Αξιολογήσεις υπαλλήλων.

 Αυτή η είδηση δεν είδε το φως της δημοσιότητας.

Έτυχε και το περιστατικό είχε αίσια έκβαση, οπότε δεν άξιζε τον κόπο δημοσιογραφικά.

Πριν από λίγες ημέρες, γυναίκα μέσης ηλικίας που εργαζόταν ως σχολική φύλακας ανέβηκε στη στέγη του δημαρχείου της πόλης που δουλεύει και απειλούσε να πέσει.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσει κανείς τι και πώς.

Όταν χάνεις τη δουλειά σου και είσαι εξήντα ετών, ξέρεις ότι όσα έρχονται είναι πολύ χειρότερα απ’ όσα έχεις ζήσει.

Και δεν έχεις όπλα να πολεμήσεις.

Γιατί τα έφερε έτσι η ζωή που δεν έχεις σπουδάσει.

Με δυσκολία τελείωσες το σχολείο.

Άλλωστε οι γνώσεις σου επαρκούσαν έως χθες για να ανοίγεις και να κλείνεις την πόρτα του σχολείου και να προσέχεις να μην εισβάλλουν στην αυλή οι εξωσχολικοί. Κάπως έτσι καταλήγεις να σκαρφαλώσεις στα κεραμίδια.

Οι υπάλληλοι των δήμων εκτός δημοτικών φυλάκων και δημοτικών αστυνομικών, θα πρέπει να αξιολογηθούν με αντικειμενικά συγκεκριμένα κριτήρια μέσα στους δύο επόμενους μήνες.

«Η ενδοαξιολόγηση δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει γιατί κανένας δήμαρχος δεν θα παραδεχτεί ότι χρειάζεται λιγότερους υπαλλήλους από αυτούς που διαθέτει.

Κανένας δεν θα αναλάβει το κόστος να δώσει ονόματα υπαλλήλων που θα μπορούσαν να βγουν σε διαθεσιμότητα, γιατί δεν χρειάζονται στον δήμο» μου έλεγε στέλεχος του υπουργείου Εσωτερικών.

Και όμως θα έπρεπε.

Γιατί αν ο προϊστάμενος δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος να αξιολογήσει θετικά ή αρνητικά τους υφισταμένους του, τότε αφήνει χώρο σε κάποιον απ’ έξω να εφαρμόσει αντικειμενικά τυπικά, αλλά πιθανότατα στην εφαρμογή τους άδικα, κριτήρια».

Τελικά αυτοί που φεύγουν δεν είναι οι χειρότεροι και αυτοί που μένουν δυστυχώς δεν είναι οι καλύτεροι.

Χρειάζονται μορφωμένοι υπάλληλοι με πτυχία σε ένα δήμο, αλλά δεν απαιτείται και διδακτορικό για να εκδίδεις πιστοποιητικά.

Μπορείς να είσαι ένας φιλότιμος, αποδοτικός, συνεπής, συνεργάσιμος καλός υπάλληλος που ενδιαφέρεσαι για τη δουλειά σου.

Αλλά πρέπει κάποιος να πιστοποιήσει ότι διαθέτεις αυτά τα σημαντικά προσόντα που σε κάνουν απαραίτητο και αυτός βέβαια δεν μπορεί να είναι άλλος από τον προϊστάμενό σου.

Μπορεί η κυρία που ανέβηκε στην ταράτσα του δημαρχείου να μην έδινε σημασία στο ωράριο και να περίμενε συχνά να έρθουν οι αργοπορημένες μαμάδες να μαζέψουν τα κουτσούβελα.

Μπορεί να νοιαζόταν πραγματικά για την ασφάλεια στην αυλή του σχολείου.

Μπορεί πάλι να μην ήξερε καν σε ποιο σχολείο ήταν διορισμένη.

Αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Γιατί απλούστατα κανένας δεν ανέλαβε εγκαίρως την ευθύνη να πει η κ. Τάδε κάνει καλά τη δουλειά της ή όχι.

Όταν όμως δεν αναλαμβάνουν αυτοί που βρίσκονται σε θέση ευθύνης το κόστος, τελικά το επωμίζεται ολόκληρη η κοινωνία με τραγελαφικά αν όχι και τραγικά αποτελέσματα.

Από τους δημοτικούς αστυνομικούς, στους δήμους θα παραμείνει το 10%, όσοι διαθέτουν διδακτορικό.

Δηλαδή εκείνοι ακριβώς που σιχτιρίζουν -και δικαίως- που σπούδαζαν τόσα χρόνια για να τους βρίζουν οι Ελληνάρες όταν τους βάζουν κλήση για παράνομο παρκάρισμα.

Τάνια Γεωργιοπούλου

Καθημερινή