Η κρίση στη Συρία έρχεται να κλείσει έναν
ιστορικό κύκλο που άρχισε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με την πολιτική των ζωνών
επιρροής και των προτεκτοράτων, που καθόρισε τα σύνορα των χωρών της Μέσης
Ανατολής και της αν. Μεσογείου.
Η κατάσταση αυτή, όποια κατάληξη και να έχει η
κρίση στη Συρία, είναι σίγουρο ότι θα επηρεάσει ούτως ή άλλως τη μορφή και το
μέγεθος που θα έχει η Τουρκία ως κράτος τον 21ο αιώνα.
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο γεγονός της κήρυξης της
αυτονομίας του ενός από τα τρία καντόνια που έχει αποφασίσει η Κεντρική Βουλή
των Κούρδων της Συρίας, υποσχόμενοι ότι στο σημερινό άρθρο μας θα εξηγήσουμε
τους λόγους για τους οποίους η εξέλιξη αυτή αποτελεί θανάσιμη απειλή για την
Αγκυρα.
Μια ασφαλής -ίσως ασφαλέστερη- μέθοδος να αξιολογεί κανείς τον αντίπαλο είναι να αναλύει τις αδυναμίες που εντοπίζει ο ίδιος ο αντίπαλος για τον εαυτό του, γιατί κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα από αυτόν τις δυνατότητες, τις ελλείψεις και τις αδύναμες πτυχές του.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, που αποτελεί και αξίωμα στην ανάλυση, αναζητήσαμε στοιχεία για το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα τουρκικά φορτηγά TIR που μεταφέρουν όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικά στους ισλαμιστές τρομοκράτες, συνοδεία της ΜΙΤ, καθώς και τις αιτίες που έκαναν την Τουρκία να υιοθετήσει αυτή την πρακτική, που την εκθέτουν στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.
Αποτέλεσμα της έρευνας ήταν να βρούμε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η απόφαση για τον εξοπλισμό των ισλαμιστών τρομοκρατών ελήφθη σε ανώτατο επίπεδο, δηλαδή στο περιβόητο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ), παρόντων του προέδρου της δημοκρατίας Γκιουλ και του πρωθυπουργού Ερντογάν.
Τα λεφτά για την πληρωμή των φορτίων όπλων προέρχονται από τα απόρρητα κονδύλια της πρωθυπουργίας, ενώ τα περισσότερα πυρομαχικά είναι τουρκικής κατασκευής, από κρατικές και ιδιωτικές εταιρίες.
Μια ασφαλής -ίσως ασφαλέστερη- μέθοδος να αξιολογεί κανείς τον αντίπαλο είναι να αναλύει τις αδυναμίες που εντοπίζει ο ίδιος ο αντίπαλος για τον εαυτό του, γιατί κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα από αυτόν τις δυνατότητες, τις ελλείψεις και τις αδύναμες πτυχές του.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, που αποτελεί και αξίωμα στην ανάλυση, αναζητήσαμε στοιχεία για το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα τουρκικά φορτηγά TIR που μεταφέρουν όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικά στους ισλαμιστές τρομοκράτες, συνοδεία της ΜΙΤ, καθώς και τις αιτίες που έκαναν την Τουρκία να υιοθετήσει αυτή την πρακτική, που την εκθέτουν στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.
Αποτέλεσμα της έρευνας ήταν να βρούμε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η απόφαση για τον εξοπλισμό των ισλαμιστών τρομοκρατών ελήφθη σε ανώτατο επίπεδο, δηλαδή στο περιβόητο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ), παρόντων του προέδρου της δημοκρατίας Γκιουλ και του πρωθυπουργού Ερντογάν.
Τα λεφτά για την πληρωμή των φορτίων όπλων προέρχονται από τα απόρρητα κονδύλια της πρωθυπουργίας, ενώ τα περισσότερα πυρομαχικά είναι τουρκικής κατασκευής, από κρατικές και ιδιωτικές εταιρίες.
Τα ποσά που έχουν δαπανηθεί το 2013 για τις
επιχειρήσεις αυτές ξεπερνούν κατά πολύ τα 500.000.000 δολάρια!
Η κάθε αποστολή αποφασίζεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ή από τον διοικητή της ΜΙΤ, η οποία έχει και την ευθύνη της κάθε επιχείρησης, παρότι με βάση το ισχύον νομικό καθεστώς δεν έχει αρμοδιότητα διεξαγωγής επιχειρήσεων, εξ ου και οι παρεμβάσεις των εισαγγελέων στις οποίες έχουμε αναφερθεί σε άλλα άρθρα μας.
Αυτό είναι κυρίως το επιχειρησιακό σκέλος της υπόθεσης. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το πολιτικό σκέλος ή, για την ακρίβεια, το σκεπτικό πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η τουρκική κυβέρνηση για να προτείνει στο ΣΕΑ μια τόσο παρακινδυνευμένη επιχείρηση διαρκείας, όπως είναι ο εξοπλισμός και η υποστήριξη, ερήμην των δυτικών συμμάχων και των ΗΠΑ, μιας τόσο επικίνδυνης οργάνωσης, όπως η Αλ Κάιντα, η οποία είναι μαθηματικά βέβαιον ότι από ένα σημείο και μετά θα αποτελέσει απειλή και για την ίδια την Τουρκία.
Το σκεπτικό, λοιπόν, της κυβέρνησης Ερντογάν είναι το εξής: Ο κουρδικός παράγοντας στη Συρία, επωφεληθείς από τις συμπλοκές μεταξύ της συριακής αντιπολίτευσης και του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού με τις κυβερνητικές δυνάμεις του Ασαντ, κινείται προς τη δημιουργία κρατικών δομών και ενόπλων δυνάμεων που πρόσκεινται στο ΡΚΚ, οι οποίες, αν δεν εξουδετερωθούν, θα αποτελέσουν θανάσιμη απειλή για την Τουρκία.
