Hell's Bells...

AC/DC.
Hell's Bells!!!!

Με αγάπη, Σούλα!

Πήραμε (λέμε τώρα) και δημοσιεύουμε (με την δική του ορθογραφία) το παρακάτω μήνυμα από μια φίλη αναγνώστρια, την Σούλα, που μας στηλιτεύει για την κριτική που ασκούμε στον Αλέξη.

Το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι με τέτοια στήριξη, ο Αλέξης είναι καταδικασμένος να πετύχει.

Αγαπητέ Ορθογράφε,

Έπεσα κατά τύχη επάνω σου, ψάχνοντας στο ίντερνετ κάποιον βοηθό ορθογραφίας, για να ενισχήσω τα προσόντα μου ενόψη εξετάσεων που θα δόσω για το δίπλωμα κομμοτικής.

Επειδή μου άρεσε κάπως η θεματογραφία σου, είπα να σε παρακολουθώ πιο σιστηματικά.

Μέχρι που κατάλαβα τον βρόμικο ρόλο που παίζης.

Στερνή μου γνώση…

“Η λιτότητα απέτυχε. Απέτυχε στη Βρετανία και απέτυχε και στην ευρωζώνη. Ήταν μια αποτυχία που μπορούσε να προβλεφθεί και την οποία πράγματι κάποιοι κατάφεραν να προβλέψουν. Μετέτρεψε την ασθενική ανάκαμψη σε στασιμότητα. Επέφερε τεράστιο, αχρείαστο κόστος, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα, αν μετρήσουμε το κόστος των χαμένων επενδύσεων, των επιχειρήσεων που δεν ξεκίνησαν ποτέ, των δυνατοτήτων που ατρόφησαν και των ελπίδων που καταστράφηκαν.” 

Aυτά είπε πρόσφατα σ’ ένα συνέδριο στη Νέα Υόρκη ο γνωστός αρθρογράφος των Financial  Times, Martin Wolf.

Και δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ό,τι η Γερμανικής έμπνευσης λιτότητα έχει οδηγήσει σ΄ ένα σπιράλ θανάτου που οδηγεί την Ευρώπη σε μια κρίση διαρκείας.

Οι δυο όψεις του Μπουτάρη.

Ο δήμαρχος Μπουτάρης έχει δυο ψυχές.

Η μια ψυχή είναι του μποέμ, και η άλλη του αστού.

Ο ανθρώπινος αυτός τύπος συναντάται συχνότερα στη λογοτεχνία παρά στην ελληνική πολιτική ζωή.

Από την μποέμ πλευρά του αντλεί την απενοχοποιημενη χαλαρότητα και απλότητα στη συμπεριφορά, την αφοπλιστική ευθύτητα του λόγου, αλλά και τις θυμικές αμφιταλαντεύσεις του.

Στην αστική του πλευρά χρωστάει την φιλελεύθερη ματιά, τον κοινωνικό προοδευτισμό και μια διαισθητική αντίληψη της ποιότητας και του αυτονόητου.

Η διπολική αυτή ταυτότητα, εκφράζεται περισσότερο ως υπεραξία σύνθεσης, παρά ως διχαστική εσωτερική διαπάλη.

Αυτό εξάλλου είναι και το σημείο εκκίνησης που τον καθιστά γοητευτικό άνθρωπο. Έναν άνθρωπο, που εξελίσσεται και ωριμάζει θετικά, με την πάροδο του χρόνου, όπως τα κρασιά του.

Η αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων του Μάκη.

«Μαμά, το σάιτ που σκότωσε τη Ζωζώ Σαπουντζάκη μου έβγαλε την αυριανή κυβέρνηση»

Ένας ύμνος για το τελευταίο σουξεδάκι του Zougla.gr

 
 

Κάθε άνθρωπος που έχει περάσει απ' το λύκειο, θα έχει συναντήσει κάποια στιγμή στη ζωή του την (βαρετή) επιστήμη της στατιστικής. Σε κάθε σχολείο της Ελλάδας, δημόσιο ή ιδιωτικό, η εισαγωγή γίνεται με το εξής ιστορικό παράδειγμα, ίδιο και απαράλλακτο:

Κάποτε έγινε μία τηλεφωνική δημοσκόπηση στις ΗΠΑ, με μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων, για την πρόθεση ψήφου στις προεδρικές εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις προέβλεψαν ότι θα κερδίσει με διαφορά ο συντηρητικός υποψήφιος.

