Ας πρόσεχαν (κι ας διάβαζαν)…

Η ανήμπορη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, το νερόβραστο αστικό μας καθεστώς, το αναποφάσιστο και αναποτελεσματικό σύστημα διακυβέρνησής μας, χτύπησε ξαφνικά τα ξημερώματα με ασυνήθιστη σφοδρότητα.

Από το πρωί του Σαββάτου, ο κόσμος παρακολουθεί έκπληκτος μια επιχείρηση που μοιάζει περισσότερο με σαρωτική επέλαση ιππικού, παρά με comme il faut αστυνομική επιχείρηση.

Οι αδαείς Χρυσαυγίτες θα έπρεπε ίσως να έχουν μελετήσει τον περίφημο ιστορικό Victor Davis Hanson, ο οποίος το 2001 συντάραξε τα νερά της παγκόσμιας ιστοριογραφίας, με το βιβλίο του «Σφαγή και πολιτισμός».

Σ’ αυτό το πόνημα, ο Hanson διατυπώνει τη θεωρία ότι το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης που θεμελιώθηκε στην αρχαία Ελλάδα και απλώθηκε σ’ όλη την υφήλιο, είναι το πιο αμείλικτο σύστημα της παγκόσμιας ιστορίας, όταν τελικά αποφασίσει ή υποχρεωθεί να μπει σε πόλεμο.

Η Χρυσή Αυγή είχε κηρύξει από καιρό τον πόλεμο, στηριγμένη σε μια καρικατούρα στρατεύματος που είχε κατασκευάσει συγκεντρώνοντας μερικές εκατοντάδες παιδάκια του περιθωρίου, επίδοξους μαχαιροβγάλτες και κοινωνικά απροσάρμοστους. Τέτοιοι τυχάρπαστοι στρατοί όμως, μόλις χάσουν τους στρατηγούς, τους λοχαγούς και τους λοχίες τους, μετατρέπονται αυτομάτως σε μπουλούκια από φοβισμένα μυξιάρικα που τρέχουν να κρυφτούν, σαν τα παιδάκια που χάνουν τη μαμά και τον μπαμπά τους.

Κατά τον Hanson, η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο λεγόμενος δυτικός πολιτισμός, όταν ξεπεράσει τις εσωτερικές του αντιφάσεις που του δημιουργούν πρόσκαιρη αναποφασιστικότητα και μπει στον πόλεμο, τότε ειδικεύεται όχι στη νίκη επί του αντιπάλου, αλλά στον απόλυτο εκμηδενισμό του.

Με δυο λόγια, όταν το κατ’ εξοχήν ανεκτικό και υπομονετικό αστικό καθεστώς πάψει να παίζει τις κουμπάρες, τότε καταλήγει σ’ αυτό που ο ιστορικός ονομάζει «σφαγή». Δεν γλιτώνουν ούτε οι στρατηγοί, ούτε οι καν οι μουλαράδες του αντιπάλου.

Ας πρόσεχαν κι ας διάβαζαν…

Δημήτρης Καμπουράκης

Protagon