Με βάση αυτό το σκεπτικό, εξετάστηκαν πρώτα η εισβολή του τουρκικού στρατού και η διάλυση των δομών και των δυνάμεων που υποστήριζαν την ίδρυση ενός δεύτερου κουρδικού κράτους.
Η κάθε αποστολή αποφασίζεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ή από τον διοικητή της ΜΙΤ, η οποία έχει και την ευθύνη της κάθε επιχείρησης, παρότι με βάση το ισχύον νομικό καθεστώς δεν έχει αρμοδιότητα διεξαγωγής επιχειρήσεων, εξ ου και οι παρεμβάσεις των εισαγγελέων στις οποίες έχουμε αναφερθεί σε άλλα άρθρα μας.
Αυτό είναι κυρίως το επιχειρησιακό σκέλος της υπόθεσης. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το πολιτικό σκέλος ή, για την ακρίβεια, το σκεπτικό πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η τουρκική κυβέρνηση για να προτείνει στο ΣΕΑ μια τόσο παρακινδυνευμένη επιχείρηση διαρκείας, όπως είναι ο εξοπλισμός και η υποστήριξη, ερήμην των δυτικών συμμάχων και των ΗΠΑ, μιας τόσο επικίνδυνης οργάνωσης, όπως η Αλ Κάιντα, η οποία είναι μαθηματικά βέβαιον ότι από ένα σημείο και μετά θα αποτελέσει απειλή και για την ίδια την Τουρκία.
Το σκεπτικό, λοιπόν, της κυβέρνησης Ερντογάν είναι το εξής: Ο κουρδικός παράγοντας στη Συρία, επωφεληθείς από τις συμπλοκές μεταξύ της συριακής αντιπολίτευσης και του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού με τις κυβερνητικές δυνάμεις του Ασαντ, κινείται προς τη δημιουργία κρατικών δομών και ενόπλων δυνάμεων που πρόσκεινται στο ΡΚΚ, οι οποίες, αν δεν εξουδετερωθούν, θα αποτελέσουν θανάσιμη απειλή για την Τουρκία.
Με βάση αυτό το σκεπτικό, εξετάστηκαν πρώτα η εισβολή του τουρκικού στρατού και η διάλυση των δομών και των δυνάμεων που υποστήριζαν την ίδρυση ενός δεύτερου κουρδικού κράτους.
Η λύση αυτή απορρίφθηκε γιατί θεωρήθηκε
επικίνδυνη για δύο λόγους.
Ο πρώτος ήταν ο κίνδυνος να «κολλήσει» η Τουρκία
στον βάλτο της Συρίας και να μην μπορέσει να απεμπλακεί, ενώ ταυτοχρόνως θα αναζωπυρωνόταν
το εσωτερικό κουρδικό μέτωπο, με τραγικές συνέπειες για την Τουρκία.
Ο δεύτερος κίνδυνος ήταν οι αντιδράσεις της
Ρωσίας, των ΗΠΑ και του αραβικού παράγοντα.
Ετσι προκρίθηκε η «λύση» της υποστήριξης της ισλαμικής τρομοκρατίας, η οποία όμως προκάλεσε δύο εξίσου σοβαρά προβλήματα στην Αγκυρα.
Πρώτον, την εξέθεσε στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και των ΗΠΑ, φέρνοντας ταυτοχρόνως την ισλαμική τρομοκρατία στο κατώφλι της, εξ ου και ο φόβος να καταστεί το «Πακιστάν» της περιοχής.
Δεύτερον, οι ισλαμιστές τρομοκράτες δεν κατόρθωσαν να φέρουν εις πέρας τη βρόμικη δουλειά, αφού οι Κούρδοι προχωρούν ακάθεκτοι στην υλοποίηση των σχεδίων τους, που φέρνουν πιο κοντά την ίδρυση καντονίων στην ίδια την Τουρκία!
Και όλοι γνωρίζουν ότι τα καντόνια αυτά δεν θα είναι μόνο κουρδικά, αφού υπάρχουν και οι Αλεβίτες, οι Τσερκέζοι, οι Λαζοί και πόσοι άλλοι που περιμένουν στη σειρά!
Να περιμένουμε εκπλήξεις τα επόμενα χρόνια...
Ετσι προκρίθηκε η «λύση» της υποστήριξης της ισλαμικής τρομοκρατίας, η οποία όμως προκάλεσε δύο εξίσου σοβαρά προβλήματα στην Αγκυρα.
Πρώτον, την εξέθεσε στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και των ΗΠΑ, φέρνοντας ταυτοχρόνως την ισλαμική τρομοκρατία στο κατώφλι της, εξ ου και ο φόβος να καταστεί το «Πακιστάν» της περιοχής.
Δεύτερον, οι ισλαμιστές τρομοκράτες δεν κατόρθωσαν να φέρουν εις πέρας τη βρόμικη δουλειά, αφού οι Κούρδοι προχωρούν ακάθεκτοι στην υλοποίηση των σχεδίων τους, που φέρνουν πιο κοντά την ίδρυση καντονίων στην ίδια την Τουρκία!
Και όλοι γνωρίζουν ότι τα καντόνια αυτά δεν θα είναι μόνο κουρδικά, αφού υπάρχουν και οι Αλεβίτες, οι Τσερκέζοι, οι Λαζοί και πόσοι άλλοι που περιμένουν στη σειρά!
Να περιμένουμε εκπλήξεις τα επόμενα χρόνια...
Σάββας Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου