Τι θέλουμε για τους Ρομά;

Πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν πρόβλημα να δηλώνουν στα μέσα μαζικής δικτύωσης πόσο απεχθάνονται τους Ρομά: τον τρόπο ζωής τους, το γεγονός ότι εξωθούν τα παιδιά τους στην επαιτεία, εμπλέκονται σε παραβατικές πράξεις, μετακινούνται συχνά, αγαπούν τα πανηγύρια, το τραγούδι, τον χορό, την ανέμελη, με περιορισμένες υποχρεώσεις, ζωή.

Επιπλέον, μην ξεχνάμε ότι γεμίζουν απορρίμματα τις περιοχές στις οποίες στήνουν τα τσαντίρια τους με αποτέλεσμα να τις υποβαθμίζουν και, όπως «όλοι ξέρουμε», εκτός από βρόμικοι, είναι «κλέφτες», «ψεύτες», «απατεώνες».

Σχετικές αναρτήσεις στο facebook ενθαρρύνονται με πολλά likes, καθώς οι χρήστες απενοχοποιούν ο ένας τον άλλο στο ρατσιστικό αυτό παραλήρημα που έχει ως αφορμή τη γνωστή πλέον σε όλους -φρικτή, είναι η αλήθεια- ιστορία της μικρής Μαρίας.

Ναι, δεν χωρά αμφιβολία ότι οι υπαίτιοι για την αγοραπωλησία της Μαρίας πρέπει να τιμωρηθούν για το έγκλημά τους.

Ναι, όλοι ξέρουμε ότι η παιδική εκμετάλλευση και κακοποίηση είναι από τα χειρότερα εγκλήματα, κι ας στρέφουμε αλλού το βλέμμα αδιαφορώντας ή δυσανασχετώντας, όταν τα βρόμικα, υποσιτισμένα Τσιγγανάκια μάς πλησιάζουν με το χέρι απλωμένο στην ταβέρνα, στην καφετέρια, ή έξω από το σούπερ μάρκετ.

Δημοσιεύσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, καθώς και συζητήσεις στα κανάλια, το ίδιο χρονικό διάστημα καταδεικνύουν το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις οι Δήμοι, αντί να χρησιμοποιήσουν ως όφειλαν τα χρήματα που τους χορήγησε η Ευρωπαϊκή Ένωση για να δημιουργηθούν κατάλληλες κατοικίες για τους Ρομά, ώστε να μετακομίσουν εκεί από τους καταυλισμούς, έκαναν με τις επιδοτήσεις αλλά έργα, εξωραϊστικού κυρίως χαρακτήρα, που ικανοποίησαν είτε διαφόρους «ημέτερους», είτε, προεκλογικά, τους δημότες.

Οι πληροφορίες αυτές δεν εγείρουν αντιδράσεις.

Κανείς δεν μοιάζει να το βρίσκει παράξενο, να θυμώνει ή να ενοχλείται.

Τέτοιου είδους γεγονότα παραμένουν ασχολίαστα από τους χρήστες των social media. Συμπεριφέρονται λες και δεν άκουσαν ή δεν κατάλαβαν, συνεχίζοντας να βρίζουν τους Τσιγγάνους.

Στην απλή επισήμανση ότι η κατάσταση θα μεταβληθεί, μόνο αν οι Ρομά αρχίσουν να στέλνουν συστηματικά τα παιδιά τους στο σχολείο η σιωπή είναι ακόμα μεγαλύτερη. Κανείς δεν θέλει το παιδί του να μοιράζεται το θρανίο με ένα Τσιγγανάκι.

Κανείς δεν θέλει το Δημόσιο της περιοχής του να «υποβαθμιστεί» τόσο, ώστε να φοιτούν στις τάξεις του Ρομά.

«Λες και δεν έφταναν οι Αλβανοί κι όλοι οι υπόλοιποι ξένοι που τα τελευταία χρόνια ρίχνουν το επίπεδο»!

Τι θέλουμε τελικά να γίνει με τους Ρομά;

Θέλουμε ή όχι να σταματήσουν να υπάρχουν καταυλισμοί;

Και αν ναι, πώς θα συμβεί επιτέλους αυτό αν δεν φροντίσουμε να τους εξασφαλίσουμε κατάλληλους χώρους διαμονής;

Θέλουμε να μειωθεί η επαιτεία των παιδιών στα φανάρια, οι γάμοι μεταξύ ανηλίκων, η παραβατικότητα που δικαιολογημένα μας ανησυχεί και μας τρομάζει;

Αν ναι, πώς θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο χωρίς να εκπαιδευτούν τα παιδιά τους, χωρίς να επιβληθεί η υποχρεωτική φοίτησή τους στα σχολεία μας;

Θέλουμε να σταματήσουν οι Τσιγγάνοι ν' αποτελούν ξένο σώμα στην κοινωνία μας; Θέλουμε να υπακούν στους νόμους και όχι απλά να τους χειρίζονται προκειμένου να εκμεταλλευτούν την Πολιτεία, όπως έκανε η επιτήδεια σαραντάχρονη που μάζευε τα επιδόματα κάτω από τη μύτη μας;

Τότε η μόνη λύση είναι να σταματήσουμε να τους αποκλείουμε χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τη νομαδικότητά τους.

Εκτός κι αν ορισμένοι κάνουν όνειρα εξαφάνισης των Ρομά από την Ευρώπη, γιατί μην ξεχνάμε ότι η αναβίωση του Ναζισμού στη χώρα μας έχει άλλοτε με άμεσο κι άλλοτε με έμμεσο τρόπο επαναφέρει στη ρατσιστική ατζέντα προκαταλήψεις, έννοιες, και παρανοϊκές ιδέες που θεωρούσαμε πως είχαν εκλείψει.

Το αποτέλεσμα είναι η συζήτηση για τα δικαιώματα των ευπαθών ομάδων να γυρίζει στον Μεσαίωνα, ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που χρησιμοποιούν το ρατσιστικό λεξιλόγιο και την ιδεολογία που το συνοδεύει, δίχως να συνειδητοποιούν τι ακριβώς κάνουν, και που ουδεμία σχέση έχουν ή επιθυμούν ν' αποκτήσουν με φασιστικά μορφώματα.

Εύα Στάμου

Protagon