Ο βασιλικός, η γλάστρα, και οι πλειστηριασμοί…

Αυτή η ιστορία με τους πλειστηριασμούς (πρώτων) κατοικιών, και με τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια, που απειλεί και κλυδωνίζει την κυβερνητική συνοχή, έχει πολύ ζουμί.

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, που προσφέρεται για πολλή συζήτηση, αλλά και για μπόλικη μικροπολιτική εκμετάλλευση.

Ας μη ξεχνάμε πως η κρίση που μας διέλυσε, ξεκίνησε αρχικά από την φουσκωμένη αγορά ακινήτων στην Αμερική, και την κατάρρευσή της, που λίγο αργότερα διέσχισε τον ωκεανό.

Κυρίαρχο στοιχείο της όλης υπόθεσης είναι η παραπληροφόρηση.

Εσκεμμένη και μη.

Χώρια που δίνεται ξανά η ευκαιρία σε διάφορους όψιμους επαναστάτες, ακόμη και «κυβερνητικούς» (κυρίως του Πασόκ), να το παίξουν φίλοι του λαού, ενάντια στη κοινή λογική.

Με απώτερο σκοπό την προσωπική τους διάσωση.

Για τον Σύριζα δεν το συζητάω.

Οτιδήποτε υποσκάπτει την συντεταγμένη πολιτεία, ο Αλέξης και τα υπόλοιπα παιδιά το αγκαλιάζουν με ζέση…

Παρά όμως τον βομβαρδισμό πληροφόρησης (και παραπληροφόρησης) η ουσία του όλου ζητήματος έχει να κάνει με την απλή ξερή λογική.

Που στη χώρα μας αποτελεί περιττή πολυτέλεια.

Η οποία λογική έχει ως εξής: Αν σβηστούν, χαριστούν, ή κουρευτούν τα χιλιάδες αυτά δάνεια, κάποιοι άλλοι θα χρειαστεί να τα πληρώσουν.

Έτσι απλά και ξεκάθαρα.

Από κάπου αλλού δηλαδή, θα πρέπει να καλυφτεί η ζημιά των τραπεζών.

Χώρια η σοβαρή βλάβη που θα πλήξει την τραπεζική πίστη.

Και καλά είναι να το παίζουμε αντιμνημονιακοί, αναρχοαυτόνομοι, ρέμπελοι, κομμουνιστές, ψυχοπονιάρηδες, κλπ, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι ζούμε σε καπιταλιστικό καθεστώς οικονομίας, και μάλιστα παγκοσμιοποιημένο, με ότι αυτό συνεπάγεται, και άρα η επιβίωση του τραπεζικού συστήματος είναι εκ των ων ουκ άνευ, για την σταθερότητα του όλου (σαθρού πλην όμως ικανοποιητικού) οικοδομήματος.

Αλλιώς υπάρχει και ο Κουτσούμπας με τον Μπογιόπουλο…

Εκτός κι αν όλα έχουν γυρίσει πια ανάποδα, και στο όνομα της «κοινωνικής δικαιοσύνης», ή της δήθεν προστασίας του δήθεν ανήμπορου κοσμάκη, αποφασίσαμε ως κοινωνία να επιβραβεύσουμε τους μπαταχτσήδες.

Οι οποίοι μπορεί να είναι η μειοψηφία ανάμεσα σ αυτούς που χρωστάνε, αλλά είναι επίσης η κατηγορία εκείνων (φοροφυγάδων, κ.ά.) που μας έφεραν στο χάλι που είμαστε.

Και το λέω αυτό, διότι αν αληθεύει η πληροφορία, τότε τα κόκκινα δάνεια για τα οποία συζητείται η κατάσχεση και ο πλειστηριασμός, αφορούν σε χρέη που υπάρχουν προ της κρίσης, δηλαδή στη περίοδο 2000-2008.

Διότι όπως και να το κάνουμε, ως λαός είμαστε ευεπίφοροι στο να μη πληρώνουμε φόρους, τέλη, κλπ οπότε μέσα στο γενικό χαμό, άλλο που δεν ήθελαν κάποιοι, και με πρόσχημα την κρίση απλά δεν πληρώνουν.

Σαν στάση ζωής, και όχι μόνο.

Εδώ έχουμε ως χώρα κοτζάμ επίσημα αναγνωρισμένο κίνημα με τίτλο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ!

Και αντί να στηλιτευτούν, ή να τιμωρηθούν όλοι αυτοί οι επιτήδειοι, απολαμβάνουν την κρατική προστασία, και παράλληλα γίνονται και σημαία αντίστασης στα χέρια των απανταχού γιαλαντζί αντιμνημονιακών εν δυνάμει σωτήρων μας.

