Προβοκάτσια… (ή απλά too much μπάφος);

Στο «Ιστορίες για αγρίους» ο Τζίμης Πανούσης αφηγείται την περίπτωση ενός παλαιού Αριστερού που αγόρασε οικόπεδο κοντά στον Μελιγαλά.

Έκανε γεώτρηση, πλην όμως αντί νερού, έβγαλε αίμα και κονσερβοκούτια.

Δεν είχε άλλη επιλογή.

Σφράγισε το πηγάδι και απέδωσε το γεγονός σε προβοκάτσια.

Πάντα το έκανε αυτό η Αριστερά.

Η προβοκάτσια ήταν μία ασφαλής καταφυγή απέναντι στο προφανές.

Τις περισσότερες φορές όχι άδικα.

Σε άλλες δεκαετίες.

Όμως στην αριστερή θεολογία ο προβοκάτορας έχει τον ρόλο του διαβόλου στη χριστιανική.

Η «Αυγή» δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον κείμενο που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε να διεγείρει το ενδιαφέρον της Δικαιοσύνης.

Και όταν το επίσημο όργανο της αξιωματικής αντιπολίτευσης γράφει για κυβερνητικό σχέδιο προβοκάτσιας εις βάρος της Αριστεράς, τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως σοβαρά. Τι ισχυρίζεται η εφημερίδα;

Ότι στο Μαξίμου εξυφαίνεται σχέδιο προβοκάτσιας που ουσιαστικά θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα κινήματα της Αριστεράς απέναντι από τη Δικαιοσύνη με σκοπό να τεθούν «εκτός νόμου».

Σύμφωνα με την ανάλυση που κυκλοφορεί, η θεσμική επίθεση στη Χρυσή Αυγή αποφασίστηκε ώστε, δια της εξίσωσης που δίνει η θεωρία των δύο άκρων, το σύστημα να επιτεθεί και στην Αριστερά.

Ως παράδειγμα φέρεται η ποινική αντιμετώπιση των ελεγχόμενων για την επίθεση στις Σκουριές (νύχτα, πυρσοί, όπλα, εμπρησμοί).

Από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία, ο ακτιβιστής οικολόγος δικαιούται διακριτικής ποινικής αντιμετώπισης.

Άλλωστε, «πρέπει πρώτα να συλληφθούν αυτοί μας έφεραν εδώ και μετά οι αγνοί...»-τα έχουμε πει αυτά. Αλλά αυτά θα τα διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ αν και όταν έρθει στην εξουσία. Μπροστά του θα τα βρει.

Σήμερα το θέμα είναι η προβοκάτσια.

Και εδώ υπάρχει ένα θεμελιώδες πρόβλημα.

Αν υιοθετείς τη λογική της προβοκάτσιας ως εργαλείο ανάλυσης, φτάνεις οπουδήποτε και συνδέεις τα πάντα.

Και αν κοιτάξεις ψηλά, θα δεις τους ψεκασμούς.
Ασφαλώς και είναι μία βολική επιλογή.

Η επίθεση στις Σκουριές θα μπορούσε να αποδοθεί σε προβοκάτσια-είναι η ιδανική περίπτωση.

Ομοίως και ο φόνος του Φύσσα-μια προβοκάτσια της προβοκάτσιας, ένα inception με προβοκάτσιες.

Στο τέλος προβοκάρεται η αξιοπιστία ενός ολόκληρου συστήματος.

Με θεωρίες συνωμοσίας μπορεί να πολιτεύεται ο Καμμένος, το κάνει ήδη η Χρυσή Αυγή. Όχι όμως και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Εννοείται ότι δεν έχουν να κάνουν με αγγελούδια.

Οι άλλοι ελέγχουν την ΕΥΠ, την Ασφάλεια, κρατούν ορατά και αόρατα νήματα. Επίσης ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δίπλα του αγόρια έτοιμα να εισηγηθούν υποχρεωτικό κούρεμα για να είμαστε ευπρεπείς στα νέα εγκαίνια της Μακρονήσου. Πρέπει να τους μαζέψει. Άμεσα.

Εν ανάγκη ας τους στείλει στον Γράμμο για paintball.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως δεν έχει άδικο όταν διακρίνει προθέσεις.

Δεν μπορεί, όμως, λόγω θέσεως, να ομιλεί περί σχεδίου χωρίς να επιδεικνύει στοιχεία. Και το να καλείς σε κοινοβουλευτική συζήτηση χωρίς κάτι στο χέρι, είναι άτοπο και ελαφρώς γελοίο.

Σαν να ζητάς συζήτηση για τα UFO.

Ναι, είναι λογικό να υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες.

Πρέπει, όμως, να αποδείξεις ότι μας επισκέπτονται. 

Κώστας Γιαννακίδης

Protagon