Μια Ζωή Σικέ (22)

Αυτό λοιπόν το κατάλαβα στο πάρτι των συναδέλφων μου.

Όταν δηλαδή είδα την κα. Μπούλα, την αξιοσέβαστη σύζυγο του φίλου μου, να πέφτει στα πόδια μου ουρλιάζοντας «βγάλτα όλα»,  επηρεασμένη από τα ΤΑΜ ΤΑΜ της εποχής μας, τα γνωστά σκυλοτράγουδα, αποκομμένη από την παιδεία της (υφηγήτρια πανεπιστημίου), και να γίνεται ένα με την μάζα της ανθρωπότητας εκείνη ακριβώς τη στιγμή η οποία με κατάλληλους χειρισμούς θα μπορούσε να εξελιχτεί σε κανονική παρτούζα.

Αυτή είναι η κατάσταση, κι`αυτή είναι η ανθρώπινη φύση.

Διαχρονική, παγκόσμια και βρώμικη. Σικέ.

Η θεωρία των κβάντα είναι όλα τα λεφτά.

Όσο και αν πιστεύουμε ότι οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας τα έχουν πει όλα, κάνουμε μεγάλο λάθος.

Στον κόσμο της κβαντικής φυσικής τα πάντα είναι δυνατά.

Όσο απίθανα και αν φαίνονται.

Μιλάμε για πραγματικό θέατρο του παραλόγου.

Στον μικρόκοσμο όπου κυριαρχούν τα ηλεκτρόνια, δηλαδή η καθαρή ενέργεια, και η βάση της κάθε μορφής ύλης του πλανήτη μας, αλλά και του σύμπαντος, επικρατούν συνθήκες φαντασιακής τρέλας.

Τι συμβαίνει;

Γνωρίζουμε ότι κάθε τι στην φύση συμπεριφέρεται ως σωματίδιο ή ως κύμα.

Σωστά;

Λάθος.

Τα ηλεκτρόνια συμπεριφέρονται ως σωματίδια, και ως κύματα συγχρόνως.

Κάτι που για όσους καταλαβαίνουν τι εννοείται, αποτελεί παραφροσύνη.

Αποτέλεσμα αυτής της δυαδικής συμπεριφοράς είναι να θεωρούνται... φαντάσματα και όχι μονάδες ή στοιχεία μετρήσιμα, όπως συμβαίνει στον μακρόκοσμο, δηλαδή στον δικό μας κόσμο που όλοι τον αντιλαμβανόμαστε.

Τα ηλεκτρόνια είναι παντού και πουθενά ταυτόχρονα!

Δεν μπορεί να προβλεφθεί η συμπεριφορά τους ή η ταχύτητά τους, ή ακόμα και το σημείο στο οποίο θα εμφανιστούν. Αυτό είναι και η αρχή της απροσδιοριστίας.

Το συμπέρασμα είναι ότι μόνο εφόσον καταλήξουν κάπου και τα αντιληφθεί ο παρατηρητής, τότε μόνο αποκτούν οντότητα.

Μόνο δηλαδή, εφόσον τα αντιληφθεί κάποιος παρατηρητής.

Και αφού τα ηλεκτρόνια συνιστούν όλη τη γνωστή ύλη, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η ύλη υπάρχει εφόσον υπάρχει και παρατηρητής. Άρα το σύμπαν υπάρχει εφόσον υπάρχει ο παρατηρητής.

Εμείς δηλαδή.

Άρα το σύμπαν φτιάχτηκε για εμάς.

Η ύλη, από την οποία αποτελούμαστε, όπως και όλο το σύμπαν, υπάρχει μόνο εφόσον το παρατηρούμε εμείς οι ίδιοι, μέσω της νόησής μας.

Άρα, επαναλαμβάνω, το σύμπαν φτιάχτηκε για εμάς, και συνεπώς, ως έναν βαθμό, η θρησκεία συναντά την φυσική, επαληθεύοντας η μία την άλλη.

Συγκλονιστικό όσο τίποτα άλλο.

Αν είναι όντως αλήθεια, αναιρούνται τα πάντα.

Καταργείται η τάξη του κόσμου όπως την ξέρουμε.

Κάτι υπάρχει και λειτουργεί, απλά και μόνο επειδή εμείς το παρατηρούμε.

Το δευτερόλεπτο που δεν το βλέπουμε, αυτό το κάτι μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά, κίνηση, ακόμα και μορφή.

