Μια Ζωή Σικέ (20)

Η συγκεκριμένη εκείνη μέρα μου επιφύλαξε και άλλες εκπλήξεις.

Κατά το μεσημεράκι και ενώ είχα κάπως ξεπεράσει την μεταφυσική αυτή εμπειρία με τον παππού μου, αποφάσισα να πάω σπίτι και να κλειστώ εκεί μέχρι να με πιάσει πονοκέφαλος απ`τη κλεισούρα.

Ήθελα να απομονωθώ κάπως από τον κόσμο και τη φασαρία.

Μπαίνοντας λοιπόν στο διαμέρισμα, το τελευταίο που ήθελα να μου συμβεί ήταν αυτό που δυστυχώς συνέβη.

Καθισμένος στο σαλόνι και καπνίζοντας μια μεγαλοπρεπή πίπα ήταν η αυτού εξοχότης ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής!

Ο αποκαλούμενος ισχυρότερος άνθρωπος του πλανήτη μας.

Ο άρχοντας της οικουμένης, ο μεγάλος αρχηγός εν ολίγοις.

Η συζήτηση που επακολούθησε μαζί του ήταν αν μη τι άλλο διαφωτιστική.

Η ειλικρίνεια του ήταν εξωπραγματική.

Κατατοπίστηκα για πάρα πολλά πράγματα που με απασχολούσαν χρόνια ολόκληρα, και που τώρα μπήκαν επιτέλους στη θέση τους.

Κατάλαβα δηλαδή πέραν κάθε αμφιβολίας, και με τη μαρτυρία του ιδίου, ότι ο πρόεδρος της Αμερικής κάθε άλλο παρά άρχοντας της οικουμένης είναι. Ούτε καν του εαυτού του.

Ένα ανθρωπάκι με μια αναμφισβήτητη ευφυΐα, που έχει επιλεγεί, με τη θέλησή του, να διαχειριστεί την όλη κατάσταση για λογαριασμό των αληθινών αφεντικών του σύμπαντος.

Των πλουσίων της Αμερικής και όχι μόνο.

Ο πρόεδρος ήταν σαφής στις τοποθετήσεις του, και με ακράδαντα επιχειρήματα λογικής.

Η σκοπιμότητα της παρουσίας του στο σπίτι μου ήταν λέει να με διαφωτίσει.

Να μου λύσει κάθε απορία χωρίς βέβαια να ξέρει το γιατί.

Ούτε εγώ συνειδητοποίησα το λόγο γι`αυτό το φροντιστήριο.

Αλλά ούτε έφερα και αντίρρηση.

Έκατσα εκεί και άκουγα σαν σφουγγάρι που ρουφάει από κάθε πόρο του νερό. Σημασία έχει ότι έμαθα πολλά...

Ότι για παράδειγμα τον Κένεντι τον σκότωσαν πράκτορες του F.B.I. και της C.I.A. επειδή είχε αρχίσει δήθεν να γίνεται πολύ ελαστικός στις θέσεις του απέναντι στους κομμουνιστές, και πιο συγκεκριμένα απέναντι στον Κάστρο, που την εποχή εκείνη αποτελούσε το αγκάθι στο πλευρό της Αμερικής.

Αυτή η απλή πληροφορία με χτύπησε στο μέτωπο σαν σφαίρα από διαμάντι.

Οι συνέπειες της γνώσης αυτής ήταν τρομερές και ψυχολογικά επικίνδυνες.

Αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι έρμαιο στα χέρια κάποιων, τότε τι ακριβώς είναι η Ελλάδα που εξαρτάται από τις ΗΠΑ;

Και ποιος είναι ο ρόλος του εκάστοτε πρωθυπουργού της Ελλάδας, είτε αυτός είναι δεξιός είτε αριστερός είτε σοσιαλιστής;

Πως δηλαδή να πιστέψω ότι ο Α πιστεύει αυτά που λέει, και ότι ο Β θα μας δώσει ανεξάρτητη φωνή, ότι ο Γ είναι αγωνιστής και ντόμπρος, και άλλα πολλά ηχηρά παρόμοια;

Και γιατί να πλακώνονται έξω από τα εκλογικά κέντρα οικογενειάρχες μεταξύ τους κάθε φορά που έχουμε εκλογές;

Και γιατί να έχουν σκοτωθεί χιλιάδες ανώνυμοι εμπιστευόμενοι τα λόγια κάποιου δήθεν, όταν ξέρεις την αλήθεια περί Κένεντι;

Αφού τίποτα δεν αλλάζει και ούτε μπορεί να αλλάξει.

Αφού αυτός ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ μόλις ξεφύγει ελάχιστα από τα πλαίσια που του έχουν βάλει κινδυνεύει να φάει το κεφάλι του;

Αφού δεν είμαστε και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε τίποτα άλλο παρά μια επαρχία της Αμερικής. Όπως είμαστε κάποτε της Ρώμης.

Η Νομαρχία της Ελλάδας…

Με τον εκάστοτε τοποτηρητή της.

Τον πρωθυπουργό, που στην πραγματικότητα είναι ένας απλός Έπαρχος.

Αφού όλα δείχνουν να είναι σικέ.

Κάποιος άλλωστε είχε πει, και τώρα αυτό αποκτά την αληθινή του σημασία, ότι το δικαίωμα που έχουν οι δούλοι στο να διαλέγουν τα αφεντικά τους δεν σημαίνει ότι παύουν να είναι δούλοι.

Είναι δηλαδή να σε πιάνει τρέλα.

Συνεχίζεται…