Στο κέντρο της πόλης του Αργούς.
Ο πατέρας, ευκατάστατος επιχειρηματίας, πυροβολεί στο
κεφάλι την 17χρονη κόρη του (με την οποία γευμάτιζε λίγες στιγμές πριν) και εν
συνεχεία αυτοπυροβολείται. Κάποιες μέρες αργότερα, υποκύπτει στα τραύματά του
ενώ ή άτυχη κοπέλα ακόμα χαροπαλεύει.
Με τον θάνατο του πατέρα βλέπει το φως της δημοσιότητας
το τελευταίο του σημείωμα όπου ο δράστης-αυτόχειρας ομολογεί πως επιχείρησε να
σκοτώσει την κόρη του, μόνο και μόνο για να εκδικηθεί την μητέρα της και σύζυγό
του η οποία, όπως θεωρούσε ο ίδιος, τον απατούσε.
Ένα αδιανόητο και πρωτοφανές έγκλημα πάθους ξεχωρίζει
αρνητικά μέσα σε έναν ωκεανό πολιτικό-οικονομικών ειδήσεων στην Ελλάδα της
κρίσης.
Για το ίδιο το συμβάν, το μόνο που μπορείς να κάνεις
είναι να ευχηθείς στην 17χρονη Ασπασία να καταφέρει να επιζήσει με όσο το
δυνατόν λιγότερες (σωματικές και ψυχικές) απώλειες.
Για νιοστή φορά όμως ακόμη και ένα τόσο τραγικά
πρωτόγνωρο περιστατικό γίνεται αφορμή για να διαπιστώσουμε πως ένα κομμάτι των
συμπατριωτών μας αποτελείται από αιμοσταγείς κανιβάλους.
Εξηγώ: Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η φριχτή αυτή ιστορία
αναπτύχθηκε μια αισχρή παραφιλολογία.
Πως ο πατέρας έκανε ό,τι έκανε επειδή η κόρη του, και
καλά, συνευρισκόταν ερωτικά με Πακιστανούς.
Ποιος εμπνεύστηκε και διοχέτευσε στο διαδίκτυο αυτή την
απίστευτη χυδαιότητα, πατώντας πάνω σε δύο ετοιμοθάνατα μέλη μιας οικογένειας;
Άγνωστο.
Ένας εξαιρετικά κακόγουστος φαρσέρ;
Κάποιος που θέλησε να διαφημίσει το –της πυρκαγιάς-
μπλογκ του;
Μήπως απλώς ένας ψευτο- «αντιρατσιστής» από αυτούς που ξεφυτρώνουν
σαν μανιτάρια εσχάτως;
Το τελευταίο είναι πολύ πιθανό καθώς η εν λόγω «είδηση»
συνοδεύτηκε με αφέλειες του τύπου «Τα ΜΜΕ αποσιώπησαν το έγκλημα επειδή ο
φονιάς είναι Έλληνας» ενώ διάβασα με τα ματάκια μου πως ο πατέρας αποπειράθηκε
να σκοτώσει την κόρη του επειδή ήταν αστός!
Αν όμως μέχρι τώρα είχαμε να κάνουμε με την ανηθικότητα
ενός την οποία αναπαρήγαγαν ελαφρά τη καρδία (ως συνήθως) πολλοί άλλοι, αυτό
που ακολούθησε ξεπέρασε κάθε προηγούμενο απανθρωπιάς και κτηνωδίας.
Ουκ ολίγοι Ελληνάρες όχι μόνο «αγκάλιασαν» τον αστικό
μύθο αλλά γέμισαν το ίντερνετ με ένα ποτάμι χυδαιότητας που ξεκινούσε από το
«Καλά να πάθει η τσουλάρα» και έφτανε σε κατάρες και απίστευτες σεξουαλικές
βρισιές.
Κατάρες και βρισιές σε ένα ανήλικο κορίτσι που το
πυροβόλησε ο ίδιος του ο πατέρας. Και που αν τελικά επιζήσει θα μείνει
πιθανότατα παράλυτο.
Έτυχε να μιλήσω με μια φίλη μου δημοσιογράφο που κάλυπτε
την είδηση.
Μου τόνισε πως η ιστορία με τον Πακιστανό δεν προέκυπτε
από πουθενά και ότι αυτό ήταν ξεκάθαρο από την αρχή.
Τα («πουλημένα») ΜΜΕ δεν έκαναν καμία αναφορά στην
κίβδηλη και γελοία αυτή εκδοχή.
