Να τα λέμε αυτά…

Σε μια χώρα όπου ανέκαθεν τα είδωλα (ειδικά τα πολιτικά) γκρεμίζονται πολύ πιο εύκολα από ότι φτιάχνονται, είναι συνηθισμένο φαινόμενο ο κάθε πρωθυπουργός να δέχεται από παντού επιθέσεις.

Δίκαιες ή άδικες.

Ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος κατηγορούνταν για διάφορα, κυρίως προσωπικά,  πολλά εκ των οποίων τόσο αβάσιμα όσο και αήθη, ο Ανδρέας για το ποτό και τα μπουζούκια (χώρια τα γκομενιλίκια), ο Μητσοτάκης για «εφιαλτισμό» (sic), για αρχαία, κλπ., ο Σημίτης για τα περίφημα σαρδάμ, και την πορτοκαλάδα του, ο Κωστάκης για την νωθρότητά του και το πλέιστεσιον, και ο ΓΑΠ για την γενικότερη «ελαφρότητά» του.

Χώρια οι πολιτικές κατηγορίες που εκτοξεύονταν εναντίον τους με ρυθμό πολυβόλου…

Περιέργως λοιπόν, αν και διανύουμε μια από τις σκληρότερες πολιτικές περιόδους της πρόσφατης ιστορίας, ο Σαμαράς παραμένει στο απυρόβλητο, τουλάχιστον όσον αφορά στα προσωπικά του, ή στα του χαρακτήρα του.

Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Υπάρχουν στρατιές προθύμων έτοιμοι να τον κρεμάσουν ανάποδα με το πρώτο στραβοπάτημα.

Έλα όμως που δεν τους το κάνει το χατίρι.

Ούτε πίνει, ούτε χορεύει ζεμπεκιές στις πίστες, ούτε κάνει σαρδάμ, ούτε κυκλοφορεί με κολάν επάνω σε πανάκριβα ποδήλατα, ούτε πάει διακοπές σε κότερα (δεν πάει καθόλου διακοπές), και παράλληλα εργάζεται μανιωδώς 20 ώρες το 24ωρο.

Δεν είναι ούτε χαβαλές, ούτε απόμακρος.

Δεν είναι σοβαροφανής, δεν μοστράρει ύφος, είναι προσιτός σε όλους, και κάνει και ωραία καλαμπούρια.

Δεν γκομενίζει (είναι άψογος οικογενειάρχης), δεν παίζει χαρτιά, δεν πίνει, και δεν καπνίζει.

Πίνει όμως πολλούς καφέδες, χωρίς ζάχαρη, και με μπόλικο γάλα… και αυτό ίσως να είναι το μόνο «βίτσιο» του. Μαζί με τα μπινελίκια που ρίχνει (και καλά κάνει) όταν πάρει ανάποδες με τους ουκ ολίγους ανεπαρκείς που το παίζουν παράγοντες.

Ναι αλλά με αυτά τα χαρακτηριστικά, οι καραδοκούντες λυκάνθρωποι  δεν μπορούν να τον πιάσουν από πουθενά.

Κι αυτό τους τσούζει.

Εν ολίγοις είναι ένας καθαρός άνθρωπος, και ένας καθαρός πολιτικός.

Που δεν έχει μπλεχτεί σε σκάνδαλα, δεν έχει ακουστεί να βάζει το χέρι στο βάζο με το μέλι, και δεν κουβαλάει κανέναν σκελετό στη ντουλάπα του.

Οπότε τι μένει;

Από πού θα τον πιάσουμε για να τον λερώσουμε;

Ότι είναι, λένε, εθνικιστής!

Γουάου….

Βέβαια δεν είναι, διότι είναι πατριώτης (άλλο το ένα άλλο το άλλο), αλλά δεν βαριέσαι… ποιος ασχολείται με την σημειολογία;

Είναι λένε υπερβολικά θρήσκος, και μάλιστα πουλάει ευλάβεια για ψηφοθηρικούς λόγους (βλ. επίσκεψη στο Α. Όρος)….

Τι λέτε καλέ;

Αν και προσωπικά κάθε άλλο παρά ευλαβής ή της εκκλησίας είμαι,  τυχαίνει να γνωρίζω από άριστη πηγή ότι ο Σαμαράς είναι βαθύτατα πιστός, και πραγματικά συγκινείται ιδιαίτερα από την κατανυκτική ατμόσφαιρα της ορθοδοξίας μας, και ειδικά αυτήν του Όρους, όπου πρόσφατα φόρτισε τις μπαταρίες του, και αναζωογονήθηκε.

Είναι λένε «δοσίλογος»!!!!

Γιατί; Διότι συνεργάζεται με την τρόικα, η οποία «μας ρουφά το αίμα και μας θέλει υπόδουλους στο διεθνές κεφάλαιο…».

Λες και όταν δεν είχαμε Σαμαρά πρωθυπουργό δεν ήμασταν υπόδουλοι στο διεθνές κεφάλαιο.

Απλά τότε δανειζόμασταν χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες.

Μόλις όμως έκλεισε η κάνουλα των δανεικών κι αγύριστων, και οι κακοί τοκογλύφοι ζήτησαν πίσω τα λεφτά τους για να μη καταντήσουμε Βενεζουέλα ή Αλβανία του Χότζα, ευτυχώς που βρέθηκε ο νοικοκύρης Σαμαράς και προσπάθησε να βάλει μια τάξη, γκρεμίζοντας αγκυλώσεις, συμπεριφορές,  και ιδεοληψίες δεκαετιών.

