Enola Gay....

Orchestral Maneuvers in the Dark....
Για τους άνω των 45!!!!!!!!

Η ακριβή δημοκρατία…

Ή αλλιώς: Ό,τι πληρώσεις παίρνεις.

Οι δάσκαλοι και αργότερα, οι καθηγητές της ιστορίας προσπαθώντας να μας πείσουν γιατί θα πρέπει κανείς να δείχνει ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο μάθημα,

  μας έλεγαν (και είμαι βέβαιος ότι αυτό κάνουν και σήμερα) ότι είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο διότι μπορεί κανείς απ' αυτό να αντλεί χρήσιμα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον.

Όσο αληθινό κι αν είναι αυτό, όλοι μας ξέρουμε εκ πείρας ότι είναι φτωχότατο επιχείρημα όταν αφορά μαθητές.

Γι' αυτό (σε συνδυασμό με άλλους ίσως σοβαρότερους λόγους που έχουν να κάνουν με το γενικότερο προσανατολισμό της ελληνικής παιδείας) καταλήγουμε σε φαινόμενα η απάντηση από ενήλικες (με δικαίωμα ψήφου και δικαιοπρακτείν κανονικά και με το νόμο) στο τί γιορτάζουμε π.χ. κάθε 17 Νοέμβρη να είναι το “γιορτάζουμε τότε που επί κατοχής ο Απόστολος Γκλέτσος έδιωξε τους Τούρκους απ' το Πολυτεχνείο”.

Ή κάπως έτσι…

Προσωπικά η ιστορία μου άρεσε ανέκαθεν και δε χρειάστηκα καμία παραίνεση γι' αυτό. Όχι διότι με ενδιέφεραν στα 7 ή στα 17 μου τα διδάγματα, αλλά επειδή μου άρεσαν οι ιστορίες γενικώς.

Ειδικά όταν τυγχάνουν αληθινές, τότε είναι που τις έβρισκα και τις βρίσκω ακόμα ακαταμάχητες.

Αποκηρύσσει τον Τσελεμεντέ του…

Ο William Powell είναι ο διάσημος πλέον συγγραφέας του επίσης διάσημου, και ίσως κλασικού πλέον βιβλίου:  The Anarchist Cookbook (Ο Τσελεμεντές του Αναρχικού).

Όταν όμως πληροφορήθηκε πρόσφατα πως ο νεαρός Karl Pierson, που άρχισε να πυροβολεί αδιάκριτα μέσα σε ένα αμερικανικό σχολείο, είχε το συγκεκριμένο βιβλίο ως έμπνευση, ζήτησε να αποσυρθεί από την κυκλοφορία.

Οι συνδικαλιστές και το γάλα των παιδιών τους…

Σε όλο τον κόσμο οι αγώνες οργανώνονται.

Μπαίνουν στόχοι, ορίζονται χρονοδιαγράμματα κλιμάκωσης, δημιουργούνται απεργιακά ταμεία για τη στήριξη των εργαζομένων που δεν μισθοδοτούνται κατά τη διάρκεια της απεργίας, και μόνο στο τέλος «σηκώνουν τα πανό και ξεκινάνε».

Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, υπάρχει έλλειμμα οργάνωσης και πλεόνασμα μαγκιάς. Δικαιολογημένα, διότι το κράτος-πατερούλης φρόντιζε για τα πάντα· χρηματοδοτούσε ακόμη και τους αγώνες εναντίον του.

Ετσι, στο Δημόσιο είχαμε και χορτάτους από αγώνες υπαλλήλους και τον μισθό τους ολόκληρο.

Το ουρλιαχτό του χοίρου…

Το σωτήριον έτος 1981 έλαβε χώρα ένα ιστορικό γεγονός: «Το ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση - ο Λαός στην εξουσία» με αποτέλεσμα  «εκεί και τότε»  να περιέλθει «η Ελλάδα στους  Έλληνες»  υποστηρίζοντας το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ,  το ίδιο συνδικάτο», και άλλα τέτοια υπέροχα.

Για οχτώ χρόνια κι αφού στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει κι ένα  «συμβόλαιο με το λαό» έγινε το «έλα να δεις».

Μίζες, πάμπερς, Τόμπρας, Κουτσόγιωργας, πρασινοφρουροί, Σαντινίστας, Καντάφι και το κακό συναπάντημα παρέλασε,  στο καφενείον η Ελλάς.

Επιδοτήσεις, εξοπλιστικά, ΜΟΠ, εθνικοί εργολάβοι, γάμοι, διαζύγια, πουτάνες, ζεϊμπέκικα αλλά προ παντός κοινωνική πολιτική, συντάξεις προνοιακές, αναπηρικές, εθνικής αντίστασης και «Τσοβόλα δώστα όλα» στο λαό που μας ψηφίζει.

Και διορισμοί με το τσουβάλι σε, Ολυμπιακή,  ΟΣΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΡΤ, Αστυνομία, Λιμενικό, Στρατό, και φυσικά μόνο προοδευτικοί ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Οι ιστορίες φρίκης των Ελληνικών media.

1. Μέχρι πριν μια βδομάδα, όλοι μαζί εν συγχορδία, συνεπικουρούμενοι από τους πατριάρχες του πολιτικού λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ, μας είχαν «πείσει» ότι θα κλείσει η Αμυντική Βιομηχανία της χώρας. Και αν δεν κλείσει δεν πρόκειται να πάρουμε τη δόση του 1 δις…

Η αμυντική βιομηχανία δεν έκλεισε, αντίθετα εξυγιαίνεται, την δόση την πήραμε, και οι εργαζόμενοι ευχαριστούν την κυβέρνηση για την μεγάλη της προσπάθεια!
Ασφαλώς αυτή η είδηση δεν προβλήθηκε σχεδόν πουθενά…

Σύνδρομα παντού.

Η μοίρα της πολιτικής είναι να θρέφει τα στερεότυπα.

Και είναι λογικό.

Κλειστά συστήματα - όπως είναι τα περισσότερα κόμματα - χρειάζονται για την αναπαραγωγή τους ιδέες με χαρακτήρα συγκολλητικής ύλης.

Σε δύσκολες στιγμές, μάλιστα, το στερεότυπο γίνεται σύνδρομο, που παρακολουθεί τον πολιτικό, καθοδηγεί τη σκέψη του, δεσμεύει τις αποφάσεις του.

Με μια κουβέντα, ορίζει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται.

Στη διαδρομή της η Αριστερά συνδέθηκε - δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα - με σύνδρομα και σύνδρομα.

Ανθεκτικότερο όλων αποδείχθηκε αυτό του αρνητισμού, που, επί δεκαετίες τώρα, κάνει καριέρα με το μανδύα της “καθαρότητας”.

Στη σκιά του, οι συμμαχίες ενοχοποιούνται, οι συναινέσεις προδίδουν έλλειμμα αγωνιστικότητας, η αναζήτηση κοινών τόπων δαιμονοποιείται.