Με βασικό επιχείρημα ότι όλοι αυτοί που θα χάσουν τα σπίτια τους, θα καταλήξουν στο δρόμο.

Και αυτό είναι κρίμα…

Τι μας λέτε;

Δηλαδή, όλοι όσοι δεν πήραν στεγαστικό δάνειο, ή δεν διαθέτουν το δικό τους κεραμίδι, κοιμούνται στο δρόμο;

Δεν νοικιάζονται πλέον σπίτια; Από πότε;

Και εν πάση περιπτώσει, άμα είναι να γίνει η αρχή να διαγράφονται τα όποια χρέη, τότε γιατί να περιοριστούμε στα στεγαστικά;

Ας καταργήσουμε και τα ενοίκια.

Ας επαναφέρουμε τα ενοικιοστάσια.

Ας το πάμε και παραπέρα, και ας διαγράψουμε και τα υπόλοιπα χρέη προς τις τράπεζες, όπως π.χ. τα καταναλωτικά, ή αυτά για την αγορά αυτοκινήτων.

Κρίση έχουμε αφού.

Ή, γιατί να περιοριστούμε στην διάσωση της πρώτης κατοικίας;

Ας το επεκτείνουμε και στην δεύτερη, την τρίτη, στο εξοχικό, ή ακόμη και στη πισίνα…

Ας πληρώσει το κράτος και όλη τη χασούρα στους πάλαι ποτέ εγκλωβισμένους του χρηματιστηρίου!

Γιατί δηλαδή, αυτοί στο πηγάδι κατούρησαν;

Εν κατακλείδι, θα πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούμε.

Καλώς ή κακώς, η σύναψη ενός δανείου αποτελεί μια δέσμευση (και ηθική πέραν των άλλων) και για τα δυο συμβαλλόμενα μέρη.

Και το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα δάνεια έχουν δοθεί από τις «ανάλγητες και βρωμερές τράπεζες», δεν αλλάζει σε τίποτα το ότι θα πρέπει να πληρωθούν, ειδάλλως θα πρέπει να υπάρχουν και  οι ανάλογες συνέπειες.

Αλλιώς, πέρα από την κατάρρευση της τραπεζικής πίστης, και ότι αυτό συνεπάγεται, θα επιβραβευθούν για μια ακόμη φορά οι ασυνεπείς πολίτες εις βάρος των υπολοίπων, που κρίση ξεκρίση συνεχίζουν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους ματώνοντας καθημερινά.

Και να μη ξεχνάμε το βασικό: Ότι όποιο κόστος προστεθεί στις τράπεζες, αυτές θα το μετακυλίσουν ούτως ή άλλως στους πελάτες τους.

Και αν αναλάβει το ίδιο το κράτος να σώσει την κατάσταση, ως συνήθως, τότε αυτό απλά θα σημαίνει περισσότερους φόρους για όλους.

Συνεπώς, μακροπρόθεσμα (και όχι μόνο) πάλι οι φτωχοί θα την πληρώσουν.

Όσο για αυτούς που φωνάζουν υπέρ του «καημένου κοσμάκη» που οι κακοί ξένοι, μασόνοι, κλπ θέλουν να του πάρουν τα σπίτια, απλά θέλουν να ζουν σε έναν καπιταλιστικό κόσμο, απολαμβάνοντας όλα τα καπιταλιστικά αγαθά, με μια σοβιετική ομπρέλα που θα τους προστατεύει από τα κακά του καπιταλισμού.

Γίνεται; Εμ δεν γίνεται…

Διαφωνεί κανείς;

Strange Attractor

ΥΓ- Όσο για κάποιους που ανησυχούν μη τυχόν και οι τράπεζες πουλήσουν τα κόκκινα δάνεια τους σε ξένους οίκους (hedge funds) με σούπερ γενναία έκπτωση, και αναρωτιούνται για ποιο λόγο δεν τα πουλάνε στους ίδιους τους δανειολήπτες, νομίζω πως η απάντηση είναι αυτονόητη, και το ερώτημα αφελές.

Η οικονομία είναι πάνω απ’ όλα ψυχολογία.

Και βασίζεται (μεταξύ άλλων) στην τραπεζική πίστη.

Για να μη πω κυρίως σε αυτήν.

Αλλιώς, ήξερα κι εγώ να πάρω στεγαστικό, ή διακοποδάνειο, ή μια πόρσε Καγιέν, και να φεσώσω τους δανειστές μου (με την συμπαράσταση μάλιστα των κομμάτων).

Δεν το έκανα, όπως δεν το έκαναν εκατομμύρια συνέλληνες, που όμως θα χρειαστεί να πληρώσουν την νύφη για αυτούς που το έκαναν.