Ζανγκ Ζουάνγκ…

Ο όρος ζανγκ ζουάνγκ περιγράφει το σημείο μιας παρτίδας στο σκάκι, όπου ένας από τους δύο παίκτες καταλαβαίνει ότι θα βρεθεί σε θέση ματ.

Τότε πρέπει αστραπιαία να αποφασίσει αν θα παραιτηθεί ή θα παίξει μέχρις εσχάτων. Ακριβώς σε αυτή τη θέση βρίσκεται ο Αντώνης Σαμαράς.

Ο οποίος αργά ή γρήγορα θα υποστεί ματ.

Όχι τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει όλο και πιο πολύ το πόσο ανέτοιμος είναι να κυβερνήσει, αλλά από το κύμα οργής – απόλυτα δικαιολογημένο -μιας μεγάλης μερίδας πολιτών, κυρίως του ιδιωτικού τομέα που έμειναν άνεργοι ή μειώθηκε στο μισό ο μισθός τους, αλλά και ορισμένων δημοσίων υπαλλήλων που «πλήρωσαν άδικα τη νύφη».

Τα οικονομικά μέτρα των τελευταίων ετών στραγγάλισαν χιλιάδες οικογένειες. Δυστυχώς, λόγω του πλιάτσικου στα κρατικά ταμεία από διάφορους αετονύχηδες (πχ Τσοχατζόπουλος αλλά και άλλους ασύλληπτους πολιτικούς, ή απατεώνες ολκής στα ασφαλιστικά Ταμεία, καθώς και της φοροκλοπής – μαμούθ) πλήρωσαν σχεδόν όλοι.

Κάποια μέτρα ήταν σωστά, κάποια απαραίτητα, κάποια αναπόφευκτα, κάποια περιττά, κάποια παράλογα και κάποια απάνθρωπα.

Ο κάθε ένας έχει διαφορετική άποψη για κάθε μέτρο, ανάλογα σε τι θέση βρίσκεται.
Ας πούμε, κάποιος δημόσιος υπάλληλος έγινε έξαλλος γιατί του έκοψαν το επίδομα «πλυσίματος χεριών» ή «μεταφοράς φακέλων» ή «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία»!

Κάποιος άλλος κλείνει δρόμους απεργώντας, επειδή η υπηρεσία του μεταφέρεται δέκα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του.
Κάποιος συνταξιούχος του ΙΚΑ βρίσκεται σε απόγνωση γιατί του μείωσαν άλλα 20 ευρώ το μήνα από τη σύνταξη των 560 ευρώ.

Ένας άλλος γιατί εντοπίστηκε να παίρνει δέκα συντάξεις και θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις κρατώντας, προφανώς, μόνο τη μία.
Κάποιος άλλος τα βάζει με το κράτος γιατί -ενώ επί 15 χρόνια έπαιρνε επίδομα τυφλότητας αν και έβλεπε- τώρα αυτό το επίδομα θα κοπεί.
Ένας μέσος ιδιωτικός υπάλληλος διαμαρτύρεται γιατί σε ηλικία 50 ετών, με δύο παιδιά και 25 χρόνια προϋπηρεσία, αμείβεται πλέον με περίπου 1200 ευρώ μεικτά.
Ένας επαγγελματίας εισοδηματίας με καμιά δεκαριά διαμερίσματα καταγγέλλει την κυβέρνηση για το χαράτσι, ενώ μια ολόκληρη ζωή δεν εργάστηκε ποτέ -αφού ζούσε από τα ενοίκια.

Ένας βουλευτής εξανίσταται γιατί το κράτος του έκοψε λίγα ευρώ από τις παραστάσεις στις επιτροπές.

Χιλιάδες οι ξεχωριστές περιπτώσεις.
Χιλιάδες οι προσωπικές ιστορίες που συνθέτουν αυτή τη δραματική εικόνα της χώρας που οδηγείται στο βυθό.
Μια ολόκληρη γενιά έχει χαθεί ήδη λόγω της πλειονότητας των φαύλων πολιτικών που κυβέρνησαν την Ελλάδα, των απαράδεκτων συνδικαλιστών του δημοσίου και των φοροφυγάδων.

Σε αυτή την «ώρα μηδέν» ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί μόνος του απεγνωσμένα να αποφύγει το παγόβουνο.

Και όπως στο ναυάγιο του Τιτανικού, έτσι και τώρα,  υπουργοί και βουλευτές της συγκυβέρνησης -αλλά και η αντιπολίτευση- παίζουν αμέριμνα σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Όπως η ορχήστρα του κρουαζιερόπλοιου την ώρα που βυθιζόταν στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού.

Η Ελλάδα του χθες είναι ακόμη εδώ.

Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, φαίνεται από τα σχόλια στο aixmi.gr, που προσδοκούν ξανά την Ελλάδα – φούσκα του Σημίτη και του Παπαντωνίου.

Που δεν θέλουν να πάνε μπροστά με θυσίες για τα παιδιά τους.
Ονειρεύονται την επιστροφή στο χθες.
Αρνούνται εγκληματικά να παραδεχτούν ότι η Ελλάδα του χθες πέθανε.

Και μαζί της πέθαναν τα διακοποδάνεια, τα δάνεια για σπίτια αξίας 400.000 ευρώ από θλιβερούς τύπους που έπαιρναν μισθό 3,000 και νόμιζαν ότι θα τον παίρνουν για πάντα, τα τζιπ, οι πισίνες, τα πούρα, ο λουλουδοπόλεμος στον Πλούταρχο, το Ρέμο και τον Κιάμο, το βόλεμα στο δημόσιο.

Φανταστείτε, αναγκάστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αναθέσει σε ιδιωτική εταιρία να καταγράψει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί εδώ και δύο χρόνια οι υπεύθυνοι είτε στέλνουν ψευδή στοιχεία είτε αρνούνται να στείλουν.
Πρέπει να πενθήσουμε, λοιπόν, την Ελλάδα που πέθανε – ή πιο σωστά σκότωσαν όσοι προανέφερα πριν- για να προχωρήσουμε μπροστά.
Να πενθήσουμε σαν να χάσαμε έναν δικό μας άνθρωπο και να προχωρήσουμε χωρίς αυτόν. Αλλά με ό,τι μας απέμεινε.
Να αγωνιστούμε με το αίμα της ψυχής μας για τα παιδιά, μήπως σε καμιά δεκαπενταριά χρόνια ζήσουν σε μία λίγο καλύτερη Ελλάδα από τη σημερινή.
Μόνο έτσι θα λυτρωθούμε και θα κάνουμε μια νέα Αρχή.

Για το τέλος, πιστεύω ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα παραιτηθεί αλλά θα συνεχίσει μέχρις εσχάτων την παρτίδα.
Παρότι έχει καταλάβει ότι στην πολιτική σκακιέρα είναι μόνος του και βρίσκεται στη δεινή θέση ζανγκ ζουάνγκ…

Την πολιτική αλήθεια σας περιγράφω, αν και πολλοί θα νομίζετε ότι υποστηρίζω τον Αντώνη Σαμαρά.

Άλλο η αλήθεια και άλλο ο τυφλός φανατισμός.

Αργύρης Κωστάκης

Αιχμή