Η Χρυσή Αυγή θα ξεφουσκώσει οσονούπω…

Ή αλλιώς: Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το… ΚΚΕ.

Δυο ήταν οι μεγάλες ολοκληρωτικές ιδεολογίες της σύγχρονης ιστορίας.

Ο φασισμός και ο κομμουνισμός.

Και οι δυο διελύθησαν στα εξ ων συνετέθησαν.

Η μία βιαίως, και η άλλη από μόνη της,  με ένα μικρό κλαψούρισμα…

Στη χώρα μας όμως, αμφότερες διατηρούν ακόμη σκληρούς πυρήνες οπαδών, σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα.

Και αυτό χρήζει ανάλυσης…

Αναδημοσιεύσαμε προχθές ένα άρθρο του Antinews, σύμφωνα με το οποίο οι σημερινές συνθήκες μοιάζουν πολύ με αυτές του 1943.

Τότε που εν μέσω κατοχής, σφάζονταν μεταξύ τους Έλληνες γερμανοτσολιάδες, δοσίλογοι, κομμουνιστές, απλοί πατριώτες, Ιταλοί, Βούλγαροι,  και Γερμανοί.

Και στη μέση ο απλός κοσμάκης, όπως πάντα.

Την συνέχεια όλοι την ξέρουμε πολύ καλά.

Με την «αναχώρηση- αποχώρηση» των Γερμανών, επικράτησε ένα μπάχαλο, ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά, και τέλος είχαμε και έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, τις συνέπειες του οποίου ζήσαμε επί πολλές δεκαετίες, αφού σημάδεψαν τη χώρα ανεξίτηλα.

Ένας από τους βασικότερους λόγους της μεταπολεμικής αστάθειας ήταν και ο ρόλος του ΚΚΕ.

Στη διάρκεια της κατοχής, μέσω του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, οι Έλληνες κομμουνιστές κατάφεραν να κερδίσουν τόση δύναμη, και τόση ανταπόκριση, που ούτε στα πιο απίθανα όνειρά τους δεν είχαν ελπίσει να δουν…

Μάλιστα, ήταν τόσο σίγουροι και για την μεταπολεμική τους επικράτηση, που έκαναν τα πάντα προκειμένου να κερδίσουν την νομιμοποίηση, και την θεσμική τους παρουσία σε μια ιδιαίτερα ρευστή (πολιτικά) Ελλάδα.

Νομίζοντας πως ο ταξικός εχθρός θα τους σεβαστεί.

Και αυτό ήταν το βασικό τους λάθος (βλ. Βάρκιζα, συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις, κλπ).

Το αποτέλεσμα αυτής της εμμονής των Κουκουέδων με την νομιμοποίηση και την θεσμική αναγνώριση, ήταν να τους παίξουν όπως ήθελαν οι αστοί πολιτικοί που επανήλθαν από την «εξορία», και να πάρουν κεφάλι οι σκληροί δεξιοί, ακόμη κι αυτοί που είχαν συνεργαστεί με τους ναζί, και να λιανίσουν τους πρώην Ελασίτες όπου τους έβρισκαν, και με κάθε τρόπο.

Τα στρατοδικεία δούλευαν υπερωρίες, στέλνοντας στο απόσπασμα ή στα ξερονήσια χιλιάδες πρώην αντάρτες (και απλούς αριστερούς) της αντίστασης.

Χαρακτηριστικά, καταδικάζονταν σε θάνατο άτομα με την κατηγορία της ένοπλης ληστείας, διότι στη διάρκεια της κατοχής, όντας αντάρτες, έμπαιναν ένοπλοι σε χωριά και «απαλλοτρίωναν» τρόφιμα!!!!

Να τα λέμε αυτά.

Για αυτό και το ΚΚΕ ξαναβγήκε στο βουνό, και για αυτό είχαμε τον εμφύλιο, και για αυτό ζήσαμε δεκαετίες ολόκληρες διχασμού.

Σήμερα, οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες στη χώρα προσιδιάζουν αρκετά με την μεταπολεμική Ελλάδα.

Έχουμε δηλαδή μια κοινωνία οικονομικά τσακισμένη, όπου κυριαρχούν ξεκάθαρα «εμφυλιοπολεμικά» συνθήματα, με την μια παράταξη να κατηγορεί την άλλη για «προδοσία», «συνεργασία», και με απειλές για «γουναράδικα», «κρεμάλες», κλπ.

Κατά κάποιους μάλιστα ανεγκέφαλους, ακόμη και θεσμικούς, έχουμε και κατοχή, ή τουλάχιστον χούντα!!!!

Παράλληλα αρχίσαμε να έχουμε και «ένοπλες» ομάδες, εν είδει παρακρατικών συμμοριών, που βγαίνουν τις νύχτες στους δρόμους για να «καθαρίσουν» τον … εχθρό.

Και μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα, έρχεται και φουντώνει η Χρυσή Αυγή, η οποία εκμεταλλευόμενη την απελπισία, την αγανάκτηση, την λαθρομετανάστευση, και κυρίως την ασυγκράτητη εγκληματικότητα, προβάλλει για κάποιους ανιστόρητους ως μια δύναμη σταθερότητας.

Ως ο από μηχανής Θεός, που (σαν τον Σύριζα ένα πράγμα) μόλις μπορέσει, θα επαναφέρει τα πράγματα στην προτεραία τους κατάσταση.

