Ξε-Κουκουλώθηκε το σχέδιο!

Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι στην πολιτική σημασία έχουν οι πολιτικές και όχι τα πρόσωπα. Κι όμως!

Σε πολλές περιπτώσεις, τα πρόσωπα αποκαλύπτουν πολιτικές, αλλά και προσδοκίες, στόχους και μεθοδεύσεις.

Όπως επί παραδείγματι ο Πάρις Κουκουλόπουλος.

Ο άνθρωπος ο οποίος για έναν περίεργο λόγο πίστευε (κι ενδεχομένως εξακολουθεί να το πιστεύει) ότι η ζωή του χρωστάει περισσότερα απ’  ό,τι έχει.

Πώς ένας μετριότατος δήμαρχος με εξαιρετική όμως διείσδυση στο σύστημα διοίκησης νομίζει πώς μπορεί να επιβάλει πολιτικές και στρατηγικές είναι απορίας άξιο...

Αυτοκτονία ή δολοφονία?

Στα ετήσια βραβεία της Εγκληματολογικής Επιστήμης, ο πρόεδρος του AAFS, Dr. Don Harper Mills εξέπληξε σε ομιλία του το ακροατήριό του καθώς τους ανέλυε τις περίπλοκες συνθήκες ενός θανάτου.

Λίγους μήνες πριν, τον Μάρτιο του 1994, ο ιατροδικαστής εξέταζε το πτώμα ενός Ronald Opus ο οποίος είχε βρει έναν πολύ περίεργο θάνατο: Πέφτοντας από την ταράτσα ενός 10όροφου κτιρίου για να αυτοκτονήσει, σκοτώθηκε από... πυροβολισμό καρμπίνας!

Η επόμενη μεγάλη επανάσταση.

Κατηφορίζοντας τη Δευτέρα το μεσημέρι την οδό Ομήρου, έγινα μάρτυρας μιας αλλόκοτης

αρματοδρομίας: Εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- δημοτικοί αστυνομικοί κατέβαιναν εποχούμενοι τη Σταδίου.

Είχαν αναμμένους τους προβολείς των μηχανών και των περιπολικών τους, κυρίως δε σανιδωμένες τις κόρνες τους.

Παρήγαγαν σαματά κολασμένο.

Όπως ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα τρομοκρατεί ουρλιάζοντας απλώς τους Τρώες, έτσι και οι προς μετάταξιν υπάλληλοι θα έτρεπαν με τα ντεσιμπέλ τους και τον πιο βαρήκοο μνημονιακό, και τον πλέον αναίσθητο τροϊκανό, σε πανικόβλητη φυγή.

Επικεφαλής της πορείας τους ήταν ένα πελώριο λάβαρο με έναν βυζαντινοπρεπή γαλάζιο αετό και από κάτω γραμμένη τη φράση «Νίκη ή Θάνατος».

Όταν αντικρίζεις μία λεγεώνα να διατελεί (και να οδηγεί όποιον συναντάει στο διάβα της) σε κατάσταση εκτός εαυτού, η αυθόρμητη, καλοπροαίρετη ευχή σου, είναι να βρει το δίκιο της.

Θα ψοφήσω λοιπόν…

Οι Έλληνες είναι ένας λαός σκλάβων, που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ποτέ την ελευθερία τους.
Είναι να αναρωτιέται κανείς…
Αλήθεια, που πήγε στο τέλος τόσο αίμα που χύθηκε, που εξαφανίσθηκε τόσος πόνος που κάρφωσε και ξέσκισε τις καρδιές αυτού του λαού και πώς σβήστηκε η αγωνία για την ύπαρξη του έθνους, εν ονόματι του οποίου κάποτε ξεσηκώθηκε η φιλελεύθερη Ευρώπη;

Αλήθεια αγαπητοί φίλοι, πώς οι Έλληνες κατάντησαν υπόδουλοι στυγνών κυβερνήσεων, που τους μεταχειρίζονται σαν πρόβατα ή σαν αριθμούς ελάχιστης αξίας;

Οι παπαριές του Τσε Παπάρα…

«Η Ελλάδα δεν θα μετατραπεί σε αποικία χρέους», δήλωσε με την επαναστατικότητα και

τον στόμφο που απαιτεί η φράση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας του «όχι» σε όλα, της παραμονής στις στρεβλώσεις που δημιούργησε στην οικονομία και στην κοινωνία ο λαϊκισμός των περασμένων δεκαετιών, χαϊδεύει τα ώτα της ημιμαθούς κοινωνίας, ως πολιτικός τυχοδιώκτης ή πολιτικάντης.

