Η σπέκουλα των άκρων…

Σε τούτη τη μικρή διαδικτυακή γωνιά, επιχειρούμε να εκφράζουμε τις απόψεις μας  με μετριοπάθεια και γνώμονα όχι μόνο τη χαμένη –σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας- σωφροσύνη και λογική, αλλά επάνω απ’ όλα με αταλάντευτη πίστη στις αρχές του διαλόγου και της δημοκρατίας.

Οι αρχές του διαλόγου αποτελούν απαρέγκλιτη αρχή μας, πάντα μέσα στα όρια που καθορίζει κι η λογική κι η ευπρέπεια.

Γράφω αυτόν τον πρόλογο γιατί με μεγάλη έκπληξη είδα να γίνονται φέιγ βολάν στο διαδίκτυο και στα άλλα μέσα ενημέρωσης οι απόψεις του φυλακισμένου αρχιδολοφόνου Χριστόδουλου Ξηρού.

Απόψεις του τύπου ότι η εξάρθρωση της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης και οι προφυλακίσεις των ηγετικών της στελεχών, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια κίνηση πανικού του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος.

Απόψεις του τύπου ότι ο ίδιος «εξακολουθεί να πιστεύει ότι Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ (και λοιποί κολαούζοι) είναι και παραμένουν ο πραγματικός κίνδυνος για τον λαό, είναι και παραμένουν η μεγαλύτερη εγκληματική συμμορία της χώρας»…

Τι λέει, ουσιαστικά ο φυλακισμένος αρχιδολοφόνος;

Ότι κι όσα ισχυρίζονται κι οι χρυσαυγίτες.

Ότι λέει το ένα άκρο, το επαναλαμβάνει από το κελί του και το άλλο!

Κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε.

Καθόμαστε και μεταδίδουμε τις γελοίες απόψεις τους.

Τις εξαπλώνουμε στην κοινωνία, τις κάνουμε τροφή για ανεγκέφαλους και απαίδευτους ανθρώπους.

Νιώθω ότι είναι απίστευτη η παρακμή μας.

Αναρωτιέμαι σε ποιο στοιχειωδώς πολιτισμένο Κράτος του τόπου, οι απόψεις ενός φυλακισμένου σε ισόβια δεσμά δολοφόνου, γίνονται πεδίο συζητήσεων επί συζητήσεων και αντιπαραθέσεων επί αντιπαραθέσεων;

Κι όχι μόνο αυτό.

Επανέρχονται στο τραπέζι των συζητήσεων οι πιο επικίνδυνες απόψεις που εκφράζουν οι διάφοροι επαγγελματίες σπεκουλαδόροι, κυρίως οι προερχόμενοι από την …προοδευτική Αριστερά.

Που τη μια στιγμή καταδικάζουν την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται κι από την άλλη χαρακτηρίζουν «πολιτικές» τις δολοφονίες της 17Ν.

Κάντε μια περιήγηση στο διαδίκτυο και θα φρίξετε.

Αποφεύγουν, όμως, όλοι αυτοί οι σπεκουλαδόροι -συμπαθούντες τους Ξηρούς, ν’ απαντήσουν στο ερώτημα:

Αν θεωρήσουμε ότι οι δολοφονίες της 17Ν ήταν πολιτικές πράξεις, τότε σε ποιον χώρο χρεώνονται;

Ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή», απαντά με σαφήνεια:

«Ευτυχώς, η ελληνική κοινωνία αποφάσισε ότι άλλο πράγμα είναι το έγκλημα και άλλο η πολιτική. Ότι η Δημοκρατία μπορεί να διακρίνει το αίμα από την ιδεολογική δράση και ότι μια δολοφονία δεν ξεπλένεται ή δεν αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τον ποινικό νόμο αν κάποιος δηλώσει ότι είχε πολιτικά κίνητρα. Απ’ όποια πλευρά (μην πούμε «άκρο» και παρεξηγηθούμε) κι αν προέρχονται αυτά...»…

GR Post