Τατουάζ σε εφηβικά μυαλά.

Πώς θα είναι η χώρα σε δέκα χρόνια είναι σχεδόν αδύνατον να προβλέψει κανείς.

Και μάλλον εξαιρετικά αφελές.

Ακόμη και οι γεμάτες αισιοδοξία δηλώσεις για το πότε θα «βγούμε στις αγορές» διαψεύδονται κάθε φορά από τις ανεξάντλητες «τρύπες» στην οικονομία.

Το μόνο υπαρκτό μέλλον βρίσκεται στα σχολεία, δηλαδή στην εκπαίδευση.

Εκεί, όπου η Χρυσή Αυγή πρόλαβε να αφήσει το αποτύπωμά της, δηλητηριάζοντας ψυχισμούς, στρεβλώνοντας συνειδήσεις, χειραγωγώντας ευαισθησίες.

Μετά τις ραγδαίες εξελίξεις και αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών, σχολεία που βρίσκονται σε ευάλωτες περιοχές, στα οποία ο σπόρος της Χ.Α. είχε βρει έδαφος να αναπτυχθεί, τα παιδιά μοιάζουν μουδιασμένα.

Αυτή την εικόνα, τουλάχιστον, μεταφέρει εκπαιδευτικός σε λύκειο δυτικής συνοικίας. «Μουδιασμένα» μπορεί να είναι μια αρχή για την αποτοξίνωση από το μίσος, τη βιαιότητα, την τρομοκρατία εαυτών και αλλήλων.

Μόνο που η πολιτεία, το υπουργείο, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να δράσουν γρήγορα και συντονισμένα.

Προφανώς ο τρόπος των παρεμβάσεων είναι θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο και δεν εξαρτάται μόνο από άρσεις απαγορευτικών εγκυκλίων του υπ. Παιδείας (όπως αυτή του 1985 «για κάθε ομιλία πολιτικού περιεχομένου προς τους μαθητές ή εκπαιδευτικούς μέσα στον χώρο του σχολείου») που, επιπλέον, είναι και δίκοπο μαχαίρι· από τη μία πλευρά δένουν τα χέρια των καθηγητών από την άλλη όμως προστατεύουν από υπαρκτούς κινδύνους.

Πώς θα διαλυθεί ο γερά υφασμένος ιστός γύρω από ανήλικους 14 έως 17 ετών;

Πριν από μήνες μεταφέραμε σε κυριακάτικο άρθρο («Κ» 3/03/2013) τη μαρτυρία εκπαιδευτικού από λύκειο της Κυψέλης: «Η Χ.Α. κάνει θραύση», μας έλεγε. Αντιγράφουμε: «“Στρατολογεί μέλη, πολλές φορές παιδιά που προέρχονται από μεσοαστικά, δημοκρατικά σπίτια. Ο λόγος τους εύκολος, έχει μεγάλη πέραση στους εφήβους: μίσος εναντίον των ξένων. Τα μέλη προκαλούν τεχνητές εντάσεις, τραμπουκισμούς, για να πέφτει ξύλο”.

Η εκπαιδευτικός ομολογεί επίσης ότι έρχεται αντιμέτωπη με μια πολύ σύνθετη πραγματικότητα.

Οτι συμπαθούντες τη Χ.Α. υπάρχουν και ανάμεσα σε υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη και σε καθηγητές.

Οτι μέσα στην τάξη εμφανίζονται παιδιά με τατουάζ το σήμα της Χ.Α. στο μπράτσο τους.

Οτι οι καταγγελτικές ανακοινώσεις των κομμάτων δεν έχουν καμιά πρακτική σημασία. Και ότι το υπουργείο Παιδείας σφυρίζει αδιάφορα, μιλώντας... εν γένει περί σχολικής βίας».

Αρχές της άνοιξης, το φαινόμενο ήταν ήδη οξύ: η Χρυσή Αυγή είχε εγκατασταθεί σε αρκετά σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Τώρα, όμως, που οι επικεφαλής της συμμορίας βρίσκονται αντιμέτωποι με κατηγορίες για κατοχή όπλων, εκβιασμούς, μαστροπεία, που καλούνται να απολογηθούν για εγκλήματα, που «ινδάλματα» εφήβων καταρρέουν («μικρά κορίτσια αποθέωναν τον Κασιδιάρη», περιγράφει εκπαιδευτικός) το έδαφος είναι πρόσφορο για να καρποφορήσει η αλήθεια.

Ας είμαστε όμως μετρημένοι.

Καταρρέουν, πράγματι, στα μάτια των εφήβων;

Μεθοδική δουλειά χρόνων, υποστηριζόμενη από φτώχεια και ανεργία, από τη σκληρή πραγματικότητα στα σπίτια των παιδιών, στις συνοικίες που μεγαλώνουν, από μία όλο και πιο αδύναμη και απαξιωμένη δημόσια εκπαίδευση, δεν ανατρέπεται από τη μία μέρα στην άλλη.

Αλλά αν το σύστημα αδρανήσει ή επαναπαυθεί, η εξάρθρωση της συμμορίας θα είναι μόνο προσωρινή ανακούφιση. Γιατί ο σπόρος θα μεγαλώσει μαζί με τα παιδιά.

Κι αυτή είναι η μόνη ασφαλής πρόβλεψη για το μέλλον.

Μαρία Κατσουνάκη

Καθημερινή