Αριέλ Σαρόν: Ήρωας ή χασάπης;

Κάποιοι τον θαυμάζουν, και κάποιοι άλλοι τον μισούν.

Αυτή είναι η παρακαταθήκη που άφησε πίσω του ο αμφιλεγόμενος πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν.

Ο Σαρόν πέθανε το περασμένο Σάββατο, σε ηλικία 85 χρόνων, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια σε κωματώδη κατάσταση, εξαιτίας εγκεφαλικού επεισοδίου το 2006.

Πρόκειται για μια πολύπλοκη και άκρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην πολιτική σκηνή της Μ. Ανατολής, με διάφορα παρατσούκλια που του έδωσαν τόσο οι Ισραηλινοί, όσο και οι Παλαιστίνιοι στις δεκαετίες που πρωταγωνίστησε στρατιωτικά και πολιτικά.

Δυο από αυτά υπογραμμίζουν το πόσο πολωτικός ήταν σαν άτομο:

Ο Μπουλντόζας.

Πολλοί τον ήξεραν απλά ως τον Μπουλντόζα, κυρίως επειδή σαν αξιωματικός του στρατού ήταν ξεροκέφαλος και απείθαρχος.

Αργότερα, το παρατσούκλι αυτό ταυτίστηκε με την σωματική του διάπλαση, που ήταν κοντόχοντρη, αλλά και το αυταρχικό του πολιτικό στυλ.

Στη δεκαετία του 1990, ο Σαρόν πήρε πάνω του την εκστρατεία εποικισμού στη δυτική όχθη και στην λωρίδα της Γάζας, πιέζοντας για ευρεία επέκταση των εβραϊκών οικισμών.

Ήταν η πιο φρενήρης εποχή για τους εποικισμούς, από τότε που το Ισραήλ ανέλαβε τον έλεγχο της περιοχής το 1967.

Στη συνέχεια διέταξε την μονομερή αποχώρηση της χώρας του από την Γάζα και μέρη της δυτικής όχθης το 2005, παρά την ισχυρή διαφωνία από τους συμπατριώτες του, προκαλώντας ιδιαίτερη αναστάτωση, αλλά  και μετακινήσεις χιλιάδων Ισραηλινών εποίκων.

Το 1982, η συγγραφέας Marguerite Johnson τον είχε περιγράψει ως άτομο που «εμπνέει ακραίο συναισθηματισμό… για τους θαυμαστές του, κυρίως τους στρατιώτες του, πρόκειται για έναν γενναίο και ιδιαίτερα ιδιοφυή διοικητή, που σπάνια φοβάται, ακόμη και όταν κινδυνεύει η ζωή του.

Για τους πολέμιούς του, μεταξύ τους και κάποιοι στρατηγοί αλλά και υπουργοί, πρόκειται για έναν αλαζονικό, επικίνδυνο, και ακραία φιλόδοξο μεγαλομανή, που σπάνια σέβεται την αντίθετη άποψη, πόσο δε μάλλον την δημοκρατική διαδικασία».

Ο χασάπης της Βηρυτού.

Κάποιοι, κυρίως Παλαιστίνιοι, Λιβανέζοι,  και Άραβες εθνικιστές, γνωρίζουν τον Σαρόν ως τον «χασάπη της Βυρητού», αφού αυτός σχεδίασε και έφερε σε πέρας τον πόλεμο του Λιβάνου το 1982, στη διάρκεια του οποίου σφαγιάστηκαν περίπου 3.500 Παλαιστίνιοι στα στρατόπεδα προσφύγων Sabra και  Shatila της Βυρητού.

Ο Σαρόν, που τότε ήταν υπουργός Άμυνας, αρνήθηκε τις κατηγορίες για τις τυχόν ευθύνες του.

Μια επίσημη επιτροπή όμως (επιτροπή Καχάν)  αργότερα κατέληξε στο ότι αν και δεν ήταν άμεσα υπεύθυνος για τους θανάτους, έπαιξε έναν σημαντικό έμμεσο ρόλο. Το 1983, η ιστορία αυτή τον οδήγησε σε παραίτηση από τον υπουργικό του θώκο.

Στη συνέχεια όμως κατάφερε και επανήλθε πολιτικά, με αποτέλεσμα να εκλεγεί πρωθυπουργός του Ισραήλ το 2001.

Global Post

Απόδοση: Strange Attractor