Η πρόταση της αμηχανίας…

Δεν συμφωνώ με πολλές οικονομικές θέσεις του Λαφαζάνη.

Οδηγούν κατευθείαν στη δραχμή και σε εθνικό άλμα χωρίς αλεξίπτωτο.

Όμως, αν είσαι τίμιος άνθρωπος, οφείλεις να αναγνωρίσεις τη συνέπειά του.

Είναι ένας αξιοσέβαστος πολιτικός αντίπαλος.

Δεν λέει άλλα το πρωί κι άλλα το βράδυ.

Άλλα στην Αίγινα κι άλλα στο Τέξας.

Δεν καταγγέλλει το Μνημόνιο και τους δανειστές την Κυριακή, για να τους γυαλίσει τα λουστρίνια τη Δευτέρα.

Δεν δηλώνει άθεος και ύστερα προσκυνάει τις εικόνες, κάνοντας σαν υποκριτική σουπιά τον σταυρό του.

Έχει και κάτι απόψεις για την Αστυνομία και τις Ένοπλες Δυνάμεις, που παραπέμπουν σε ιστορικά αποτυχημένα σχήματα αυτοοργάνωσης, αλλά πάντως τα πιστεύει, δεν τα κάνει γαργάρα ανάλογα με το ακροατήριο και τα υποστήριζε πριν από 20, 10 χρόνια, φέτος και θα τα υποστηρίζει και του χρόνου.

Δεν μπορείς να τον πάρεις στο ψιλό…

Κι όποιες διαφορές κι αν έχουμε, δεν είναι κακομαθημένο πλουσιόπαιδο.

Και δεν ξεχνώ ότι, όταν άλλοι σύντροφοί του σαλιαρίζανε με τις πρεσβείες ανιδιοτελώς, βεβαίως βεβαίως, και υποστηρίζανε με μένος το επαίσχυντο σχέδιο απαρτχάιντ εις βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού, το Σχέδιο Ανάν, ο Πάνος έλεγε «όχι», χωρίς αμφισημίες, όταν άλλοι έγιναν υβριστές του Τάσσου, πόρνες του τουρκικού ισλαμοφασισμού και εισέπραξαν στα μούτρα το βροντερό «όχι» της συντριπτικής πλειοψηφίας των Κυπρίων στο δημοψήφισμα.

Κι όποτε υπήρχε εκδήλωση για τους αγνοουμένους ήταν εκεί.

Αυτό δεν το ξεχνώ και πάντα θα τον αντιμετωπίζω με σεβασμό.

Γιατί ξέρει ότι και οι προλετάριοι έχουν πατρίδα.

Αυτό είναι και το πρόβλημα του Αλέξη και της κομπανίας του.

Τι θα πει στους δικούς του, που δεν έχουν αλλάξει άποψη και τους ανάβουν τα γλομπάκια με τις πιρουέτες;

Κατέθεσε την πρόταση δυσπιστίας από αμηχανία και υπό το βάρος άλλης μιας θεαματικής αλλαγής.

Στο Τέξας έκανε γαργάρα τα περί καταγγελίας του Μνημονίου, μονομερών ενεργειών και τα άλλα κομπαρσιλίκια, που λέει στη χάση και στη φέξη, όταν απευθύνεται στους ιθαγενείς.

Ούτε υπαινιγμός. Μόνο ευρώ και ξερό ψωμί.

Η γραμμή που μοίρασαν στους βουλευτές και στα στελέχη είναι ότι θέλανε να σύρουν τον Σαμαρά στη Βουλή γιατί του... έλειψε, προφανώς, του Αλέξη.

Και πώς θα τον σύρεις οπουδήποτε 1,95 άνθρωπο, ρε φίλε;

Κομματάκι δύσκολο, ακόμη κι αν έχει φάει πρωινό ο Σκουρλέτης.

Και δεν ζήταγες ένα ραντεβού;

Από τα ξημερώματα ως τα μαύρα μεσάνυχτα στο γραφείο του είναι και δουλεύει, όσο εσείς κάνετε επαναστατικό προτσές ρουφώντας επαναστατικά καπουτσίνο στα στέκια της «προόδου».

