Lust for Life.

That's just like hypnotizing chickens.....
Iggy Pop in Lust for Life.

Η θεωρία των δυο άκρων.

Πρόσφατα διάβασα στον Τύπο μια δήλωση του 

Μίκη Θεοδωράκη που σήμανε το πολιτικό του «τέλος».

Αν και δεν μου ήταν άγνωστη η «στροφή» του εθνικού μας συνθέτη προς εξωκοινοβουλευτικά μονοπάτια, αφού πρώτα βέβαια διήλθε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής, ξεκινώντας από τον αντιδικτατορικό αγώνα και τις παρυφές της κομμουνιστικής αριστεράς και φθάνοντας έως τη θέση του υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, και την "Πατριωτική" Σπίθα, δεν μπορώ να πω ότι δεν σοκαρίστηκα από την επιμονή του ότι η αλλαγή έπρεπε να έλθει «έξω από τη σύστημα εξουσίας». 

Και για όποιον αμφέβαλε για το τι εννοούσε, στην ίδια την επιστολή του διευκρινίζει ότι το «μέσα» ισοδυναμούσε με συμμετοχή στις εκλογές… 

Ο ίδιος επιθυμούσε τη δημιουργία ενός «Παλλαϊκού Μετώπου Αντίστασης», με εξωκοινοβουλευτικές βέβαια διαδικασίες. 

Το σύστημα, το χέρι του, και η μόλυνση…

Μέχρι την προπερασμένη Τρίτη που έγινε η δολοφονία στο Κερατσίνι, η αντιμετώπιση του προβλήματος Χρυσή Αυγή από τις «κλασικές» πολιτικές δυνάμεις ήταν δυο ειδών.

Η κυβέρνηση -εν προκειμένω η πλειοψηφία της ΝΔ- ήταν δίβουλη.

Από τη μια περίσσευαν οι καταγγελίες εναντίον των «ναζί» και από την άλλη ορισμένοι δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο κάποιας μελλοντικής συνεργασίας μαζί τους, αν είχαν ανάγκη τις ψήφους τους στη Βουλή. Πιθανότατα επρόκειτο για σκόπιμα επιλεγμένη διβουλία.

Πίστευαν -οι αφελείς- ότι έτσι χαϊδεύουν τους ψηφοφόρους που είχαν φύγει από τη ΝΔ και είχαν πάει στη Χρυσή Αυγή.

Γι’ αυτό και δεν είχαν αποδεχθεί τις σωστές προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, κυβερνητικών εταίρων, για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας.

Ζητάδες με μυαλό κουκούτσι…

Αυτόφωρο ή... αυτόγραφο;

Αυτό το δίλημμα έθεσαν προχθές το βράδυ σε δύο αιθέριες υπάρξεις της showbiz οι άντρες της ομάδας «Ζ» που τις σταμάτησαν για έλεγχο.

Σε μια εποχή που η Ελληνική Αστυνομία «βράζει» και πέφτουν... κεφάλια αστυνομικών (λόγω Χρυσής Αυγής), δύο «Ζητάδες» βρήκαν τον χρόνο (και την όρεξη!) να κάνουν χαριτωμενιές εν ώρα υπηρεσίας, προσπαθώντας να «πουλήσουν μούρη» στο μοντέλο και παρουσιάστρια Ζέτα Θεοδωροπούλου και στην τραγουδίστρια Αρτεμις Αλεξανδράτου, αδελφή της «θρυλικής» Τζούλιας!

Το περιστατικό συνέβη αργά το βράδυ της Δευτέρας στην περιοχή της Γλυφάδας. Φεύγοντας από το κλαμπ όπου είχαν πάει για διασκέδαση, τα δύο κορίτσια μπήκαν στη Mercedes της Ζέτας που έβαλε μπρος και ξεκίνησε για να μεταφέρει τη φίλη της παρακάτω, στο σημείο όπου είχε αφήσει το δικό της αυτοκίνητο.

