Τα παιδιά σας και ο ... Κάγκουρας.

Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή:

Αγαπητοί γονείς,
Παρευρεθείς προσφάτως στην παρουσίαση του πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου της ψυχολόγου κ. Ανθής Δοξιάδη «Ρίζες και φτερά - γράμματα σε γονείς» (εκδόσεις Ποταμός), είχα για μια ακόμη φορά την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω πόσο ευτυχής είμαι που δεν έχω παιδιά.

Κοιτάζοντας τα πρόσωπα του κόσμου που είχε συρρεύσει στην παρουσίαση, παρατηρώντας πως όλοι ήσαν απορροφημένοι από τους ομιλητές και σκεπτόμενος ότι όλοι ι αυτοί οι καλοί άνθρωποι προφανώς έχουν παιδιά, η γνήσια και έντονη ευτυχία που με κατέκλυζε και με διαχώριζε από αυτούς μού γέννησε το αίσθημα της υποχρέωσης προς όσους αγωνιούν και υποφέρουν εξαιτίας των πιο λατρεμένων, πιο αξιαγάπητων αξεσουάρ της ζωής: των παιδιών.

Λέω, λοιπόν, κάνοντας μια εξαίρεση από τα ειωθότα της στήλης, να δώσω μια πρακτική συμβουλή στους γονείς των αγοριών.
Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια, ότι τα αγόρια της προεφηβικής ηλικίας αναπτύσσουν ένα νοσηρό ενδιαφέρον για τους ποδοσφαιριστές ως ινδάλματα.

Το βλέπω σε φίλους μου, που στέλνουν τα παιδιά τους σε ακριβά σχολεία, φροντίζουν να μαθαίνουν ξένες γλώσσες, αλλά πολύ συχνά τα αγόρια τους, γύρω στην ηλικία των 8-10, αποκτούν τη φιλοδοξία να γίνουν ποδοσφαιριστές (όπως κάποια κορίτσια της αντίστοιχης ηλικίας θέλουν να γίνουν μοντέλα).

Αγαπητοί γονείς, αν αυτό είναι το πρόβλημά σας, η λύση του είναι απλή και σας την έχω.

Πρώτα κάνετε την έρευνά σας στον υπολογιστή και έπειτα φωνάζετε τον μικρό. «Παιδί μου», του λέτε, «είναι αλήθεια αυτό που μου λέει η μητέρα σου, ότι θέλεις να γίνεις ποδοσφαιριστής;».

Ο μικρός νεύει καταφατικά.

Τότε εσείς ανοίγετε στην οθόνη του υπολογιστή την εικόνα του αποφωλίου τέρατος που ακούει στο όνομα Μήτρογλου, με τα φρικτά τατουάζ, τα φτιαγμένα φρύδια με το τσιμπιδάκι, τα σκουλαρίκια, την κόμμωση Mohawk κ.λπ. και τη δείχνετε στον μικρό. Θεωρώ βέβαιον ότι θα συνέλθει...

*Ισχύει για 8-10 ετών, γιατί  αν επιμένουν να θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές σε μεγαλύτερη ηλικία, το έχετε χάσει το παιχνίδι.

Δεξί Εξτρέμ