Υπάρχουν πολλά λόγια που μπορεί να πει κανείς για την
κυβέρνηση που ορκίστηκε σήμερα (χθες).
Ελάχιστοι μπορούν να βρουν λόγια καλά.
Τι καλά να πεις: Ένα συνονθύλευμα γόνων, γραφικών
τηλεμαϊντανών, κουτοπόνηρων λαϊκιστών, να, ορίστε, παρασύρθηκα και λέω κι εγώ
λόγια.
Ολόκληρο το ίντερνετ είναι γεμάτο από τέτοια λόγια,
πιθανότατα τα διαβάζεις από χτες στα τουήτερ και τα φέησμπουκ, τα σκέφτεσαι και
από μόνος ή μόνη, τι να σου γράφω εγώ τώρα.
Αν θυμάσαι, σε κάθε ανασχηματισμό τα ίδια γίνονται, πάνω
κάτω, από τότε κιόλας που ήμασταν σε εποχές τρυφηλές, προ κρίσης, όταν
ανακυκλώνονταν τα μικρά και ευέλικτα σχήματα των πενήντα ατόμων.
Πάντα οι έξυπνοι και οι πνευματώδεις, οι μορφωμένοι και
οι εκλεκτοί, διαμαρτύρονταν με θέρμη.
Κάθε φορά που βλέπει τη σύνθεση της κυβέρνησης γραμμένη,
μια εύφλεκτη ιντελιγκέντσια εκρήγνυται, οργισμένη και έκπληκτη.