Γίνονται οι εκλογές και κερδίζει με διαφορά ο δημοκρατικός. Τι φταίει;

Ότι την εποχή που έγινε η δημοσκόπηση, τηλέφωνο είχαν μόνο το ανώτερα οικονομικά στρώματα, που είναι λογικό να τείνουν προς τους συντηρητικούς.

Περί Σουηδίας….

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Σουηδία έχει πάψει να είναι η χώρα της ισοτιμίας, που ήταν κάποτε.

Οι πλούσιοι της γίνονται πιο πλούσιοι, και ο αριθμός των φτωχών αυξάνεται συνεχώς, άσχετα αν αυτοί είναι ακόμη λιγότερο φτωχοί από ότι παλιότερα.

Βέβαια, οι αλλαγές αυτές στη σουηδική κοινωνία μπορεί και να μην είναι αναγκαστικά αρνητικές…

Η είδηση ότι το χάσμα της ανισότητας αυξάνεται ραγδαία στη Σουηδία έπεσε σαν κεραυνός στη χώρα.

Ο αριθμός των φτωχών διπλασιάστηκε τις τελευταίες δεκαετίες, και αυτό έχει προκαλέσει πάμπολλες συζητήσεις.

Βούτυρο στο ψωμί του Μιχαλολιάκου…

Το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη είναι μια πολύ κακή ιδέα για την αντιμετώπιση του ακραίου εθνικισμού.

Διότι υιοθετεί προβληματικές κανονιστικές διατάξεις, οι οποίες σαφώς περιορίζουν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και δεν περιορίζονται στις αξιόποινες πράξεις.

Το ποινικό δίκαιο που ισχύει είναι το μόνο αρμόδιο να οριοθετήσει τις νόμιμες από τις μη νόμιμες πράξεις.

Κάθε άλλη ρύθμιση συνιστά υπέρβαση και σαφώς περιορίζει ελευθερίες.

Αυτή είναι όμως η τυπική πλευρά του θέματος.

Υπάρχει μια άλλη σοβαρότερη: η πολιτική.

Η ιδέα δημιουργίας ενός «δημοκρατικού πολιτικού τόξου» -την οποία σκέφτηκαν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, που έχουν προφανώς πανικοβληθεί από την επερχόμενη εκλογική συντριβή και προσπαθούν να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα και αντί να συζητάμε για το μισθό μας, να συζητάμε για τον Αμβρόσιο και τον Μιχαλολιάκο- είναι επικίνδυνη και φυσικά εντελώς ανόητη.

Για ένα νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ.

Οι πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αποτελούν έναν αναχρονιστικό θεσμό.

Αμφιβάλλω, αν εξυπηρετούν  κάποια εκπαιδευτική σκοπιμότητα.

Και σίγουρα δεν είναι  ένα αντικειμενικό και αξιόπιστο σύστημα επιλογής των άξιων.

Τουναντίον, έχει μετεξελιχθεί σε μια μηχανιστική διαδικασία με πολλά τρωτά και περισσότερα προβλήματα.

-Επιβραβεύει την παπαγαλία.

-Εν πολλοίς, το μέλλον ενός νέου παιδιού μπορεί να προσδιοριστεί από  την ατυχία του. Και αυτό είναι άδικο!

-Έχει αναδειχθεί  σ’ ένα μηχανισμό γεωγραφικής κατανομής των υποψηφίων για  Σχολές που στήθηκαν με προδήλως μικροκομματικές σκοπιμότητες. (Κάθε υπουργός που σεβόταν τον εαυτό του ίδρυε και ένα δυο τμήματα ΤΕΙ στην εκλογική του περιφέρεια!)

-Σε μεγάλο βαθμό τροφοδοτεί την παραπαιδεία που εξαντλεί ακόμα περισσότερο τα νοικοκυριά.

-Αποβαίνει  σε βάρος της μόρφωσης γιατί ένας μαθητής, από την πρώτη Λυκείου ακόμα , δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να προετοιμάζεται για τις πανελλαδικές. Αυτό μάλλον θα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία.

-Τέλος, με την εισαγωγή, ειδικά στα ΤΕΙ, υποψηφίων με βαθμούς πολύ κάτω από τη βάση του 10,ουσιαστικά ακυρώνεται ο ίδιος ο θεσμός των εξετάσεων.

-Κοντά σ’ όλα αυτά να προσθέσουμε τον ετήσιο  τραγέλαφο με τα λάθος θέματα!

Αν είναι  δυνατόν να δίνονται λάθος θέματα!  Αυτοί οι ανεύθυνοι που τα βάζουν, δεν έχουν προηγουμένως δοκιμάσει να τα λύσουν;