Να σου στείλει και μια φωτογραφία.

Η επανάσταση στα πανεπιστήμια έληξε, απογράφηκαν σχεδόν όλοι, και μείναν κάτι ψιλά με τη γνωμοδότηση του Κατρούγκαλου στο χέρι.

Η Βίλα ΕΡΤ σχόλασε.

Σαν παρωδία Πολυτεχνείου με πεντέξι νοματαίους, πολλά φραπόγαλα, τη Ζωίτσα να ρίχνει δεκάρικους σαν παλιό υγρόψυκτο πολυβόλο Μαξίμ και τον Βούτση αγουροξυπνημένο, να ζουλιέται ανάμεσα σε δύο αστυφύλακες.

Το κονόμησε το ενσταντανέ με τον «κάθε μπάτσο που οπλοφορεί».

Το κάλεσμα για ανατροπή της κυβέρνησης από τις παρελάσεις ο λαός το έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Δεν βγαίνει η επανάσταση. Πήγε για φρέσκα.

Κι η «Τσίπρας και Κολλητοί Α.Ε.» βλέπει αμήχανα τις αλλεπάλληλες πρωτοβουλίες του Σαμαρά να καθορίζουν το παιχνίδι.

Στους δικούς του απευθύνεται ο άνθρωπος.

Κοινώς, συγχωρέστε με τον αλήτη Κορυδαλλιώτη, να τους μπαλαμουτιάσει θέλει.

Να τους συσπειρώσει, να αποφύγει προς το παρόν τις πέτρες που θα του πετάξουν για το Ωστιν, για το ασταθές πολιτικό βάδισμά του και την πολυγλωσσία.

Όμως, η συζήτηση τελειώνει τα μεσάνυχτα.

Θα πάρει τα ρέστα του από τον πρωθυπουργό, τη στήριξη του Καμμένου, της ανεπιθύμητης συνιστώσα, που θέλει διακαώς ο «παράνομος» πολιτικός έρωτάς τους να γίνει αρραβώνας, και μια καθαρή απόρριψη της πρότασης από τη Βουλή.

Θα προλάβει να ρίξει δυο τάλαρα αντιμνημόνιο, θα επικαλεσθεί τους φτωχούς, τους ανέργους και θα μιλήσει για απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Στο «εθνικής» θα σταυρώνει πίσω από την πλάτη του τα δάχτυλα, καθ’ ότι τέτοιες παλιοκουβέντες δεν τις γουστάρουν μερικοί σύντροφοι αλλά, επειδή «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», θα ρίξει και λίγα άδεια για κάναν ανυποψίαστο και τσαντισμένο πατριώτη.

Από Δευτέρα όμως θα πρέπει να λογοδοτήσει στον Λαφαζάνη και άλλους, που -συμφωνείς ή διαφωνείς- δεν τους αρέσουν οι ηδυπαθείς χοροί με τον καπιταλισμό.

Ευπρόσδεκτη η προσγείωση του Αλέξη στην πραγματικότητα.

Να 'ταν και ειλικρινής, τι καλά που θα ήταν.

Να 'χε κι ένα κόμμα με ενιαία σοβαρή στάση, βασισμένη  σε αρχές και ιδέες.

Το τραγελαφικό είναι ότι βασισμένη σε αρχές και ιδέες είναι η ουτοπική αλλά συνεπής στάση των εσωκομματικών πολιτικών του αντιπάλων.

Από αύριο θα πρέπει να ξηγηθεί μαζί τους και δεν είναι εύκολη δουλειά.

Δική μας δουλειά, αφού τελειώσει η αμήχανη επαναστατική γυμναστική της Κουμουνδούρου, είναι να αντιμετωπίσουμε την παράλογη κι ασφυκτική πίεση των δανειστών, που αγγίζει τα όρια της ασέβειας στο αίμα και στον ιδρώτα του λαού μας. Διότι μπορεί ο Τσίπρας να είναι ένας φαιδρός πολιτικός αντίπαλος, όμως ο λαός δεν είναι αντίπαλος.

Και δεν αντέχει άλλο…    

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Δημοκρατία