Και πέτυχε τον βασικό σκοπό του, έστω με μεγάλο τίμημα, ο οποίος ήταν να παραμείνουμε στην πολιτισμένη Δύση, και στην Ευρώπη.

Παλεύοντας με κάθε είδους θηρίο, τόσο εντός όσο και εκτός του κόμματός του, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας.

Γνωρίζω πολύ καλά πως η χώρα μας δυστυχεί.

Η ανεργία θέριεψε, όπως θέριεψε και η οικονομική ανέχεια.

Γνωρίζω όμως πολύ καλά πως αν δεν ήταν ο Σαμαράς, και η μνημονιακή στροφή που έκανε πριν από τις εκλογές, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.

Και για να φανταστείτε πόσο χειρότερα, δεν χρειάζεται να βλέπουμε τις οδομαχίες στην Αργεντινή ή στη Βενεζουέλα, ούτε το περίφημο (συριζέικο) περήφανο 24ωρο της Κύπρου, τότε που έκλεισαν τα ΑΤΜ, και άρχισε ο πανικός… αρκεί να θυμηθούμε το πολύ απλό ότι δηλαδή η κρίση είναι τέτοιας έντασης, που εκτόξευσε τον ανερμάτιστο καταληψία Αλέξη σε εν δυνάμει πρωθυπουργό!

Και τις συνιστώσες του (στυλ Ρόζας) σε αξιωματική αντιπολίτευση!

Για τέτοια απελπισία του λαού μιλάμε…

Αυτό από μόνο του ως γεγονός, αποδεικνύει το μέγεθος της ρουφήχτρας στην οποία μπήκε η χώρα μας από τους αλαφροίσκιωτους προκατόχους του Σαμαρά.

Ο λαός της οποίας, μέσα στην απόγνωσή του, πρόσφερε στον Αλέξη του 3% την δυνατότητα να ονειρεύεται πρωθυπουργιλίκια, και να υπόσχεται μαγκιές στην μαντάμ Μέρκελ.

Η οποία θα τρόμαζε από τα ακλόνητα επιχειρήματά του, και θα έπεφτε στα γόνατα, ζητώντας έλεος, μη τυχόν και τη κάνει ντα ο … Στρατούλης…

Ευτυχώς βέβαια, που μέσα στη παραζάλη τους, υπάρχουν κάποιοι συριζαίοι που αφήνουν να τους ξεφύγει μέρος του κυβερνητικού τους προγράμματος, όπως ο Γλέζος που θα μας βρει δουλειά στα φράγματα, ή ο Σταθάκης που θα μας φορολογήσει ακόμη πιο πολύ.

Και ευτυχώς που η σιωπηλή πλειοψηφία του λαού μας, παρά τα αλλεπάλληλα χαστούκια, δείχνει να διατηρεί την νηφαλιότητά της, καθηλώνοντας τον σέξι Αλέξη στο δημοσκοπικό 20-25%, που στις εθνικές εκλογές θα συρρικνωθεί αρκετά.

Και θεωρώντας καταλληλότερο πρωθυπουργό (by far) τον Σαμαρά, τον οποίο όσο και να προσπαθούν οι επαγγελματίες λασπολόγοι, δεν μπορούν να τον πιάσουν από πουθενά.

Να τα λέμε αυτά…

Strange Attractor

ΥΓ-  Μέσα στον γενικότερο κυκεώνα που ζούμε τα τελευταία χρόνια, ο Σαμαράς (για μένα) έκανε και αρκετές πατάτες.

Ειδικά σε επιλογές προσώπων (αυτός όμως ξέρει καλύτερα).

Πλην όμως, στον γενικότερο ισολογισμό, τα συν είναι πολύ περισσότερα από τα πλην.

Και αν αναλογιστούμε με ποιους (γαλάζιους γλίτσες) είχε να δουλέψει…

Και εν πάση περιπτώσει, αυτό που υποσχέθηκε το τήρησε.

Παραμένουμε στο ευρώ, παραμένουμε στην Ευρώπη, πιάσαμε πρωτογενές πλεόνασμα, και όπου να’ ναι βγαίνουμε από το μνημόνιο, και ξανοιγόμαστε στις αγορές.

Και πάρα πολλά άλλα δευτερεύοντα, όπως η μείωση της εγκληματικότητας, της λαθρομετανάστευσης, οι μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο, και ο συνωστισμός των μεγαλόσχημων απατεώνων στον Κορυδαλλό..

Ο Αλέξης τι θα είχε κάνει αν ήταν στη θέση του;

Σκεφτείτε το νηφάλια, και απαντήστε στον εαυτό σας.

Εγώ ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω…
ΥΓ 2- Καλώς ή κακώς, ο Σαμαράς αποτελεί σήμερα το μεγάλο ατού της ΝΔ. Ίσως το μόνο όπλο της.
Γι αυτό καλά θα κάνουν οι προβεβλημένοι και μη του κόμματός του να τον στηρίξουν και να τον προστατεύσουν όσο μπορούν, αφού χωρίς αυτόν η ΝΔ θα έχει την τύχη του Πασόκ του 4%. Και πολύ βάζω.
Και σ αυτό πάω στοίχημα...