Η γαλάζια γλίτσα πνίγει την Ν.Δ.

Σε περιόδους παρακμής ενός συνολικού κομματοκεντρικού πολιτικού συστήματος, όπως τούτη που διάγουμε, κυριαρχεί μάλλον η ρομαντική εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του καταρρέοντος συστήματος να υπερβεί τα αδιέξοδα του.

 

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τη Νέα Δημοκρατία, ως μέρους αυτού του συστήματος, η οποία, είτε ηχεί δυσάρεστα είτε όχι, ετελεύτησε τον πολιτικόν της βίο (τα λέγαμε εδώ).

Με πρόχειρα σχέδια επικοινωνιακού χαρακτήρα που απεργάζεται, πίσω από κλειστές πόρτες, το παιδί του κομματικού σωλήνα, ο κ. Παπαμιμίκος, η Νέα Δημοκρατία θα φυλλορροεί, θα συρρικνώνεται και θα καταγράφεται όλο και πιο ευκρινώς στη λαϊκή συνείδηση, ιδιαίτερα με τον δεδομένο θανατηφόρο εναγκαλισμό, ως δεύτερο, "γαλάζιο" ΠΑΣΟΚ.

Από τις 16 Νοεμβρίου μέχρι την 1η Δεκεμβρίου που, υποτίθεται, αλλάζει σαρωτικά η δομή του κόμματος, εκείνοι που θα κυριαρχήσουν και πάλι, γιατί κανείς δεν φρόντισε να τους πετάξει έξω πυξ-λαξ και διαπαντός, ως όφειλε, είναι η "γαλάζια γλίτσα".

Για του λόγου το ασφαλές, προσεγγίστε τους ευυπόληπτους -πρώην- νεοδημοκράτες και θα σας απαντήσουν αρμοδίως για την αηδία και τη δυσωδία που αναδίδεται από τα αραχνιασμένα κομματικά γραφεία, που τα νέμονται αργόσχολοι, αγράμματοι και δακτυλοδεικτούμενοι από την τοπική κοινωνία.

Και μπορεί ένας φιλότιμος και έντιμος εκεί μέσα να προσπαθεί, αλλά η «γαλάζια γλίτσα» είναι τόσο γιγαντωμένη και γερά ριζωμένη, που εν τέλει θα τον πνίξει και τον ίδιο.

Και αναφέρομαι στον Πρωθυπουργό.

Διαφορετικές εξελίξεις προοιωνίζονταν, τότε, στις 29 Νοέμβρη πριν 4 χρόνια...

Γιώργος Κωνσταντόπουλος

Υ.Γ.: Το δύσκολο είναι τα λες όταν είσαι μέσα. Έξω από το χορό, άπαντες πολλά τραγούδια λένε.