Γαλάζιος εμφύλιος…

       Gigikostas  εναντίον “Ξανθού”.

Το 2010, ο Απόστολος Τζιτζικώστας ήταν προσωπική επιλογή του Αντώνη Σαμαρά για τη θέση του αντιπεριφερειάρχη. Όχι τυχαία.

Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, με το 10% που είχε λάβει στις εσωκομματικές εκλογές να του δίνει μπόι, και με την επιμονή του να τοποθετήσει τον αδελφό του στη συγκεκριμένη υποψηφιότητα, για να αυξήσει ακόμη περισσότερο την ισχύ στο μακεδονικό τσιφλίκι του, φαινόταν στα μάτια του Καλαματιανού ως απειλή.

Ο Ζορό ήταν επικίνδυνος κι έπρεπε να βάλουν τοποτηρητή δίπλα του για να δίνει ραπόρτο στα κεντρικά.

Τελικώς, η τύχη έφεξε στον Τζιτζικώστα.

Τον Ιανουάριο του 2013 διαδέχθηκε στην Περιφέρεια τον έκπτωτο Παναγιώτη Ψωμιάδη και στηρίχθηκε πολύ από το κόμμα του, το οποίο βιαζόταν να διώξει από πάνω του τον λεκέ του “Ψωμιαδισμού”.

Καλώς ή κακώς, μπορεί η Θεσσαλονίκη να ήταν γαλάζιο κάστρο, όμως οι δυο βασικοί της πυλώνες, ο “ψαλιδοχέρης” Βασίλης Παπαγεωργόπουλος και ο “Μακεδονομάχος” Παναγιώτης Ψωμιάδης βρέθηκαν μπλεγμένοι σε σκάνδαλα και η σημαία της Νέας Δημοκρατίας άρχισε να εμφανίζει σκόρους.

Το κολεγιόπαιδο, με τις σπουδές την Ουάσινγκτον, το πάντα τζελαρισμένο μαλλί και το υποκριτικό χαμόγελο της ταπεινότητας, το στήριξε και ο τοπικός τύπος, που στο πρόσωπο του έβλεπε τον άνθρωπο που θα του έδινε κάτω από το τραπέζι κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα.

Και να οι συνεντεύξεις, και να ο Τζιτζικώστας να εμφανίζεται ως η ήπια δύναμη της αλλαγής, και να σου τα εξώφυλλα και οι βαρύγδουπες δηλώσεις.

Φυσικά, ο ίδιος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Με τον Μπουτάρη να μονοπωλεί την επικαιρότητα της Θεσσαλονίκης, όργωσε τους υπόλοιπους νομούς της Μακεδονίας.

Άλλωστε, η Περιφέρεια παραμένει το μοναδικό ταμείο που κινεί κάποιο χρήμα, ελέω των κοινοτικών κονδυλίων.

Και χρήμα στα μάτια των πολιτών σημαίνει έργα.

Έκοβε κορδέλες, πήγαινε ανελλιπώς σε εκθέσεις, παραστάσεις και ψαγμένες γκαλερί, εξέφραζε όπου κι αν στεκόταν τη συμπαράσταση του στον μακεδονικό λαό. Άρπαζε κάθε ευκαιρία για δημοσιότητα. Κι όπου εμφανιζόταν μαζί με τον αρεστό δήμαρχο, φρόντιζε να μη λέει πολλά.

Δυστυχώς για κείνον, το κόμμα του πίστεψε ότι ήταν η ιδανική υποψηφιότητα που θα μπορούσε να διεκδικήσει πίσω τη Θεσσαλονίκη από τον Μπουτάρη.

