18.4.13
Μύθοι και παραμύθια της μεταπολίτευσης...
Όλα τα είχε η μνημονιακή Μαριωρή, ο φερετζές της μεταπολιτευτικής σαπίλας της έλειπε.
Από το πουθενά έπεσε στην αντίληψή μας πριν λίγες μέρες άρθρο του κυρίου Θεόδωρου Κατσανέβα, διαπρεπούς γαμπρού του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, στο οποίο υμνεί τον μακαρίτη και μας μαλώνει που του φορτώνουμε όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης!
Εκτός από τα γνωστά μελιστάλαχτα και ξύλινα μεταπολιτευτικά γλωσσικά τερτίπια, μας παραθέτει ως ιερό ευαγγέλιο ένα βιβλίο του κυρίου Νίκου Νικολάου, του οποίου η ιδιότητα είναι "πρύτανης των οικονομικών αναλυτών".
Να πω την αμαρτία μου, έχει δυο μέρες τώρα και ψάχνω περί τίνος πρόκειται, αλλά δεν έχω βρει κάποιον Πρύτανη με το εν λόγω όνομα και το μόνο που έχω καταλάβει είναι ότι ο εν λόγω κύριος είναι δημοσιογραφούντας αναλυτής.
Από το πουθενά έπεσε στην αντίληψή μας πριν λίγες μέρες άρθρο του κυρίου Θεόδωρου Κατσανέβα, διαπρεπούς γαμπρού του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, στο οποίο υμνεί τον μακαρίτη και μας μαλώνει που του φορτώνουμε όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης!
Εκτός από τα γνωστά μελιστάλαχτα και ξύλινα μεταπολιτευτικά γλωσσικά τερτίπια, μας παραθέτει ως ιερό ευαγγέλιο ένα βιβλίο του κυρίου Νίκου Νικολάου, του οποίου η ιδιότητα είναι "πρύτανης των οικονομικών αναλυτών".
Να πω την αμαρτία μου, έχει δυο μέρες τώρα και ψάχνω περί τίνος πρόκειται, αλλά δεν έχω βρει κάποιον Πρύτανη με το εν λόγω όνομα και το μόνο που έχω καταλάβει είναι ότι ο εν λόγω κύριος είναι δημοσιογραφούντας αναλυτής.
Στην νέα εποχή.
Είναι γεγονός ότι η ʼΕυρώπηʼ περνά τη μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας από τη γέννηση της.
Ωστόσο, η εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το ʼπείραμαʼ της Σοσιαλδημοκρατίας πέτυχε!
Και τα αποτελέσματα μπορούμε όλοι να τα δούμε στις χώρες
του Ευρωπαϊκού Βορρά, οι οποίες, παρότι η παγκόσμια οικονομία περνά τη
μεγαλύτερη οικονομική κρίση από τη δεκαετία του ʼ30, διατηρούν την ανταγωνιστικότητα τους, ενώ
όλοι οι δείκτες, ακόμη και αυτός της ανεργίας των νέων, δείχνουν πόσο
ανθεκτικές παραγωγικές δομές έχουν.
Είναι γεγονός ότι οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια,
αλλά στη προκειμένη περίπτωση η ανάγνωση των αριθμών δεν αφήνει άλλη ερμηνεία..
το μοντέλο του πολιτικού εκκρεμές μεταξύ του Φιλελευθερισμού και της
Σοσιαλδημοκρατίας λειτουργεί, γιατί η κεντρική ιδέα της αγοράς δεν είναι ο
πλούτος αλλά η ευκαιρία, ενώ του κράτους είναι η προστασία.
Περιμένοντας τον Ρακιντζή!
Έχω γράψει πάρα πολλές φορές για τα στραβά του δημοσίου
μας, σε τέτοιο σημείο που κάποιοι να με θεωρούν εμμονικό, αλλά και κοινωνικό
αυτοματιστή…
Ή αρνητική όμως άποψη που έχω για το δημόσιο δεν αφορά
στον ρόλο ή στον σκοπό ύπαρξής του, αλλά στα άτομα που το στελεχώνουν.
Και για να είμαι πιο ακριβής, σε ένα (μεγάλο) ποσοστό
αυτών που το στελεχώνουν.
Που όπως έχω γράψει πάρα πολλές φορές, εκτός από
κοπανατζήδες, τεμπέληδες, επίορκοι, σαμποτέρ, κλπ οι περισσότεροι είναι απλά ανεγκέφαλοι, με την έννοια της
βραδύνοιας, και συμπλεγματικοί, ασχέτως τυπικών προσόντων που κουβαλάει ο
καθένας τους.
Και αυτοί είναι που κάνουν τη ζημιά για όλους τους
υπόλοιπους.
Πολλοί εκ των οποίων τρέχουν και δεν φτάνουν… για να
καλύπτουν την ανεπάρκεια των προηγούμενων, που αποτελούν καθεστώς (παγιωμένο).
Ένα νέο παιδομάζωμα;
Η είδηση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος
Τύπος» και αναπαράγεται σε δικτυακούς τόπους εξειδικευμένους σε θέματα παιδείας
έχει ως εξής: Η υφυπουργός Παιδείας επί ΠΑΣΟΚ κ. Χριστοφιλοπούλου φέρεται ότι
συνεχίζει να πιέζει για την αποδοχή ενός γερμανικού σχεδίου που της είχε
υποβληθεί και προφανώς την ενθουσιάζει.
Οι Γερμανοί, σύμφωνα με το δημοσίευμα, προτείνουν να
χρηματοδοτήσουν την παραμονή στη χώρα τους και την εκμάθηση των γερμανικών για
σπουδαστές Τεχνικών Επαγγελματικών Λυκείων, ειδικά από τις περιοχές Ανατολικής
Μακεδονίας και Θράκης, δηλαδή από την επιχειρούμενη εκεί «ειδική οικονομική
ζώνη».
Ανθέλληνες.
Αν μεγάλο μερίδιο της κακοδαιμονίας μας το αποδίδουμε
στον παράγοντα του ανθελληνισμού και τη δράση των απανταχού εκφραστών του σε
κάθε ιστορική εθνική μας καμπή, τότε θα έπρεπε να συνυπολογίσουμε και την πρώτη
ύλη που προσφέραμε αφειδώς σε αυτούς που μας ασκούσαν αμείλικτη κριτική.
Από τα πιο μικρά έως τα πιο κρίσιμα, κοινός παρονομαστής
ήταν η ασυνεννοησία και η διχόνοια.
Αφού η εικόνα που είχαμε οι μισοί για τους άλλους μισούς
ήταν η χειρότερη δυνατή και αυτό εκπέμπαμε, γιατί να μπουν στον κόπο οι «απέξω»
να μας φιλοτεχνήσουν;