Κούνια που τους κούναγε…

Με τους περισσότερους υποστηρικτές της να αγνοούν τις βασικές ιδεολογικές της αρχές, που κάθε άλλο παρά αθώες είναι, και να την ψηφίζουν πανηγυρικά στην βουλή, την οποία ουσιαστικά θέλει να κάψει, όπως έκανε ο «μέγας» (κατ αυτήν) Αδόλφος στη Γερμανία ευθύς μόλις ανέλαβε την εξουσία!

Διότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως  η Χρυσή Αυγή, άσχετα με τα δημοσκοπικά ποσοστά που της δίνουν «δημοκρατικά» φτερά, στον πυρήνα της αποτελείται από ακραίας ιδεολογίας επικίνδυνα άτομα, που μοναδικό σκοπό έχουν την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, και την αντικατάστασή του με κάτι το σκοτεινό.

Προσπαθώντας όμως να συγκεράσει τις δυο αυτές αντικρουόμενες προσωπικότητες, και επιδιώκοντας την «νομιμοποίησή», η Χ.Α. ρίχνει νερό στο κρασί της, βάζοντας στην άκρη απόψεις που τρομάζουν τον λαό, ακόμη και πιο αθώες όπως π.χ. αυτές για τον ρόλο της γυναίκας, την ευγονική, κ.ά.

Προχωρώντας όμως με αυτόν τον τρόπο, και πατώντας πάνω σε δυο βάρκες, το μόρφωμα αυτό μιμείται (χωρίς να το ξέρει) το παλιό ΚΚΕ, και μάλλον οδηγείται σε μια ανάλογη τύχη. Αυτήν της περιθωριοποίησης.

Διότι μέσα σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ούτε το ΚΚΕ, ούτε η Χρυσή Αυγή μπορούν να πραγματοποιήσουν τον βασικό τους σκοπό.

Που και στις δυο περιπτώσεις αφορά σε κάποιο είδος επανάστασης, και ασφαλώς αντικατάστασης του ισχύοντος πολιτεύματός μας.

Το ΚΚΕ έφτασε σήμερα, περνώντας δια πυρός και σιδήρου, να κατεβάσει τα αφτιά, και να αποτελεί ένα ακόμη κόμμα, ανάμεσα στα πολλά, που κάνει το καλό παιδί, και που συμμετέχει και δρα νόμιμα μέσα στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού, εξαντλώντας την όποια επαναστατικότητά του σε ανέξοδες ρητορικές και βερμπαλισμούς, για εσωκομματική κυρίως κατανάλωση.

Κάτι ανάλογο προβλέπω να γίνεται και με την Χρυσή Αυγή, και μάλιστα χωρίς να μεσολαβήσει ούτε εμφύλιος, ούτε κήρυξή της εκτός νόμου.

Δεν θα χρειαστούν αυτού του είδους οι λύσεις.

Απλά, τα μεγάλα κεφάλια της, θα συνειδητοποιήσουν αργά ή γρήγορα, ότι πιο πολύ τους συμφέρει να συμμετέχουν, να δρέπουν τη δημοσιότητα και τα χρήματα που τους προσφέρει ο κοινοβουλευτισμός, και που και που να πετάνε και καμιά παπαριά στα κανάλια για να κρατούν τον κόσμο τους συσπειρωμένο, παρά να επιμένουν στις αναχρονιστικές και αντιλαϊκές τους «δοξασίες», που όπου εφαρμόσθηκαν απέτυχαν παταγωδώς και κυνηγήθηκαν μετά μανίας.

Να γίνουν  δηλαδή ένα ακόμη ανώδυνο πολιτικό κόμμα, που απολαμβάνει προνόμια εντός της δημοκρατίας, και που θέλει δεν θέλει θα ξεφουσκώσει από πλευράς δυναμικής, και θα περιοριστεί σε έναν τριτεύοντα γραφικό ρόλο, εκπροσωπώντας κάποιους λίγους νοσταλγούς σκοτεινών περιόδων, και με ποσοστά αντίστοιχα του μηνύματος που προβάλλει.

Ασήμαντα δηλαδή…

Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η νομοτελειακή εξέλιξη της Χρυσής Αυγής, παρά τον μεγάλο φόβο που διαχέουν εντέχνως τα ΜΜΕ, αλλά και κάποιες άλλες δυνάμεις που ως λύκοι χαίρονται στην αναμπουμπούλα.

Για αυτό και συνιστώ στον Μιχαλολιάκο και τους συν αυτώ να στρώσουν κάτω τον κώλο τους και να διαβάσουν ιστορία, και να αφήσουν τα «ακονίσματα των μαχαιριών στο πεζοδρόμιο» στην άκρη.

Και να μη διαβάζουν  μόνο τα κατορθώματα του Ρόμελ και της Βέρμαχτ, αλλά και την ιστορία του ΚΚΕ.

Που πολέμησε ξένους και ντόπιους σκληρούς αντιπάλους, λατρεύτηκε από εκατομμύρια Ελλήνων, άγγιξε την εξουσία, πολέμησε επί ίσοις όροις απέναντι στους Βρετανούς και στο ίδιο το ελληνικό κράτος, και στο τέλος ηττήθηκε παταγωδώς, οδηγούμενο στην παρανομία και στην εξορία, μέχρι να συνέλθει και να επανέλθει με τα φτερά του τσακισμένα,  και σήμερα να είναι ένα ακόμη γραφικό «καλό παιδί» της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, που διαθέτει απ όλα τα φρούτα στους κόλπους της.

Αν με ακούσουν θα κερδίσουν.

Θα φτάσουν δηλαδή στο τέλος, χωρίς να χρειαστεί να μεσολαβήσει η μέση.

Την οποία γεύτηκε πολύ καλά τόσο το ΚΚΕ, όσο και η πατρίδα μας.

Strange Attractor