Το ίντερνετ όμως είναι «ελεύθερο»…
Εκεί, κάποιος καραγκιόζης διέρρευσε, χωρίς συστολές, το
φριχτό αυτό ψέμα.
Και σύντομα ορδές από βαρβάρους (με άβαταρ ως επί το
πλείστον αυτούς τους αντιαισθητικούς πλαστικοποιημένους αρχαίους Έλληνες αλλά
και ντεκλαρέ σύμβολα της Χρυσής Αυγής) έδειξαν με ενθουσιασμό το αποκρουστικό
τους πρόσωπο.
Πόσο πιο χαμηλά θα πάμε;
Πόση χυδαιότητα μπορούμε πια να ανεχτούμε;
Αυτοί είμαστε λοιπόν;
Θανάσης Χειμωνάς
-...στο ερώτημα του συγγραφέως "πόση χυδαιότητα μπορούμε να ανεχτούμε", απαντώ: όταν για κάποια μέλη της ελληνικής, κι όχι μόνο, κοινωνίας το "χυδαίο" ορίζεται ως κάτι άλλο τότε τα μέλη αυτά δύνανται να φτάσουν σε απρόσμενα χυδαίες πράξεις τις οποίες θα θεωρούν ως "καλώς καμωμένες"...Εμένα, όμως, ας μου επιτραπεί τούτο το ερώτημα: εγώ ΓΙΑΤΙ, εν έτει 2013, θα πρέπει να ανέχομαι την επίθεση ενάντια στον ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ; Γιατί ο συγγραφέας χρησιμοποιεί απαξιωτικά την λέξη "καραγκιόζης" ("εκεί, κάποιος καραγκιόζης διέρρευσε, χωρίς συστολές το φριχτό αυτό ψέμα") για να χαρακτηρίσει έναν μέσο άνθρωπο του διαδιχτυακού ξερολιστάν; Είναι αυτό, άραγες, μία τιμή στις μνήμες των ΜΙΜΑΡΟΥ, ΣΩΤΗΡΗ, ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΣΠΑΘΑΡΗ και τόσων άλλων που υπό τον ΙΣΚΙΟ του ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ πέρασαν τους βίους τους; Ο συγγραφέας που χρησιμοποιεί απαξιωτικά την λέξη "καραγκιόζης" γνωρίζει, στο ελάχιστο, κάτι από τον Ηθικό Κώδικα του ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ; Φρονώ πως όχι γιατί αν γνώριζε κάτι τις δεν θα τον ταύτιζε με συμπεριφορές παλιανθρώπων. Είναι γεγονός, πάντως, πως αρκετοί,δυστυχώς, έλληνες χρησιμοποιούν την λέξη "καραγκιόζης" με αρνητικό τρόπο και κάπως έτσι εξηγείται γιατί οι τούρκοι κατάφεραν και τον έκαναν δικό τους βάζοντάς του και την σφραγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ (από το τότε υπουργείο πολιτισμού είχαν ακουστεί κάτι λόγια του τύπου: "...με τον καραγκιόζη θα ασχολούμαστε τώρα;)...Σε απάντηση της ελλαδικής αλλά κι ελληνικής ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑΣ-που,περιέργως, δεν μπαίνει στο γραφιδομικροσκόπιο πολλών ελλήνων "συγγραφέων"-ας μου επιτραπεί να τελειώσω με λόγια του ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΣΠΑΘΑΡΗ: "Ο πατέρας έπαιζε στην Κηφισιά κι εκεί συνέχισα κι εγώ. Αλλά η παράσταση ανήκε στον λαό κι όχι στην πλουτοκρατία του Κεφαλαριού. Ο λαός τον αγάπαγε, όχι αυτοί. Είναι άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Και κοντά στον λαό ακολούθαγαν κι αυτοί που είχαν τα λεφτά, οι πλούσιοι" (από άρθρο του κ.Γρηγόρη Παπαδογιάννη στις "Εικόνες", 17-5-2009)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ υπογραφόμενος: Χρήστος (ένα παιδί βολιώτικο που, εξ απαλών ονύχων, ΑΓΑΠΗΣΕ τον ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ και που συνεχίζει να σέβεται και να αγαπάει κι αυτόν καθώς και τους λαϊκούς δημιουργούς που τον υπηρέτησαν και συνεχίζουν να τον υπηρετούν)