The Lone Ranger.

Σκηνοθεσία: Gore Verbinski
Ηθοποιοί: Johnny Depp, Armie Hammer, William Fichtner, Tom Wilkinson, Ruth Wilson, Helena Bonham Carter, James Badge Dale, Barry Pepper, Bryant Prince, Mason Cook

Ούτε ταινιάρα, ούτε «δε βλέπεται» όπως διαβάζω σε μερικά sites.

Το “The Lone Ranger” βρίσκεται κάπου εκεί ανάμεσα στις (παρομοίου ύφους) ταινίες των “Pirates of the Caribbean”.

Καλύτερο από το τελευταίο 4ο μέρος “On Stranger Tides” αλλά κατώτερο της αρχικής τριλογίας.

Έχει τα καλά του αλλά και τα κακά του σημεία.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στο San Fransisco του 1933 ένας υπέργηρος ινδιάνος (Johnny Depp) αφηγείται σε ένα αγόρι (Mason Cook) την ιστορία του, συνδεδεμένη με το θρύλο του Μοναχικού Καβαλάρη (“Lone Ranger” - Armie Hammer), υπερασπιστή της δικαιοσύνης στο Texas της δεκαετίας του 1860.” 

Βασισμένη στην ομώνυμη ραδιοφωνική σειρά του 1933, το “The Lone Ranger” αποτίει φόρο τιμής όχι μόνο στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σειρές (αλλά και ταινίες) που το ενέπνευσαν, αλλά και στα παλια westerns των 50’s και 60’s των Sergio Leone, Clint Eastwood, κλπ.

Στα συν της ταινίας η σκηνοθεσία από τον Verbinski, ο οποίος έχει πια αποκτήσει τρελή πείρα από την τριλογία των «Πειρατών». 

Η φωτογραφία, τα σκηνικά, τα κοστούμια όλα προσεγμένα στην εντέλεια.

O Armie Hammer κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και δεν απογοητεύει χωρίς όμως η ερμηνεία του να είναι κάτι το εξαιρετικό. Fichtner και Wilkinson πολύ καλοί, ψιλογλάστρα η Bonham Carter.

Και πάμε τώρα στον Johnny Depp, όπου εδώ προβλέπω πολύ controversy.

Ναι είναι καλός, ναι παίζει καλά και ναι η ερμηνεία του βγάζει πολύ γέλιο.

Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναδεί.

Τα έχουμε ξαναδεί 10 χρόνια πριν στους πρώτους «Πειρατές», τα είδαμε άλλες 3 φορές από τότε.

Βαρεθήκαμε κύριε Depp.

Είστε πολύ καλός ηθοποιός, προτιμήστε ρόλους πιο απαιτητικούς είτε είναι κωμικοί είτε δραματικοί. Το «τρελό» πια έχει γίνει mainstream. 

Τα κύρια προβλήματα του “The Lone Ranger” είναι δύο: Budget και σενάριο.

Over the top το πρώτο και κακογραμμένο το δεύτερο.

Ο προυπολογισμός της ταινίας ξεπέρασε τα 200$ εκατομμύρια δολλάρια (κάποιες πηγές μιλούν για 250$), νούμερο αδικαιολόγητο για μια ταινία που βασίζεται σε ένα χαρκτήρα που ήταν στην ακμή του πριν από 50 χρόνια.

Και από τη στιγμή που το σενάριο/υπόθεση της ταινίας δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, δεν είναι περίεργο που ο «Μοναχικός Καβαλάρης» πάτωσε παταγωδώς στο Box Office και θεωρείται ήδη αυτό που λέμε box office bomb, βαδίζοντας στα χνάρια των περσινών “John Carter”, “Battleship” και του πιο πρόσφατου “Jack the Giant Slayer”. 

To αξίζει όμως αυτό;

Μάλλον όχι γιατί δεν είναι για κανέναν λόγο κακή ταινία.

Απλά αυτή η ανταπόκριση από το κοινό μας δείχνει πως ο κόσμος έχει πια βαρεθεί τα big-budget Hollywood blockbusters και θέλει λίγο πρωτοτυπία στις περιπέτειές του. Βάση περισσότερο σε ένα καλό storyline παρά στις σκηνές δράσης (οι οποίες σαφέστατα ήταν εξαιρετικά καλογυρισμένες). 

Οπότε συνοψίζοντας: Κλείσιμο ματιού στα  παλιά westerns, κάτι που βρήκα πολύ όμορφο, απολαυστικές σκηνές δράσης, εύπεπτο χιουμοράκι (εντάξει δεν είναι και Monty Python αλλά γελάς) και αξιοπρεπείς ερμηνείες.

Μερικές φορές νόμιζες ότι έβλεπες Πειρατές με τον Jack Sparrow (ιδίως η σκηνή με τη σκάλα στο τρένο copy/paste), αλλά κακά τα ψέματα. 

Οι Verbinsky (σκηνοθέτης), Bruckheimer (παραγωγός) και Depp (πρωταγωνιστής) ήταν η ομάδα που  έκανε να δουλέψει τόσο καλά το franchise των Πειρατών και προφανώς ήλπιζε ότι θα τραβήξει το ίδιο κοινό.

Αυτοί την πάτησαν, εγώ πέρασα ένα ψυχαγωγικό διωράκι και εσάς σας την προτείνω, μόνο και μόνο γιατί είναι western, ένα είδος που έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό (εκτός αν θεωρείτε το βλακώδες “Cowboys & Aliens” πατροπαράδοτο western). Ηollywood προσοχή!

Περισσότερη φαντασία, λιγότερη τεμπελιά!

Και αν με ακούσουν γράψτε μου...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:            2.5/5

Άγγελος Νομικός

Thessaloniki Arts & Culture