Η Αυγή για την Δέσποινα Βανδή!



Ο αντιφασισμός είναι για όλους.
Δεν φυτρώνει μόνο στα Εξάρχεια -μπορεί στα Εξάρχεια να ευδοκιμεί περισσότερο- ούτε για να τον εξασκείς πρέπει να φοράς σταράκια και να μπορείς να κάνεις συγκριτική ανάλυση των κινημάτων της Λατινικής Αμερικής (που αν μπορείς καλό είναι, μαγκιά σου!).




Πλην όμως ο αντιφασισμός πρέπει να είναι παρών όπου σηκώνει κεφάλι ο φασισμός, με όποιους όρους, υπό οιεσδήποτε συνθήκες και προϋποθέσεις και με ατομικές στάσεις.

Δημοκρατία vs Αξιοκρατία.



Στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος, αλλά και τεράστιο θέμα με τα πανεπιστήμια.  
Το πρόβλημα επικεντρώνεται στην αξιολόγηση των πανεπιστημιακών υπαλλήλων.
Και εδώ είναι το βασικό θέμα: η αξιολόγηση.
Αυτό συμβαίνει, γιατί η αξιολόγηση οδηγεί στην πολυπόθητη αξιοκρατία που τόσα χρόνια αναζητούμε αλλά ποτέ δεν βρίσκουμε.



Το πρόβλημα ξεκινά μέσα από τα ίδια τα πανεπιστήμια.
Τα πανεπιστήμια είναι εκπαιδευτικοί χώροι όπου διδάσκεται η επιστημονική προσέγγιση.
Η επιστημονική προσέγγιση επιβάλλει ιεράρχηση και αξιολόγηση των δεδομένων και αυτός ο τρόπος σκέψης οδηγεί στην αξιοκρατία.
Είναι ο τρόπος με τον οποίο αναδεικνύονται οι αυθεντίες, που έχουν και τον πρώτο λόγο στα αξιοκρατικά συστήματα.
Αντίθετα, στη δημοκρατία είναι όλοι ίσοι, δεν υπάρχει κανενός είδους ιεραρχία, ενώ η άποψη όλων έχει ακριβώς την ίδια βαρύτητα.


Έσκασε μύτη ακόμη ένας σωτήρας!



«Πρέπει να μπει τέλος στον εμπαιγμό του Ελληνικού Λαού και των δημοκρατικών θεσμών».
Όχι. Δεν είναι νέα δήλωση του Νότη Σφακιανάκη ή άλλου πικραμένου που το παίζει δημοκράτης.



Η… βαρυσήμαντη παρέμβαση έγινε από τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο.
Φέρεται να είναι δήλωσή του, ή έτσι τουλάχιστον λένε οι πληρωμένες εταιρείες δημοσίων σχέσεων που φτιάχνουν το προφίλ του.


Το κυλώνειον άγος των πανεπιστημίων μας…



Ακούω από παθόντες υπαλλήλους των πανεπιστημίων ότι έχουν γίνει τέρατα. Ειλικρινείς διοικητικοί υπάλληλοι, που απογράφηκαν κι έβαλαν τα πραγματικά προσόντα τους και την αληθινή προϋπηρεσία τους, βλέπουν ν’ ανοίγει από κάτω τους το πηγάδι της ανεργίας, διότι άλλοι συνάδελφοί τους δήλωσαν ό,τι τους κάπνισε.




Π.χ. σοβαροί άνθρωποι μου λένε ότι αρκετοί έχουν δηλώσει στην απογραφή ότι μπήκαν στο Καποδιστριακό μέσω ΑΣΕΠ, ενώ είναι γνωστό ότι σε όλο το εν Αθήνησι πανεπιστήμιο έχουν μπει με ΑΣΕΠ όλοι κι όλοι 19!
Ή δήλωσαν ότι έχουν αξιολογηθεί, τη στιγμή που μόνο ελάχιστοι αξιολογήθηκαν με τις νόμιμες διαδικασίες.

Το χωριό του Μπαρουφάκη;



Ή αλλιώς όπως λέμε: Το χωριό του Άη Βασίλη...
 
Το όραμα του Τσίπρα έγινε πραγματικότητα.
Αν όχι σε ολόκληρη την Ελλάδα, τουλάχιστον σε ένα μικρό χωριό…  που αντιστέκεται στη χούντα του μνημονίου.



Ένα χωριό που λατρεύει προφανώς τον Τράγκα, τον Στρατούλη, τον Δραχμαζάνη, και τα υπόλοιπα παιδιά της δραχμής.
Τις μπαρούφες των οποίων πήρε στα σοβαρά, και χάραξε τον δικό του δρόμο.
Ένα χωριό σφόδρα Μπαρουφακικό!
Έτσι, όπως διαβάζουμε στο σάιτ κόντρα σε όλους  ...

Kalamata… we have a problem!




Η Φώφη Γεννηματά απάντησε στον Βασίλη Καπερνάρο με τη σοβαρότητα που αρμόζει στην ερώτησή του.
Ναι, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας εξετάζει με τη δέουσα προσοχή, το ενδεχόμενο μετατροπής του αεροδρομίου Καλαμάτας σε διαστημικό κέντρο εκτόξευσης πυραύλων για τουριστικούς σκοπούς.



Έτσι η Μεσσηνία, δεν θα θεωρείται, απλώς, παραμεθόριος.
Θα είναι και το τελευταίο σύνορο της γης, χαρακτηριστικό που, όπως αντιλαμβάνεστε, αλλάζει πολλά.


Άκλαυτος…



Θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας του πιο μελαγχολικού νεορεαλισμού ή του πικρότερου νουάρ, γραμμένο από τον Πιερ Πάολο Παζολίνι, τον Τζέιμς Κέιν ή τον Αλμπέρ Καμύ, γυρισμένο από τον Κισλόφσκι του «Ου φονεύσεις».



Όχι, το φονικό στην οδό Γερανίου τα ξεπερνά σε ωμότητα, χωρίς καν την παρηγοριά ενός επιμύθιου.
Η ζωή έχει τον δικό της αμείλικτο ρεαλισμό.