Κατούρα να τελειώνουμε….

Ομολογούμε ότι μας σόκαρε η σχετική πληροφορία από εγκυρότατη ως προς το θέμα πηγή: επηρεαστικός (ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό) καναλάρχης αρέσκεται να τον κατουράνε!

Άλλο και τούτο, είπαμε, και ενστικτωδώς κάναμε τον σταυρό μας.

«Γίνονται και τέτοια;», αναρωτηθήκαμε με δικαιολογημένη έκπληξη.

Δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν και ετούτες οι περίεργες συνήθειες.

Καλά-καλά δεν είμαστε επαρκώς ενημερωμένοι για πιο συμβατικές μορφές ερωτοπραξίας – πόσο μάλλον για τέτοιας παραδοξότητας σεξουαλικές εξτραβαγκάντζες.

Θελήσαμε να συλλέξουμε περισσότερες πληροφορίες.

 «Να τον κατουράνε ποιοι; Άντρες ή γυναίκες;», ρωτούμε με αγωνία.

 «Γυναίκες», ήλθε η απάντηση.

«Γυναίκες μόνο νέες· και πάντα επί πληρωμή»…

Γνωρίζαμε την παραδοσιακή σχέση κάποιων μηντιαρχών με το κατούρημα. Εκδότες του επιπέδου ενός Maxwell, λ.χ., ή ακόμη-ακόμη και ενός Ανδρουλιδάκη αρέσκονταν στο κατούρημα (όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο της αναφοράς).

Αλλά αρέσκονταν σε ένα κατούρημα τίμιο και λεβέντικο, απολύτως ενεργητικό, και μάλιστα δίχως ίχνος ερωτισμού (τουλάχιστον εμφανούς), με μπόλικες κοινωνικές και πολιτικές συνυποδηλώσεις.

Ενώ ο ρέκτης καναλάρχης εμφανίζεται ιδιαίτερα δραστήριος ως προς το θέμα παθητικό κατούρημα. Σχεδόν καθημερινά, όταν βεβαίως βρίσκεται στην Ελλάδα, θα τηλεφωνήσει στην «άκρη» του (που σχετίζεται και με περίεργους διαγωνισμούς ομορφιάς) διατυπώνοντας το ίδιο πάντα ερώτημα: «τι καλό έχεις να μου στείλεις απόψε;».

Και η επιθυμία του θα πραγματοποιηθεί χωρίς χρονοτριβή, αφού ένα τεφαρίκι μέχρι 25 ετών το πολύ θα αποσταλεί αυθωρεί από τον ευσυνείδητο μεσάζοντα – πάντα με το αζημίωτο.

«Και μετά; Τι γίνεται μετά;», ρωτούμε με ειλικρινές ενδιαφέρον.

Οι απαντήσεις προκαλούν ίλιγγο σε εμάς τους αδαείς: «Το κορίτσι συνήθως τοποθετείται διαγωνίως του καναπέ επί του οποίου κάθεται χαλαρωμένος (και ξεκούμπωτος) ο καναλάρχης. Σε μιαν άνετη πολυθρόνα. Γδύνεται, καθήμενο, αργά-αργά και χαϊδεύεται σε επίμαχα σημεία ενώπιον του σιτεμένου μηντιάρχη. Ακολουθούν ερεθιστικές πόζες και πρόστυχα ερωτόλογα».

«Και μετά;», ξαναρωτούμε με έξαψη.

 «Ε, μετά έρχεται το κατούρημα!», μας απαντά η πληροφοριοδότης μας.

«Για όνομα του Θεού! Κύριε ημών Ιησού Χριστέ!», έρχεται με φυσικότητα η αντίδρασή μας σε όλα τούτα τα ανομολόγητα. 

«Δεν κάνει συμβατικό σεξ ο καναλάρχης; Μόνο να τον κατουράνε θέλει;», ξαναρωτούμε μετά από λίγο, ξεροκαταπίνοντας.

Τα πράγματα δείχνουν να μπαίνουν σε μια σειρά: «Ο τύπος δεν θέλει κανονικό κρεβάτωμα. Μάλλον θέλει αλλά δεν μπορεί, απ’ ό,τι λένε τα κορίτσια. Αυτό που ορέγεται είναι να βλέπει τις κοπέλες γυμνές να χαϊδεύονται και να του μιλάνε. Και μετά από λίγο προχωρά σε κάτι έξτρα κίνκυ: διατάσσει, μερακλίδικα, να τον πλημμυρήσουν με κάτουρο! “Εμπρός μωρέ! Κατουράτε!”, έρχεται η προσταγή που χαρίζει στον decadent καναλάρχη στιγμές ανάτασης και ηδονής».

Βλέποντας την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια μας, η συνομιλήτριά μας μάς προσφέρει και ορισμένα ηθικά, καθησυχαστικά στοιχεία: «Να ξέρεις ότι, μολονότι τον ακολουθεί η φήμη του ιδιαίτερα “σφιχτού” στις επαγγελματικές του δοσοληψίες, με τα κορίτσια είναι ιδιαίτερα ανοιχτοχέρης.

Και αν σκεφτείς μάλιστα ότι οι κοπέλες δεν κουράζονται και ιδιαίτερα – πόσο να κουραστείς με ένα απλό γδύσιμο και κατούρημα – καταλαβαίνεις γιατί σκίζονται ποια θα πρωτοεπισκεφτεί τον καναλάρχη». 

Έχοντας εισέλθει πλήρως στο κλίμα των επιθυμιών του υδρόφιλου καναλάρχη, διψούμε με τη σειρά μας για ακόμη περισσότερες πληροφορίες: «Χρησιμοποιεί και το δικό του membrum virile για να ανταποδίδει την χρυσή βροχή ή προτιμά μόνο να δέχεται το μεθυστικό ντους;».

Η απάντηση καθησυχάζει: «Με ένα απλό, ζεστό golden shower να τον πλημμυρίζει είναι εντάξει, χωρίς την παραμικρή επιθυμία να ανταποδώσει. Μόνο στο κεφάλι απαγορεύει το “βρέξιμο” – αφού ξέρεις για ποιον μιλάμε, καταλαβαίνεις και πώς εξηγείται αυτή η απαγόρευση…».

«Και κάτι τελευταίο: αρκείται στο “number one” ή μήπως προχωρά και στο… “number two”;», αποτολμούμε το ερώτημα, επιστρατεύοντας όσο θάρρος μάς έχει απομείνει. «Όχι “number two”, μόνο “number one”.

Σίγουρα, μόνο κατούρημα!», έρχεται η καθησυχαστική απάντηση.

Από μιαν άποψη, ορθόν.

Άλλωστε, επί τη βάσει της ποιότητας του τηλεοπτικού προϊόντος που προσφέρει αφειδώς ο περί ου ο λόγος καναλάρχης, το “number two” το φυλάσσει μόνο διά το κοινό, μιας και δείχνει να το έχει χεσμένο πατόκορφα. 

Βαψομαλλιάδες