Το βασικό σενάριο παραμένει θετικό…

Το άρθρο της στήλης την περασμένη Παρασκευή είχε τίτλο πως Τουρκία και Αργεντινή βγάζουν την Ελλάδα από τη γωνία. 

Τη ίδια μέρα είδε τη δημοσιότητα έκθεση της Citi  που ανέφερε τα εξής: «Μετά από ένα ράλι διάρκειας 20 μηνών, από τα χαμηλά του Ιουλίου του 2012, η αδυναμία της ελληνικής αγοράς είναι αναμενόμενη. Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ωστόσο, οι ελληνικές μετοχές θα συνεχίσουν να κινούνται υψηλότερα, με στήριξη από τις εισροές κεφαλαίων που επενδύουν σε αναδυόμενες αγορές, καθώς η ελληνική αγορά παρουσιάζει μικρότερο συναλλαγματικό κίνδυνο, κι έτσι η βραχυπρόθεσμη αδυναμία συνιστά μακροπρόθεσμη ευκαιρία… 

Αφού απομακρύνθηκε από το χείλος της εξόδου από το ευρώ το 2012, η ελληνική οικονομία ξεκίνησε να κάνει μικρά βήματα προς τα εμπρός το 2013 και, παρά τη συνεχιζόμενη λιτότητα, υπάρχουν κάποιοι λόγοι αισιοδοξίας όπως η σταθεροποίηση της ανεργίας στο 27% και η βραδύτερη συρρίκνωση του ΑΕΠ με ρυθμό 3%...». 

Υπάρχουν διεργασίες στην ελληνική οικονομία που συναρτώνται των συνθηκών της μεγάλης ύφεσης των τελευταίων ετών και είναι θετικές για τις επιχειρήσεις που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν της κρίσης.
Η υψηλή ανεργία πιέζει το εργατικό κόστος.

Το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων διευκολύνει την απόσπαση μεριδίων για όσες έχουν επιβιώσει.

Αν και αυτό λαμβάνει χώρα σε μια αγορά που συνεχίζει να συρρικνώνεται αποτελεί «σωσίβιο» για τις επιχειρήσεις που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν.
Φέτος η επανεκκίνηση των έργων υποδομής και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης αναμένεται να συνεισφέρουν στην αντιστροφή της τάσης των τελευταίων ετών, τη μείωση της ανεργίας και ενδεχομένως ένα θετικό πρόσημο στο ΑΕΠ.
Υπάρχουν κλάδοι που θα αποκομίσουν σημαντικά οφέλη από αυτό το κλίμα...
Από την άλλη πλευρά όμως δεν έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα, καθώς η φορολογική επιβάρυνση και η αστάθεια τις εμποδίζουν όπως επίσης και οι μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο που δεν έχουν προχωρήσει.
Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα του 1,5 εκατ. ανέργων η Ελλάδα θα χρειαστεί μια επενδυτική επανάσταση.

Αυτή για να γίνει χρειάζεται ένα σταθερό πολιτικό, ασφαλιστικό και φορολογικό περιβάλλον. Αυτά ακόμη δεν φαίνονται στο ορίζοντα.

Οι πολιτικές εξελίξεις μετά τις εκλογές του Μαΐου θα ορίσουν τον χρονικό ορίζοντα που μπορούν αυτές οι εξελίξεις να διαφανούν.
Η βούληση των εταίρων και της Δύσης είναι να κρατηθεί η Ελλάδα σε τροχιά γύρω από την Ευρώπη και τη Δύση και γι’ αυτό δίνουν χρόνο στη χώρα να προσαρμοστεί. Αυτό μας σώζει καθώς το εγχώριο πολιτικό σκηνικό στο σύνολο δείχνει ανώριμο ακόμη να διαχειριστεί την κατάσταση.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ίσως  σηματοδοτήσει τις εξελίξεις στο δεύτερο εξάμηνο του έτους.
Μέχρι στιγμής πάντως οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας και όχι τη διέξοδο από την κρίση.
Τα δυο μεγάλα κόμματα διατηρούν περίπου τα ποσοστά των τελευταίων εκλογών καθώς εκπροσωπούν το πολιτικό σκηνικό και προσωπικό που χρεοκόπησε τη χώρα και ως εκ τούτου αδυνατεί να σχεδιάσει τη διέξοδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως μετάλλαξη του πιο συντηρητικού και διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ με τη βιτρίνα, την ηγεσία και το μηχανισμό ενός νεοκομμουνιστικού μορφώματος που χάριν της εξουσίας προσπαθεί να πάρει ανάσες σοσιαλδημοκρατίας και ρεαλισμού, δεν καταφέρνει να πείσει σαν εναλλακτική λύση στην Ελλάδα.
Άγκυρα ασφαλείας το ευρώ...
Σε αυτές τις συνθήκες αναμονής του πολιτικού σκηνικού που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση χρεοκοπίας, η αγορά στηρίζεται κυρίως στις εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό με βάση την δεδηλωμένη της Δύσης πως η Ελλάδα δεν θα αφεθεί στην τύχη της.
Αυτό το σενάριο παίζει η αγορά και θα συνεχίσει να το παίζει και μετά τις εκλογές αν δεν υπάρξουν ανατροπές.
Στα παραπάνω προστίθεται η νευρικότητα στις αναπτυσσόμενες αγορές και η φυγή κεφαλαίων από αυτές προς αναζήτηση ασφαλέστερων νομισματικών καταφυγίων. Η Ελλάδα λόγω ευρώ λογίζεται μεταξύ αυτών.
Και ίσως αποδειχτεί ο παράγοντας που θα κρίνει το πρόσημο των επόμενων εβδομάδων και μηνών πριν τις εκλογές...
Το βασικό σενάριο παραμένει θετικό, χάριν του διεθνούς παράγοντα που θέλει τη χώρα σε τροχιά σταθερότητας. Βλέπε: Άγκυρα ασφαλείας το ευρώ...
Το βασικό σενάριο ποντάρει επίσης  στην ωρίμανση του πολιτικού σκηνικού στην πεποίθηση της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης που θέλει κατά 60% ένα πολιτικό ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, κατά 60% την παραμονή στο ευρώ.. 

Έναν ιστορικό συμβιβασμό με ένα εθνικό συμβούλιο σωτηρίας που θα ορίσει τις βασικές γραμμές πλεύσης για τα επόμενα 20 χρόνια ασχέτως ποια κυβέρνησης θα βρίσκεται στην εξουσία.

Κώστας Στούπας

Capital.gr