Ο λογαριασμός στο 6

Οι τρόφιμοι της πτέρυγας 6 του Κορυδαλλού, γνωστή και ως πτέρυγα VIP, έχει καλές προοπτικές να εξελιχθεί στο καινούριο in στέκι της μεταπολιτευτικής κιτσογκλάμουρ ψευτομπουρζουαζίας. Όμως το νο-βακάνς της εν λόγω πτέρυγας είναι το ήμισυ της λαϊκής απαίτησης. Το θέμα δεν είναι να τους χώσουμε απλά μέσα, αλλά να σώσουμε και τίποτα από τα κλεμμένα (όσα δε φαγώθηκαν από τις ορδές των συμβούλων και από τις μανικιουρίστες της κυρα-Βίκης).

Melancholy....

Nick Cave στο μελαγχολικό τραγούδι του: Christina the astonishing...

Οι ταινίες του 2013 για τα μεγάλα "παιδιά"

Σινεφίλ των μακρόσυρτων πλάνων, θολοκουλτουριάρηδες και τζιβάτοι, τσικ-φλικ-άδες και ντεμεκατζήδες, όπως είστε μεταβολή και πίσω. Οι παρακάτω ταινίες είναι ότι θα μας διασκεδάσει το 2013. Δηλαδή ότι έχει αστυνομικό σασπένς, πολιτικές δολοπλοκίες, ανώριμο χιούμορ, γιγαντιαία ρομπότ, γρήγορα αυτοκίνητα, υπερήρωες και την Σκάρλετ Γιόχανσον.

Τι θέλει να πει η ποιήτρια;

Κάποτε, ο αλήστου μνήμης σούπερ υπουργός του Μητσοτάκη Σωτήρης Κούβελας, αυτός με την λευκή τούφα σαν κουνάβι, τα είχε βάλει με τους ποιητές.

Και (δικαίως) έπεσαν να τον φάνε σχεδόν όλοι…

 

Τι είχε πει;

Ότι οι ποιητές είναι λαπάδες.

Και βεβαίως είχε άδικο.

Όλα τα λαμόγια μέσα!

Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πριν από λίγα χρόνια ότι η VIP πτέρυγα των φυλακών κορυδαλλού δεν θα είχε χώρο να στεγάσει τους κρατούμενους. 

Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα διάβαιναν το κατώφλι της, υπουργοί, επιχειρηματίες, celebrities και άλλα δημόσια πρόσωπα και διαχειριστές δημοσίου χρήματος.

Η παραοικονομία καλά κρατεί.

Κάποτε, σε ανύποπτο χρόνο, ένας έμπειρος και διάσημος πολιτικός της Ελλάδας μου είχε πει, ότι αν φορολογούσαμε την παραοικονομία, η Ελλάδα θα ήταν σε επίπεδα Μονακό και βάλε…

 

Δεν είχα δώσει τότε μεγάλη σημασία, αφού ήταν ακόμη η εποχή της σημίτειας στρεβλής ανάπτυξης, και εποχή που εκτός από τα σούπερ μάρκετ, σχεδόν κανένας άλλος δεν έδινε απόδειξη. Το θεωρούσα λοιπόν ως δεδομένο.

Οι τρελαμένες ύαινες.

Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά ζούμε σε μία χώρα που η νομιμότητα είναι το σήμα κατατεθέν της. Τόσο πολύ που οι ύαινες, βέβαιες για το τέλος που τις περιμένει, παίζουν τα ρέστα τους. 

 

Τρελαμένες από την αναπάντεχη εξέλιξη, προσπαθούν να ξεσκίσουν όποια σάρκα βρουν στο δρόμο τους. Όταν ήμασταν μικρά παιδιά μας έλεγαν ότι το καλό στο τέλος κερδίζει. Η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Το παιγνίδι το κερδίζει ο πιο... τρελαμένος! 

Bad news…

Περιπλανώμενος στα διάφορα διεθνή ειδησεογραφικά σάιτς, όπως κάνω σχεδόν καθημερινά (και όπως δεν μπορεί να κάνει ο σέξι Αλέξης, που δεν σκαμπάζει από αγγλικά), βρήκα δυο περίεργες και «άσχημες» ειδήσεις, που ευτυχώς δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας.

 

Η πρώτη έχει να κάνει με το Κουβέιτ, όπως έχει να κάνει και με όλους αυτούς εδώ στην Ελλάδα που καταγγέλλουν δεξιά και αριστερά ότι έχουμε χούντα, επειδή για παράδειγμα μπήκε η αστυνομία στην βίλα Αμαλία, και έδιωξε τους διάφορους παράνομους καταληψίες  («ιδεολόγους» και κακοποιούς μαζί).

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του … Παπακαλιάτη.

Την προηγούμενη εβδομάδα, μπολιασμένος με το πνεύμα των Χριστουγέννων, έσπευσα στο Multiplex της γειτονιάς μου για να παρακολουθήσω τη νέα ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, το πολυαναμενόμενο «Αν...».

Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή μου η απόφαση ήταν προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα με εμένα και τη σύζυγό μου. Αφού συμφώνησε να δει τον καινούργιο Bond, έπρεπε να τη συνοδέψω στον Παπακαλιάτη.