Θέλει στ αλήθεια να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

“Θέλει στ αλήθεια να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή όσο πλησιάζουν 

οι εκλογές κάνει δεύτερες σκέψεις και βάζει συνέχεια αυτογκόλ;” το ερώτημα μεταξύ σοβαρού και αστείου κυκλοφορεί στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία και έχει αρχίσει και διαχέεται στην κοινωνία.

Η επιλογή του κ. Οδυσσέα Βουδούρη για την περιφέρεια Πελοποννήσου είναι κραυγαλέα περίπτωση αυτουπονόμευσης.

Ο κ. Βουδούρης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και ήταν ταυτισμένος με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου -που καλώς ή κακώς έναν από τους πιο μισητούς πολιτικούς στην κοινωνία.

Ο κ. Βουδούρης ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και στην συνέχεια με την ΔΗΜΑΡ στήριξε την τρικομματική κυβέρνηση.

Εκφράζει δηλαδή όλα όσα ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι αρνείται και επιχειρεί να υπερβεί με την πολιτική του.

Στο πλαίσιο αυτό είναι αναμενόμενο από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να διαφωνούν με την επιλογή του και να ασκούν κριτική.

Το ότι ο κ. Βουδούρης επέλεξε να μπει σε αντιπαράθεση με τον κ. Λαφαζάνη υπεραμυνόμενος των παλαιών μνημονιακών επιλογών του, δικαιώνει τον κ. Λαφαζάνη και αφήνει εκτεθειμένο τον κ. Τσίπρα που τον επέλεξε και τον επέβαλε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από το συνέδριο του πέρυσι τον Ιούνιο και μετά ακολουθεί μία πορεία “σοσιαλδημοκρατικοποίησης” με διολίσθηση σε πιο “υπεύθυνες” θέσεις.

Προκύπτει αυτό από τις δημόσιες δηλώσεις των στελεχών της ηγετικής ομάδας.

Ο δημόσιος λόγος των στελεχών -ή τουλάχιστον της πλειοψηφίας- προς την κοινωνία διαμορφώνει την εικόνα του κόμματος και τις προσδοκίες των πολιτών-ψηφοφόρων από το κόμμα.

Ο λόγος όμως που δημοσίως απευθύνεται στην κοινωνία είναι σε όλο και μεγαλύτερη απόσταση από τις θέσεις που έχει ψηφίσει στο συνέδριό του και επιβεβαιώνει στις συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων.

Τα στελέχη που επιμένουν στις ψηφισμένες θέσεις έχουν μεν δίκιο σύμφωνα με το τυπικό κριτήριο αλλά είναι μειοψηφία.

Η ηγεσία που εκφράζει και την πλειοψηφία θεωρεί ότι με την υιοθέτηση διαλλακτικότερων τοποθετήσεων για το μνημόνιο, την οικονομία και την ΕΕ και με τα ανοίγματα σε ιμπεριαλιστικούς θεσμούς καθυσηχάζει τα ξένα κέντρα, τους εντόπιους παράγοντες και εν τέλει τους πολίτες, διευρύνει την απήχησή του και φέρνει πιο κοντά τη νίκη στις εκλογές.

Με την στροφή στην “υπευθυνότητα” ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς “σοσιαλδημοκρατικοποιείται” αλλά τείνει να γίνει συστημικό κόμμα.

Όσο αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται, παγιώνει μία πλειοψηφία και μία μειοψηφία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που θα εκφράζονται όλο και πιο συχνά.
Ενώ αυτά όμως είναι ερωτήματα που μπορούν να αφορούν ένα αριστερό κόμμα δεν έχει καμία θέση η διαμάχη περί τον κ. Οδυσσέα Βουδούρη.

Το ερώτημα του κ. Τσίπρα προς τον κ. Λαφαζάνη αν θα δώσουν μαζί την μάχη των εκλογών με αιτία τον κ. Βουδούρη είναι λάθος πεδίο για να αναζητηθεί μία νέα συμφωνία ή ακόμη και για ξεκαθάρισμα που τίθεται και σε λάθος στιγμή.

Από μία τέτοια σύγκρουση η ηγεσία θα έχει κόστος ακόμη κι αν τα εσωκομματικά κουκιά είναι μαζί της ενώ θα πληγεί και η απήχηση συνολικά του κόμματος στην κοινωνία.

Μόνο απώλεια έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αν ενσωματώνει στους κόλπους του στελέχη από το ΠΑΣΟΚ.

Αν ο κόσμος ήθελε το ΠΑΣΟΚ δεν θα το είχε οδηγήσει στο δημοσκοπικό ναδίρ.

Αντίθετα έχει κάθε συμφέρον να δείχνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν έχει τίποτε κοινό με το παλαιό διεφθαρμένο και απαξιωμένο στην συνείδηση των πολιτών ΠΑΣΟΚ και με πρόσωπα που το συμβολίζουν -ανεξάρτητα από την προσωπική τους ποιότητα.

Σπύρος Γκουτζάνης

Πρώτο Θέμα