Με την κομματική βάση διαλυμένη, την ΟΝΝΕΔ να προσπαθεί ακόμη να κλείσει τις πληγές της από τις περασμένες εσωκομματικές της εκλογές -το μεγαλύτερο ποσοστό στη Θεσσαλονίκη δε στήριξε την υποψηφιότητα του Σάκη Ιωαννίδη, πουλέν του νυν γραμματέα, Ανδρέα Παπαμιμίκου- και κανέναν βουλευτή να μην καταδέχεται να κατέβει για δήμαρχος, ο Τζιτζικώστας ήταν η πιο ενδεδειγμένη λύση για μια αξιοπρεπή ήττα.

Ωστόσο, ο Περιφερειάρχης αρνήθηκε.

Θέλοντας πάση θυσία να μείνει στο απυρόβλητο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, και να δρέπει τα οφέλη της Περιφέρειας, αποφάσισε να ανακοινώσει μόνος του την υποψηφιότητα του.

Η πλειοψηφία των συμβούλων του, μέχρι χθες το βράδυ, δήλωνε ότι τον στηρίζει. Σαφώς, δεν είχαν αρχίσει τα πιεστικά τηλέφωνα από τη Συγγρού...

Απέναντι του θα βρει σίγουρα τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Ο “Ξανθός”, λαοφιλής στη Μακεδονία κι εκλεγμένος τέσσερις φορές ως βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης, όλα αυτά τα χρόνια έχει επιδιώξει να κρατήσει επαφές με τον σκληρό καραμανλικό πυρήνα.

Δίχως την υπόγεια στήριξη και την έγκριση του Κώστα Καραμανλή δεν έκανε βήμα.

Άοσμος στη Βουλή, με τη διετή θητεία του ως Υφυπουργός Αθλητισμού να αξιολογείται αρνητικά -πολλοί είχαν πιστέψει ότι θα έβαζε τάξη και απογοητεύτηκαν- και με τις πολιτικές του απόψεις να εξαντλούνται στον πατριωτισμό (αρκεί κανείς να διαβάσει τη δήλωση της υποψηφιότητάς του για να καταλάβει πού ποντάρει), ακολουθούσε πάντα την κομματική γραμμή.

Το μπουλντόγκ του πάγκου, που δεν δίσταζε να πετάει δίσκους σε παικταράδες εκατομμυρίων και να κατεβάζει καντήλια, έχει μεταμορφωθεί σε ένα υπάκουο σκυλί εκπαίδευσης που εκτελεί εντολές.

Gigikostas λοιπόν εναντίον “Ξανθού”.

Ο εμφύλιος των γαλάζιων υποψηφίων αφενός φανερώνει τα βαθιά προβλήματα του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας -η ανασφάλεια του Αντώνη Σαμαρά που τον οδήγησε να τοποθετεί μονίμως δικούς του ανθρώπους σε καίρια πόστα εκτός από δυσαρέσκεια προκάλεσε και δυσλειτουργίες- αφετέρου επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, ο οποίος μπροστά του έχει μια λαμπρή ευκαιρία να διεκδικήσει μια περιφέρεια που μέχρι πρότινος ήταν χαμένη από χέρι, δεν έχει αναπτύξει ακόμη πολιτικά αντανακλαστικά.

Βέβαια, το χειρότερο για τους πολίτες της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, είναι ότι για πολλοστή φορά έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε υποψήφιους “πιόνια”, που στερούνται πολιτικού λόγου και οράματος.

Η δεξαμενή του πολιτικού προσωπικού της χώρας έχει προ πολλού στερέψει.

Κι αντί να αναδύονται νέες δυνάμεις και προσωπικότητες, εμφανίζονται ως σωτήρες της πιο παραγωγικής Περιφέρειας της χώρας, ένας πρώτην τοποτηρητής κι ένας πολυνίκης κόουτς.

Πώς το είχε πει τότε στο Ζάππειο ο Αντώνης Σαμαράς; “Δώστε μας τη δύναμη ενός Έθνους, για να κερδίσουμε τη μάχη της πατρίδας”.

Οι μάχες, εκτός από στρατιώτες, χρειάζονται και καλούς στρατηγούς...

Γιάννης Παπαδημητρίου

Protagon