οι εποχές που οι έφηβοι ονειρεύονταν να γίνουν πιλότοι, ξεπουλώντας τα χωράφια του μπαμπά τους προκειμένου να αποκτήσουν την πανάκριβη εκπαίδευση που απαιτείται για να γίνει κανείς επαγγελματίας χειριστής.

Και έτσι, μια ολόκληρη γενιά, που στερήθηκε για να κάνει το όνειρο πραγματικότητα, βρίσκεται ενώπιον μιας επαγγελματικής επιλογής, που πλέον δεν πληρώνει τα ονειρεμένα ποσά.

Μάλιστα, κάτι που δεν το ξέρουν οι πολλοί, πολλά από τα σημερινά πληρώματα της Aegean, δεν είναι καν Έλληνες.

Και αυτό διότι, ειδικά το τελευταίο εξάμηνο, πάνω από 50 χειριστές της υπέβαλλαν παραίτηση, αρνούμενοι να αποδεχτούν τις σκληρές συνθήκες εργασίας, και τα χαμηλά μηνιάτικα.

Ήδη πολλοί από αυτούς βρήκαν δουλειά στην συνεχώς αναπτυσσόμενη Turkish Airlines, η οποία πληρώνει τα πολλαπλάσια, απασχολεί χιλιάδες πιλότους, και δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στους Έλληνες, που όντως είναι ικανότατοι.

Και το κλίμα φυγής δείχνει να αυξάνεται.

Μια παράπλευρη δηλαδή (ίσως ασήμαντη γενικώς) απώλεια μέσα στη γενική οικονομική κρίση που ζούμε ως χώρα.

Πλην όμως ενδεικτική.

Ή αλλιώς, απ’ τα ψηλά στα χαμηλά….

Strange Attractor