Τι ωραία που θα ήταν να αποφύγει το χρέος της μια υπερχρεωμένη χώρα;

Αλλά αυτό δεν γίνεται.

Το ξέρει κι ένας απλός πρωτοετής φοιτητής των Οικονομικών Επιστημών.

Αλλά, δεν το ξέρει ή κάνει ότι δεν το ξέρει ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας κι οι συν αυτώ.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μπερδεμένος με τις συνεχείς αλλαγές θέσεων, θεωρεί ότι αυτό που εκστόμισε θα το κάνει πράξη.

Τι εκστόμισε;

Τα συριζέικα σχέδια για στρατό και αστυνομία!

Με τις εσωτερικές διαμάχες στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και την ριζοσπαστική πτέρυγα να διεκδικεί αυξημένο ρόλο στην κεντρική επιτροπή έγιναν γνωστές οι προτάσεις πρωτοβουλιών για την «αναδιαμόρφωση» του Στρατού αλλά και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Φυσικά δεν είναι σίγουρο πόσες από αυτές θα υιοθετηθούν στην έγκριση του Σχεδίου Απόφασης του κόμματος αλλά  η «ποιότητα» των προτάσεων αυτών (τις οποίες ενθαρρύνει θερμά η «τάση Λαφαζάνη») είναι ενδεικτική για τις προθέσεις κάποιων μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Υπενθυμίζεται πως την Κυριακή οριοθετούνται οι ισορροπίες με την εκλογή της νέας κεντρικής επιτροπής η οποία θα απαρτίζεται από 200(!) μέλη.

Πιο αναλυτικά το σχέδιο  για τη συνολική αναμόρφωση του Στρατού όπως αυτό έχει προταθεί από την ριζοσπαστική πτέρυγα ή αριστερή πλατφόρμα, ή εσωκομματική αντιπολίτευση ή αριστερές τάσεις κ.ο.κ  έχει ως εξής:

Το αντάρτικο των δημάρχων…

Ανεξέλεγκτες διαστάσεις λαμβάνει η σύγκρουση της κυβέρνησης με τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μετά την προώθηση του πολυνομοσχεδίου που πλήττει τη στελεχιακή υποδομή των Δήμων.

Δεν είναι μόνοι οι δήμαρχοι που ανακοινώνουν κλείσιμο των υπηρεσιών και συντάσσονται με τους εργαζόμενους που κινητοποιούνται.

Είναι και οι δήμαρχοι που παραιτούνται, μαζί με τα δημοτικά συμβούλια, φέρνοντας την κυβέρνηση αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο πρόβλημα.

Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι, δια της ΠΟΕ-ΟΤΑ, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο για κινητοποιήσεις και στην καθαριότητα - όλοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό μέσα στο καλοκαίρι.

Και, φυσικά, μπροστά μας βρίσκεται και η γενική απεργία της 16ης Ιουλίου που αναμένεται να φέρει χιλιάδες ανθρώπους έξω από τη Βουλή.
Την Παρασκευή ψηφίστηκε στην αρμόδια επιτροπή το πολυνομοσχέδιο, κάτω από ένταση και διαμαρτυρίες των εμπλεκομένων φορέων.

Ντροπή. Τίποτα άλλο…

Στα ερείπια της χρεοκοπημένης χώρας των δύο εκατομμυρίων ανέργων που λέγεται Ελλάδα

το άχρηστο άθλιο και παντελώς απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό συνεχίζει το πάρτι βολεύοντας τους ημέτερους, προκαλώντας βάναυσα την κοινωνία που υποφέρει.

Τελευταίο κατόρθωμα ο διορισμός του Χρήστου Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο πρώην συνδικαλιστής και στη συνέχεια διορισμένος ευρωβουλευτής που δεν είχε ποτέ στη ζωή του καμιά σχέση με τον τραπεζικό τομέα και την πραγματική οικονομία επιλέγει απ’ τον Ευάγγελο Βενιζέλο για τη νευραλγική αυτή θέση στο πλαίσιο της ρύθμισης των ισορροπιών στο μόρφωμα, που λέγετε ΠΑΣΟΚ.

Προφανώς ο Ευάγγελος Βενιζέλος επειδή έχει συνηθίσει από καφέδες στη Χαριλάου Τρικούπη και από… ντομάτες στη Κρήτη προχωράει ακάθεκτος χρησιμοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό και τον δημόσιο κορβανά για την τακτοποίηση των ημετέρων.

Άλλωστε ο Παπουτσής δεν είναι η μοναδική περίπτωση.