Δεν κατάλαβε όμως ότι τα φώτα της ήταν σβηστά και λίγα λεπτά αργότερα το όχημά της βρέθηκε περικυκλωμένο από τους αστυνομικούς που επέβαιναν σε δύο μηχανές μεγάλου κυβισμού.

Τα παιδιά του Σαββατοκύριακου…

Οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου έχουν παιδιά του Σαββατοκύριακου.

Παιδιά που μοιάζουν με αεροπορικά εισιτήρια.

Συγκεκριμένη ημέρα και ώρα άφιξης και αναχώρησης.

Παραλαβή, Σάββατο πρωί. Παράδοση, Κυριακή βραδάκι.

Τα παιδιά του Σαββατοκύριακου δεν καταλαβαίνουν.

Δεν το χωράει το μυαλουδάκι τους.

Άδικα η μαμά λέει και ξαναλέει πως ούτε το πρώτο είναι ούτε το τελευταίο.

Να, τόσοι συμμαθητές, τόσοι φίλοι.

Ο Κωνσταντίνος, ο Πέτρος, η Λουίζα, ο Αλέξανδρος της διπλανής πόρτας και ο Νίκος που κάθεται στην «πεντάδα» στο σχολικό…  

Τόσα παιδιά…

Μικροπολιτικές τακτικές αντιπολίτευσης.

Τον καιρό που η Ιταλία μάτωνε από τη δράση των Ερυθρών Ταξιαρχιών, το σύνολο του πολιτικού κόσμου, από τη δεξιά ως το κομμουνιστικό κόμμα, ενώθηκε στην πράξη μπροστά στον κοινό εθνικό σκοπό της εξάλειψης της βίας.

Παραμέρισαν ιδεολογικές διαφορές και κοσμοθεωρίες και στις κηδείες των θυμάτων, πίσω από το φέρετρο και του τελευταίου καραμπινιέρου, βάδιζαν όλοι μαζί, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ασχέτως από το ποιο κόμμα, κάθε φορά, βρισκόταν στην κυβέρνηση - και, ως γνωστόν, η Ιταλία άλλαζε τις κυβερνήσεις σαν τα πουκάμισα, οι πολιτικές άλλαζαν, αλλά η τρομοκρατία παρέμενε.

Περί σοσιαλδημοκρατίας…

1. Η σοσιαλδημοκρατία «κλασσικού τύπου», δηλαδή η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία που ξέρουμε από την Ιστορία και την πολιτική πρακτική, φθίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το παράδοξο είναι ότι φθίνει επειδή έχει …κερδίσει στα περισσότερα σημεία της παραδοσιακής πολιτικής και ιδεολογικής ατζέντας της.

Μοιάζει με σωματείο που περίπου ολοκλήρωσε τον σκοπό του και βαίνει προς αυτοδιάλυση.

Για τον λόγο αυτό η επιμονή και προσκόλλησή της στο παραδοσιακό πρόγραμμά της την κάνει να συγκλίνει προς τον μετριοπαθή φιλελευθερισμό, έτσι ώστε στο εκλογικό σώμα να εμφανίζεται ως προσχωρούσα στη συντήρηση.

Αυτή η τάση την εξαερώνει στα μάτια του εκλογικού σώματος.

Φοβού τους Ρώσους και δώρα φέροντας...

Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, ο πρόεδρος Πούτιν  ανέφερε δημόσια πως η Ελλάδα είναι μια προβληματική  χώρα για επενδύσεις...
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, δεκαπέντε μέρες αργότερα η πρόεδρος της Ανω Δούμας η κυρία Ματβιένκο ως απεσταλμένη του Ρώσου προέδρου μετέφερε το ενδιαφέρον για επενδύσεις...

Ρωσικές εταιρείες δείχνουν ενδιαφέρον για Λιμάνι Θεσσαλονίκης, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και πάλι για την ΔΕΠΑ που μας άφησαν στα κρύα του λουτρού προ διμήνου περίπου.
Τι έχει αλλάξει εν τω μεταξύ και η προβληματική χώρα έγινε Ελντοράντο;