Ένα τραπέζι είναι τραπέζι όσο το βλέπουμε, όταν όμως βγούμε από το δωμάτιο, αυτό το τραπέζι μπορεί να μεταβληθεί σε σκαμπό, ή ακόμα και σε λιοντάρι, ή χειρότερα σε κάτι άγνωστο και ανύπαρκτο.

Η φύση είναι αλληλοεξαρτώμενη με τον παρατηρητή της, σ`αυτή τη περίπτωση τον άνθρωπο.

Εδώ λοιπόν, αν πούμε να το τραβήξουμε στα άκρα, η πλέον σύγχρονη επιστημονική θεωρία αγγίζει την πλέον πρωτόγονη θρησκευτική δοξασία.

Το σύμπαν υπάρχει διότι το βλέπουμε.

Ο Θεός το έφτιαξε για εμάς τους ανθρώπους.

Ή μπορούμε ακόμη να πούμε ότι η παρουσία του σύμπαντος είναι μια καθαρά εγκεφαλική παρενέργεια.

Ποιός ξέρει, ίσως στο μέλλον οι νευροφυσιολόγοι μας πουν.

Ο διάσημος Έλληνας φυσικός Νανόπουλος, δήλωσε κάποτε ότι τα τελευταία χρόνια διαβάζει και ασχολείται αποκλειστικά με θέματα νευροφυσιολογίας του εγκεφάλου, καθώς πιστεύει ότι τα πάντα, δηλαδή το σύμπαν, είναι απλά ένα νοητικό κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Δεν υπάρχει…

Δηλαδή όλα είναι σικέ...

Ίσως έτσι να εξηγείται και το γεγονός ότι πολλά μικρά παιδάκια λένε ότι βλέπουν διάφορα πράγματα όπως εκτοπλάσματα, φαντάσματα, μορφές κλπ. και εμείς οι ενήλικες τα μαλώνουμε.

Το μυαλό τους δεν έχει ποτιστεί ακόμα από την λογική την δική μας, που είναι αποτέλεσμα της εκπαίδευσης και της επίδρασης του περιβάλλοντος και των συνανθρώπων μας.

Ίσως έχουν το περιβόητο «τρίτο μάτι» της φαντασίας.

Εγώ ο ίδιος θυμάμαι καθαρά τον εαυτό μου να βλέπει μικρός διάφορες φιγούρες και σχέδια στο ταβάνι του δωματίου μου κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ.

Όταν το έλεγα στην κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερη αδελφή μου αυτή με κορόιδευε. Εγώ όμως τα έβλεπα, και πολλές φορές τα άκουγα κιόλας.

Από κάποια ηλικία και μετά αυτά τα «οράματα» σταμάτησαν.

Θα ήμουν δεν θα ήμουν πέντε χρονώ.

Τα συμπεράσματα αυτών των πραγμάτων αν επεκταθούν σε περισσότερους τομείς είναι τρομακτικά.

Αναιρούνται κατ`αρχήν οι επιστήμες.

 Άλλωστε, όπως είδαμε παραπάνω, η κβαντική φυσική αυτό λέει. Ότι δηλαδή υπάρχουν ενδείξεις πως το σύμπαν υφίσταται για εμάς. Τον άνθρωπο, και ίσως και τα λοιπά ζώα.

Όλους δηλαδή τους ενσυνείδητους παρατηρητές του...

Σε κάποιο δηλαδή επίπεδο η επιστήμη μπλέκει με την πρωτόγονη θρησκευτικότητα δημιουργώντας τον τέλειο αχταρμά. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός πολλών πνευματιστών.

Θυμάμαι μια συνέντευξη ενός Φιλιππινέζου θεραπευτή, απ`αυτούς που χειρουργούν με τα δάκτυλα, χωρίς νυστέρια, ψαλίδια και φάρμακα, ο οποίος όταν ρωτήθηκε πως εξηγεί τη μέθοδο του, απάντησε ότι δεν επιδέχεται εξήγηση και ότι είναι απλώς ένας τρόπος για να πεισθούν οι άνθρωποι πως πίσω από τον επιφανειακό υλισμό που κυριαρχεί παντού υπάρχει και ο πνευματικός κόσμος που καταργεί κάθε ορατή λογική.

Ας είναι.

Βρέθηκε ο Τριανταφυλλόπουλος με την κρυφή του κάμερα, και τους ξεσκέπασε κι αυτούς ως κοινούς τσαρλατάνους ταχυδακτυλουργούς.

Το απλό «θαύμα» της αργής κίνησης, τους πρόδωσε…

Συνεχίζεται…